Netneutraliteit is het beginsel dat aanbieders van internetdiensten (isp’s, internet service providers) al het online verkeer gelijk en open behandelen, zonder te discrimineren, te blokkeren, af te knijpen of voorrang te geven.
Open toegang heeft miljoenen burgers overal ter wereld in staat gesteld bedrijven op te bouwen, verbinding te maken met vrienden en familie, sociale bewegingen op te richten en te steunen, en vrijelijk ideeën uit te wisselen.
Als gevolg van technologische ontwikkeling en de toenemende waarde van de inhoud die in het netwerk circuleert, hebben isp’s in de loop van de tijd de mogelijkheid ontwikkeld om informatiestromen verschillend te behandelen, waarbij verkeer waarbij veel geld omgaat (zoals het streamen van films) voorrang krijgt. Dat kan ertoe leiden dat eindgebruikers worden gedupeerd als verkeer waarop niet wordt verdiend, wordt geblokkeerd of afgeknepen. Netneutraliteit heeft tot doel om de connectiviteitsmarkt in principe gescheiden te houden van de inhoudmarkt.
De wetgeving van de Europese Unie (EU) over open toegang tot internet geeft eindgebruikers het recht op toegang tot en verspreiding van legale, door henzelf bepaalde inhoud en diensten via de eigen aanbieder van internettoegang. Hierbij wordt het beginsel van non-discriminatoir verkeersbeheer aangehaald, maar tegelijkertijd zijn onder bepaalde garanties redelijke uitzonderingen en gespecialiseerde diensten door aanbieders toegestaan. De drie uitzonderingen zijn:
Verordening (EU) 2015/2120, die van kracht is sinds 2016, is een onderdeel van de digitale strategie van de EU. Gemeenschappelijke EU-maatregelen voor open toegang tot het internet zijn een waarborg dat in heel Europa dezelfde regels gelden.
ZIE OOK