13.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/1

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1580/2007 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

13.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/3

(1)

Zgodnie z art. 5 ust. 8 rozporządzenia (EWG) nr 2092/91 wyczerpujące wykazy substancji i produktów określonych w ust. 3 lit. c) i d) tego artykułu ustanawia się w sekcjach A i B załącznika VI do wspomnianego rozporządzenia. Można określić warunki używania tych składników i substancji.

(2)

Oprócz włączenia do wspomnianych wykazów substancji stosowanych w przetwarzaniu produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi, które to substancje zawierają składniki pochodzenia zwierzęcego, rozporządzeniem Komisji (WE) nr 780/2006 z dnia 24 maja 2006 r. zmieniającym załącznik VI do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2092/91 w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych (2), dodatki azotyn sodu i azotan potasu miały być ponownie poddane analizie przed dniem 31 grudnia 2007 r. w celu ograniczenia lub zaprzestania stosowania tych dodatków. Panel niezależnych ekspertów w swoich wnioskach z dnia 5 lipca 2007 r. (3) (zwany dalej „panelem”) zalecił wyeliminowanie azotynu sodu i azotanu potasu z ekologicznych produktów mięsnych w rozsądnych ramach czasowych. Panel zalecił również podjęcie pewnych środków ostrożności w przypadku wycofywania tych substancji. Wobec powyższego stosowanie azotynu sodu i azotanu potasu powinno być dozwolone do dnia 31 grudnia 2010 r., aby umożliwić przeprowadzenie oceny skutków ich wycofania. W ocenie należy uwzględnić, w jakim stopniu państwa członkowskie znalazły bezpieczne alternatywy dla azotynów/azotanów oraz ich postępy w ustanawianiu programów edukacyjnych w zakresie alternatywnych metod przetwarzania.

(3)

Przepisy rozporządzenia (WE) nr 780/2006 zezwalają od dnia 1 grudnia 2007 r. na stosowanie dwutlenku siarki i dwusiarczynu potasu do przetwarzania win owocowych produkowanych z owoców innych niż winogrona oraz do przetwarzania jabłecznika, wina z gruszek i miodu pitnego. Zdaniem wspomnianego panelu substancje te powinny być dozwolone do czasu opracowania alternatywnych składników lub technologii. Komisja proponuje zastosowanie się do tej porady. W związku z oczekiwanym udostępnieniem wyników badań naukowych, należy ponownie poddać analizie, do dnia 31 grudnia 2010 r., stosowanie dwutlenku siarki i dwusiarczynu potasu w produktach ekologicznych.

(4)

W celu zagwarantowania, by niektóre substancje pomocnicze w przetwórstwie spożywczym (talk, bentonit i kaolin) znajdujące się w wykazie były wolne od niedozwolonych substancji, panel zasugerował, by stosować je jedynie wtedy, gdy spełniają one normy czystości określone dla tych dodatków do żywności w przepisach wspólnotowych.

(5)

W trakcie produkcji sera z kwaśnego mleka do pasteryzowanego mleka dodaje się wodorowęglan sodu E 500, aby zbuforować kwasowość wywołaną przez kwas mlekowy do odpowiedniej wartości pH, dzięki czemu stwarza się warunki niezbędne dla dojrzewających kultur. Zdaniem panelu należy zatem zezwolić na stosowanie wodorowęglanu sodu do przetwarzania ekologicznego sera z kwaśnego mleka. Komisja proponuje zastosowanie się do tej porady.

(6)

Zdaniem panelu w celu umożliwienia po pewnym czasie zastąpienia dodawanej jako składnik do produktów ekologicznych żelatyny produkowanej z nieekologicznej zwierzęcej skóry i kości żelatyną produkowaną z ekologicznej świńskiej skóry, należy dodać do wykazu pewną liczbę substancji pomocniczych w przetwórstwie. Komisja proponuje zastosowanie się do tej porady.

(7)

Konieczne wydaje się stosowanie kwasu chlorowodorowego jako substancji pomocniczej w przetwórstwie przy produkcji niektórych specjalnych serów o twardej skórce (sery Gouda, Edam, Maasdammer oraz Boerenkaas, Friese i Leidse Nagelkaas) do regulacji pH w kąpieli solankowej bez tworzenia niepożądanych aromatów. Stosowanie kwasu chlorowodorowego do produkcji tych specjalnych serów o twardej skórce należy jednak ponownie przeanalizować przed dniem 31 grudnia 2010 r.

(8)

Załącznik VI do rozporządzenia (EWG) nr 2092/91 zmieniony rozporządzeniem Komisji (WE) nr 780/2006 pozwala na stosowanie dodatku do żywności E 160b (annatto, biksyna i norbiksyna) w serze „Scottish Cheddar”. W związku z tym, że nie jest to nazwa ogólna dla kolorowego Cheddara, należy zmienić zapis w załączniku VI, tak aby obejmował wszystkie sery Cheddar. Należy zatem zezwolić na stosowanie annatto, biksyny, norbiksyny, E 160b we wszystkich serach Cheddar.

(9)

Zapis „Preparaty na bazie mikroorganizmów i enzymów” w sekcji B załącznika VI do rozporządzenia (EWG) nr 2092/91 zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 780/2006 został pomyłkowo umieszczony w przypisie. Zapis ten powinien być sporządzony czcionką normalnego formatu i dodany jako osobna pozycja. Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik VI ze skutkiem od daty wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 780/2006.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2092/91.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 14 rozporządzenia (EWG) nr 2092/91,

13.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/8

(1)

System pomocy ustanowiony w rozporządzeniu (WE) nr 2201/96 został uchylony od dnia 1 stycznia 2008 r. rozporządzeniem Rady (WE) nr 1182/2007 (2) ustanawiającym przepisy szczegółowe dotyczące sektora owoców i warzyw. Jednak na mocy art. 55 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1182/2007 wspomniany system pomocy ma zastosowanie do roku gospodarczego 2007/2008 w odniesieniu do wszystkich stosownych produktów.

(2)

Artykuł 3 ust. 2 lit. c) rozporządzenia Komisji (WE) nr 1535/2003 z dnia 29 sierpnia 2003 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/96 w zakresie systemu pomocy dla przetworów owocowych i warzywnych (3) przewiduje, że pomoc na gruszki przyznaje się wyłącznie na produkty dostarczane dla przemysłu przetwórczego w okresie między dniem 15 lipca i 15 grudnia.

(3)

W grudniu 2007 r. na włoskie regiony produkcyjne miały wpływ wyjątkowe okoliczności spowodowane strajkiem transportu, który uniemożliwił dostawy dla przemysłu przetwórczego w bardzo intensywnym okresie dostaw. W rezultacie pełna dostawa dokonana przez producentów wymagała zwiększonego czasu i nakładu pracy, powodując opóźnienia w harmonogramie dostaw.

(4)

Aby zapobiec ukaraniu producentów z powodu tych okoliczności, wyjątkowo i wyłącznie na rok gospodarczy 2007/2008, należy wprowadzić odstępstwo od terminów ustanowionych w art. 3 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1535/2003.

(5)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

13.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/9

(1)

W dyrektywie 96/23/WE ustanowiono środki monitorowania substancji i grup pozostałości wymienionych w załączniku I do tej dyrektywy. Na mocy dyrektywy Rady 96/23/WE ujęcie danego kraju i zachowanie go w wykazach krajów trzecich, z których zezwala się państwom członkowskim na przywóz zwierząt i podstawowych produktów pochodzenia zwierzęcego objętych tą dyrektywą, zależy od przedłożenia przez kraje trzecie, których to dotyczy, planu określającego oferowane przez niego gwarancje w odniesieniu do monitorowania grup pozostałości i substancji, o których mowa w tej dyrektywie.

(2)

W decyzji Komisji 2004/432/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie zatwierdzenia przedłożonych przez państwa trzecie zgodnie z dyrektywą Rady 96/23/WE (2) planów w zakresie kontroli pozostałości wymieniono te kraje trzecie, które przedłożyły plan w zakresie kontroli pozostałości, określający gwarancje oferowane przez nie zgodnie z wymogami tej dyrektywy.

(3)

Białoruś, Kanada, Falklandy, Mauritius i Szwajcaria przedstawiły Komisji plany w zakresie kontroli pozostałości w odniesieniu do zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego obecnie niewymienionych w załączniku do decyzji 2004/432/WE. Ocena tych planów oraz dodatkowe informacje otrzymane przez Komisję zapewniają wystarczające gwarancje dotyczące monitorowania pozostałości w tych krajach trzecich w odniesieniu do rozpatrywanych zwierząt i produktów. Odnośne zwierzęta i produkty pochodzenia zwierzęcego powinny zatem zostać ujęte w wykazie zawartym w załączniku do tej decyzji dotyczącym tych krajów trzecich.

(4)

Ponadto Szwajcaria przedłożyła Komisji plan w zakresie kontroli pozostałości dotyczący miodu, w odniesieniu do którego obecnie stosuje się ograniczenie „kraje trzecie wykorzystujące jedynie surowce z innych zatwierdzonych krajów trzecich do produkcji żywności”. Ocena tego planu i dodatkowe informacje otrzymane przez Komisję zapewniają wystarczające gwarancje dla zniesienia tego ograniczenia. Należy zatem skreślić przypis ustanawiający to ograniczenie w załączniku do decyzji 2004/432/WE.

(5)

Etiopia, Islamska Republika Iranu i Surinam przedłożyły Komisji plany kontroli w zakresie pozostałości w odniesieniu do niektórych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego. Ocena tych planów oraz dodatkowe informacje otrzymane przez Komisję zapewniają wystarczające gwarancje dotyczące monitorowania pozostałości w tych krajach trzecich w odniesieniu do rozpatrywanych zwierząt i produktów. Odnośne zwierzęta i produkty pochodzenia zwierzęcego powinny zatem zostać ujęte w wykazie zawartym w załączniku do decyzji 2004/432/WE dotyczącym Etiopii, Islamskiej Republiki Iranu i Surinamu.

(6)

Belize, Kolumbia, Kenia, Oman i Zimbabwe, które są obecnie wymienione w wykazie w odniesieniu do niektórych zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego w załączniku do decyzji 2004/432/WE, nie przedłożyły Komisji wymaganych planów kontroli w odniesieniu do niektórych z tych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego. Wpisy dotyczące odnośnych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego powinny zostać zatem ujęte w wykazie zawartym w załączniku do tej decyzji dotyczącym tych krajów trzecich. Kraje trzecie, których to dotyczy, zostały o tym odpowiednio powiadomione.

(7)

Erytrea, Izrael i Tunezja, które obecnie są ujęte w załączniku do decyzji 2004/432/WE w odniesieniu do niektórych zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego, nie przedłożyły Komisji wymaganych planów kontroli w zakresie pozostałości w odniesieniu do niektórych z tych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego, ponieważ obecnie nie dokonuje się wywozu do Wspólnoty tego rodzaju zwierząt ani produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących z tych krajów trzecich. Odnośne zwierzęta i produkty pochodzenia zwierzęcego powinny zostać zatem ujęte w wykazie zawartym w załączniku do decyzji 2004/432/WE dotyczącym tych krajów trzecich. Kraje trzecie, których to dotyczy, zostały o tym odpowiednio powiadomione.

(8)

Ukraina, która obecnie jest ujęta w wykazie w odniesieniu do koniowatych w związku z ograniczeniem „wywozu żywych koni rzeźnych (wyłącznie zwierząt przeznaczonych do produkcji żywności)” w załączniku do decyzji 2004/432/WE, nie przedłożyła Komisji wymaganego planu kontroli pozostałości. Ponadto badania Biura ds. Żywności i Weterynarii wykazały poważne niedociągnięcia w badaniu żywych koni w tym kraju trzecim. Należy zatem skreślić odnośny wpis w wykazie zawartym w załączniku do tej decyzji. Organy tego kraju trzeciego zostały o tym odpowiednio powiadomione.

(9)

Republika Południowej Afryki, która jest obecnie ujęta w wykazie w załączniku do decyzji 2004/432/WE w odniesieniu do kilku zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego, przedłożyła Komisji wymagane plany kontroli w zakresie pozostałości w odniesieniu do tych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego. Jednak inspekcja Biura ds. Żywności i Weterynarii wykazała poważne niedociągnięcia w wykonywaniu planu kontroli w zakresie pozostałości w odniesieniu do niektórych zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w planach. Na tej podstawie Republika Południowej Afryki wniosła o skreślenie z wykazu zawartego w załączniku do tej decyzji wpisów dotyczących wszystkich zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego, z wyjątkiem zwierzyny łownej i zwierząt dzikich utrzymywanych przez człowieka, w tym strusi. W odniesieniu do tych zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego otrzymano wystarczające gwarancje.

(10)

Należy wprowadzić okres przejściowy obejmujący wysyłki zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących z Belize, Kolumbii, Erytrei, Izraela, Kenii, Omanu, Republiki Południowej Afryki, Tunezji, Ukrainy i Zimbabwe, wysłanych z tych krajów trzecich do Wspólnoty przed datą stosowania niniejszej decyzji, w celu uwzględnienia czasu potrzebnego na ich dotarcie do Wspólnoty i uniknięcia zakłóceń w handlu.

(11)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2004/432/WE.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

13.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/15

(1)

Dnia 15 lutego 2007 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2007/107/WPZiB (1) w sprawie mianowania Kálmána MIZSEIA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) ds. Republiki Mołdowy.

(2)

Na podstawie przeglądu wspólnego działania 2007/107/WPZiB mandat SPUE powinien zostać przedłużony o dwanaście miesięcy.

(3)

SPUE będzie wykonywać swój mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i zaszkodzić celom wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa określonym w art. 11 Traktatu,

a)

wnoszenie wkładu w pokojowe rozstrzygnięcie konfliktu naddniestrzańskiego i we wdrażanie takiego rozstrzygnięcia na podstawie wykonalnego rozwiązania, z poszanowaniem suwerenności i integralności terytorialnej Republiki Mołdowy w jej granicach uznanych przez społeczność międzynarodową;

b)

wnoszenie wkładu w umocnienie demokracji, praworządności oraz poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich obywateli Republiki Mołdowy;

c)

wspieranie dobrych i bliskich stosunków między Republiką Mołdowy a Unią Europejską na podstawie wspólnych wartości i interesów, jak określono w planie działań europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS);

d)

pomoc w zwalczaniu handlu ludźmi oraz nielegalnego handlu bronią i innymi towarami pochodzącymi z Republiki Mołdowy i przewożonymi przez jej terytorium;

e)

wnoszenie wkładu we wzmocnienie stabilności i współpracy w regionie;

f)

zwiększenie skuteczności i widoczności Unii Europejskiej w Republice Mołdowy i w regionie;

g)

zwiększenie skuteczności kontroli granicznych i celnych oraz działań związanych z ochroną granic w Republice Mołdowy i na Ukrainie, prowadzonych w szczególności przez misję graniczną UE wzdłuż wspólnej granicy tych państw, ze szczególnym uwzględnieniem odcinka naddniestrzańskiego.

a)

zwiększenie wkładu Unii Europejskiej w rozstrzygnięcie konfliktu naddniestrzańskiego zgodnie z ustalonymi celami polityki Unii Europejskiej i w ścisłej koordynacji z OBWE, przez reprezentowanie Unii Europejskiej za pośrednictwem odpowiednich kanałów i na ustalonych forach oraz przez nawiązywanie i utrzymywanie bliskich kontaktów ze wszystkimi odpowiednimi podmiotami;

b)

pomoc w przygotowywaniu, w odpowiednich przypadkach, wkładu Unii Europejskiej w osiągnięcie ostatecznego rozstrzygnięcia konfliktu;

c)

uważne śledzenie wydarzeń politycznych w Republice Mołdowy, w tym w regionie naddniestrzańskim, przez rozwijanie i utrzymywanie bliskich kontaktów z rządem Republiki Mołdowy i innymi podmiotami krajowymi, oraz przez oferowanie, w odpowiednich przypadkach, doradztwa i pomocy organizacyjnej Unii Europejskiej;

d)

pomoc w dalszym opracowywaniu polityki Unii Europejskiej wobec Republiki Mołdowy i regionu, zwłaszcza w zakresie zapobiegania konfliktom i ich rozwiązywania;

e)

przy pomocy zespołu wsparcia kierowanego przez wyższego doradcę politycznego przy SPUE:

f)

przyczynianie się do realizacji polityki Unii Europejskiej w sprawie praw człowieka oraz wytycznych Unii Europejskiej w sprawie praw człowieka, zwłaszcza w odniesieniu do dzieci i kobiet na obszarach dotkniętych konfliktem, w szczególności przez monitorowanie rozwoju sytuacji w tym zakresie i reagowanie na tę sytuację.

a)

sporządza plan bezpieczeństwa danej misji oparty na wytycznych Sekretariatu Generalnego Rady, obejmujący fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa danej misji, zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru misji i w jego obrębie, jak również zarządzanie zdarzeniami związanymi z naruszaniem bezpieczeństwa, w tym plan awaryjny i plan ewakuacji misji;

b)

dopilnowanie, aby wszyscy członkowie personelu zatrudnionego poza UE byli objęci ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka wymaganym w związku z warunkami panującymi na obszarze misji;

c)

zapewnia, by wszyscy członkowie zespołu rozmieszczeni poza terytorium UE, w tym personel miejscowy, odbyli przed przyjazdem na obszar misji lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, w oparciu o wskaźniki ryzyka określone dla obszaru prowadzenia misji przez Sekretariat Generalny Rady;

d)

zapewnia wdrożenie wszelkich uzgodnionych zaleceń wydanych po dokonaniu ocen bezpieczeństwa oraz regularne dostarczanie SG/WP, Radzie i Komisji pisemnych sprawozdań o wdrażaniu tych zaleceń oraz o innych kwestiach związanych z bezpieczeństwem w ramach sprawozdań śródokresowych oraz sprawozdań z wykonania mandatu.

13.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/19

(1)

W dniu 15 lutego 2007 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2007/113/WPZiB (1) zmieniające i przedłużające mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej (SPUE) w Azji Środkowej.

(2)

Na podstawie przeglądu wspólnego działania 2007/113/WPZiB mandat SPUE powinien zostać przedłużony o 12 miesięcy.

(3)

SPUE będzie wykonywać swój mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i zaszkodzić celom wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa określonym w art. 11 Traktatu,

a)

wspieranie dobrych i bliskich stosunków między państwami Azji Środkowej i Unią Europejską na podstawie wspólnych wartości i interesów, określonych w odpowiednich umowach;

b)

przyczynianie się do wzmocnienia stabilności oraz współpracy pomiędzy państwami w regionie;

c)

przyczynianie się do wzmocnienia demokracji, praworządności, dobrych rządów oraz poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności w Azji Środkowej;

d)

zajmowanie się kluczowymi zagrożeniami, w szczególności konkretnymi problemami mającymi bezpośrednie znaczenie dla Europy;

e)

zwiększanie skuteczności i widoczności Unii Europejskiej w regionie, w tym przez ściślejszą koordynację z pozostałymi właściwymi partnerami i organizacjami międzynarodowymi, takimi jak OBWE.

a)

działanie na rzecz pełnej koordynacji politycznej Unii Europejskiej w Azji Środkowej oraz zapewnianie spójności działań zewnętrznych Unii Europejskiej w regionie bez uszczerbku dla kompetencji Wspólnoty;

b)

monitorowanie, w imieniu Wysokiego Przedstawiciela i zgodnie z jego mandatem, wraz z Komisją oraz Prezydencją i bez uszczerbku dla kompetencji Wspólnoty, procesu realizacji strategii UE dotyczącej nowego partnerstwa z Azją Środkową, przedstawianie zaleceń i systematyczne składanie sprawozdań odpowiednim organom Rady;

c)

pomoc Radzie w dalszym rozwijaniu kompleksowej polityki wobec Azji Środkowej;

d)

uważne śledzenie wydarzeń politycznych w Azji Środkowej przez rozwijanie i utrzymywanie bliskich kontaktów z rządami, parlamentami, władzą sądowniczą, społeczeństwem obywatelskim i środkami masowego przekazu;

e)

zachęcanie Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Tadżykistanu, Turkmenistanu i Uzbekistanu do współpracy w kwestiach regionalnych stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania;

f)

rozwijanie odpowiednich kontaktów i współpracy z głównymi zainteresowanymi podmiotami w regionie, w tym ze wszystkimi znaczącymi organizacjami regionalnymi i międzynarodowymi, w szczególności z Szanghajską Organizacją Współpracy (SCO), Euroazjatycką Wspólnotą Gospodarczą (EAWG – EURASEC), Konferencją o Współdziałaniu i Środkach Budowy Zaufania w Azji (CICA), Organizacją Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym (CSTO), Programem Regionalnej Współpracy Gospodarczej w Azji Środkowej (CAREC) i Środkowoazjatyckim Regionalnym Centrum Informacji i Koordynacji (CARICC);

g)

przyczynianie się do realizacji polityki Unii Europejskiej w zakresie praw człowieka oraz wytycznych Unii Europejskiej w sprawie praw człowieka, zwłaszcza w odniesieniu do dzieci i kobiet na obszarach dotkniętych konfliktem, w szczególności przez monitorowanie rozwoju sytuacji w tym zakresie i reagowanie na tę sytuację;

h)

przyczynianie się, w ścisłej współpracy z OBWE, do zapobiegania konfliktom i ich rozwiązywania przez rozwijanie kontaktów z władzami i innymi podmiotami lokalnymi (organizacjami pozarządowymi, partiami politycznymi, mniejszościami, grupami religijnymi i ich przywódcami);

i)

dostarczanie wkładu w formułowanie aspektów WPZiB związanych z bezpieczeństwem energetycznym i zwalczaniem narkotyków w odniesieniu do Azji Środkowej.

a)

sporządza plan bezpieczeństwa danej misji oparty na wytycznych Sekretariatu Generalnego Rady, obejmujący fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa danej misji, zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru misji i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia związane z naruszaniem bezpieczeństwa, w tym plan awaryjny i plan ewakuacji misji;

b)

zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium UE ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka odpowiednio do warunków panujących na obszarze misji;

c)

dopilnowuje, by wszyscy członkowie zespołu rozmieszczeni poza terytorium UE, w tym personel miejscowy, odbyli przed przyjazdem na obszar misji lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych dla obszaru prowadzenia misji przez Sekretariat Generalny Rady;

d)

zapewnia wdrażanie wszelkich uzgodnionych zaleceń wydanych po regularnych ocenach bezpieczeństwa oraz dostarczanie SG/WP, Radzie i Komisji pisemnych sprawozdań dotyczących wdrażania tych zaleceń oraz innych kwestii związanych z bezpieczeństwem w ramach sprawozdań śródokresowych oraz sprawozdań z wykonania mandatu.

13.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/22

(1)

W dniu 15 lutego 2007 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2007/112/WPZiB (1), zgodnie z którym pan Roeland VAN DE GEER został mianowany Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) na region Wielkich Jezior Afrykańskich na okres od dnia 1 marca 2007 r. do dnia 29 lutego 2008 r.

(2)

W dniu 12 czerwca 2007 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2007/405/WPZiB w sprawie misji policyjnej w zakresie reformy sektora bezpieczeństwa, mającej odniesienie do wymiaru sprawiedliwości w Demokratycznej Republice Konga (EUPOL DR Konga) (2) oraz wspólne działanie 2007/406/WPZiB w sprawie misji doradczej i pomocowej Unii Europejskiej w zakresie reformy sektora bezpieczeństwa Demokratycznej Republiki Konga (EUSEC DR Konga) (3).

(3)

W dniu 20 grudnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2008/38/WPZiB (4) zmieniające wspólne działanie 2007/405/WPZiB (EUPOL DR Konga), tak, aby odzwierciedlało ono nową strukturę zarządzania i kontroli cywilnych operacji zarządzania kryzysowego prowadzonych przez UE zatwierdzoną przez Radę w dniu 18 czerwca 2007 r.

(4)

Mandat SPUE powinien zostać dostosowany do roli przyznanej mu w związku z tymi dwoma misjami w ramach reformy sektora bezpieczeństwa w Demokratycznej Republice Konga oraz powinien zostać przedłużony o kolejne 12 miesięcy na podstawie rewizji wspólnego działania 2007/112/WPZiB.

(5)

SPUE będzie wykonywał swój mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i zaszkodzić celom wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa określonym w art. 11 Traktatu,

a)

wnoszenie aktywnego i skutecznego wkładu w konsekwentną, trwałą i odpowiedzialną politykę Unii Europejskiej w regionie Wielkich Jezior Afrykańskich, promującą spójne podejście ogólne Unii Europejskiej w regionie. SPUE wspiera działalność Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela (SG/WP) w regionie;

b)

zapewnienie stałego zaangażowania Unii Europejskiej w procesy stabilizacji i odbudowy w regionie poprzez aktywną obecność w terenie i na odpowiednich forach międzynarodowych oraz utrzymywanie kontaktów z głównymi zainteresowanymi stronami, a także wnoszenie wkładu w zarządzanie kryzysowe;

c)

wnoszenie wkładu po zakończeniu okresu przejściowego w Demokratycznej Republice Konga (DRK), w szczególności w odniesieniu do procesu politycznego wzmacniania nowych instytucji i definiowania szerszych ram międzynarodowych, służących konsultacji i koordynacji politycznej z nowym rządem;

d)

wnoszenie wkładu, przy ścisłej współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych/MONUC, w międzynarodowe wysiłki wspierające dążenie do wszechstronnej reformy sektora bezpieczeństwa w DRK, w szczególności w świetle roli koordynatora, którą Unia Europejska gotowa jest odgrywać w tym kontekście;

e)

wnoszenie wkładu w odpowiednie działania następcze po konferencji międzynarodowej na temat regionu Wielkich Jezior, w szczególności poprzez nawiązanie bliskich kontaktów z Sekretariatem ds. Wielkich Jezior oraz jego sekretarzem wykonawczym, jak również z trojką prowadzącą działania następcze oraz poprzez propagowanie dobrosąsiedzkich stosunków w regionie;

f)

zajęcie się – wciąż znacznym – problemem uzbrojonych grup działających wzdłuż granic, niosących ryzyko destabilizacji państw w regionie i zwiększania ich problemów wewnętrznych;

g)

wnoszenie wkładu w stabilizację po konflikcie w Burundi, Rwandzie i Ugandzie, w szczególności poprzez uczestniczenie w negocjacjach pokojowych z uzbrojonymi grupami, takimi jak FNL czy LRA.

a)

nawiązanie i utrzymywanie bliskich kontaktów z państwami w regionie Wielkich Jezior, Organizacją Narodów Zjednoczonych, Unią Afrykańską, kluczowymi państwami afrykańskimi oraz głównymi partnerami DRK i Unii Europejskiej, jak również z regionalnymi i subregionalnymi organizacjami afrykańskimi, innymi odpowiednimi państwami trzecimi i innymi kluczowymi przywódcami regionalnymi;

b)

doradztwo i przedstawianie sprawozdań na temat możliwości wspierania przez Unię Europejską procesu stabilizacji i umacniania oraz najlepszego sposobu realizacji inicjatyw Unii Europejskiej;

c)

doradztwo i pomoc w reformie sektora bezpieczeństwa (SSR) w DRK;

d)

wnoszenie wkładu w działania następcze po konferencji międzynarodowej na temat regionu Wielkich Jezior, w szczególności poprzez wspieranie zdefiniowanych w regionie polityk, których celem jest niestosowanie przemocy i wzajemna obrona w trakcie rozwiązywania konfliktów, jak również uwzględnianie współpracy regionalnej, poprzez propagowanie praw człowieka i demokratyzacji, dobrych rządów, walki z bezkarnością, współpracy wymiaru sprawiedliwości i walki z nielegalnym wykorzystywaniem zasobów naturalnych;

e)

wnoszenie wkładu w lepsze zrozumienie roli Unii Europejskiej wśród osób kształtujących opinię publiczną w regionie;

f)

wnoszenie wkładu, w odpowiedzi na prośby, w negocjowanie oraz wprowadzanie w życie porozumień pokojowych i porozumień w sprawie zawieszenia broni, osiągniętych przez strony oraz podejmowanie działań dyplomatycznych w przypadku nieprzestrzegania warunków tych porozumień; w kontekście trwających negocjacji z LRA działania takie powinny być podejmowane w ścisłej koordynacji ze SPUE w Sudanie;

g)

wnoszenie wkładu w wykonywanie polityki Unii Europejskiej w zakresie praw człowieka oraz wytycznych Unii Europejskiej na temat praw człowieka, w szczególności wytycznych Unii Europejskiej na temat dzieci w konfliktach zbrojnych oraz rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 (2000) na temat kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, w tym poprzez monitorowanie i przedstawianie sprawozdań na temat wydarzeń w tej dziedzinie.

a)

sporządza plan bezpieczeństwa danej misji oparty na wytycznych Sekretariatu Generalnego Rady obejmujący m.in. fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa danej misji, zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru misji i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia związane z naruszaniem bezpieczeństwa, w tym plan awaryjny i plan ewakuacji misji;

b)

zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium UE ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka odpowiednio do warunków panujących na obszarze misji;

c)

dopilnowuje, by wszyscy członkowie zespołu rozmieszczeni poza terytorium UE, w tym personel miejscowy, odbyli przed przyjazdem na obszar misji lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa w oparciu o wskaźniki ryzyka określone dla obszaru prowadzenia misji przez Sekretariat Generalny Rady;

d)

zapewnia wdrażanie wszystkich uzgodnionych zaleceń wydawanych po regularnych ocenach bezpieczeństwa oraz dostarczanie SG/WP, Radzie i Komisji pisemnych sprawozdań o wdrażaniu tych zaleceń i o innych kwestiach związanych z bezpieczeństwem w ramach sprawozdań śródokresowych oraz sprawozdań z wykonania mandatu.

13.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/26

(1)

W roku 2003 Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję (rezolucja RB ONZ) nr 1521 (2003) nakładającą na Liberię środki ograniczające. Środki te zostały wdrożone na mocy wspólnego stanowiska Rady 2004/137/WPZiB z dnia 10 lutego 2004 r. dotyczącego środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko Liberii (1).

(2)

W następstwie przyjęcia rezolucji RB ONZ nr 1683 (2006) i rezolucji RB ONZ nr 1731 (2006) Rada przyjęła, odpowiednio, wspólne stanowisko 2006/518/WPZiB z dnia 24 lipca 2006 r. zmieniające i odnawiające niektóre środki restrykcyjne zastosowane wobec Liberii (2) i wspólne stanowisko 2007/93/WPZiB zmieniające i odnawiające wspólne stanowisko 2004/137/WPZiB dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko Liberii (3).

(3)

Mając na uwadze rozwój wypadków w Liberii, dnia 19 grudnia 2007 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1792 (2007) odnawiającą na okres kolejnych 12 miesięcy środki ograniczające dotyczące broni oraz środki ograniczające dotyczące podróżowania. Rezolucja RB ONZ nr 1792 (2007) wprowadza także obowiązek informowania komitetu ustanowionego na mocy pkt 21 rezolucji RB ONZ nr 1521 (2003) o dostawie wszelkich typów uzbrojenia i materiałów z nim związanych, dostarczonych zgodnie z pkt 2 lit. e) lub pkt 2 lit. f) rezolucji RB ONZ nr 1521 (2003), pkt 2 rezolucji RB ONZ nr 1683 (2006) lub pkt 1 lit. b) rezolucji RB ONZ nr 1731 (2006).

(4)

Ze względu na jasność wspomniane wyżej środki należy skonsolidować w jednym akcie prawnym.

(5)

Do wdrożenia niektórych z tych środków wymagane jest działanie Wspólnoty,

a)

przyznawania, sprzedaży, świadczenia lub przekazywania pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług związanych z działaniami wojskowymi oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją lub używaniem przedmiotów wymienionych w ust. 1, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Liberii lub do użytku w Liberii;

b)

zapewniania finansowania lub pomocy finansowej związanych z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności dotacji, kredytów i ubezpieczeń kredytów eksportowych, na sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz pozycji z ust. 1, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Liberii lub do użytku w Liberii.

a)

uzbrojenia i materiałów z nim związanych oraz szkoleń i pomocy technicznej mających wyłącznie stanowić wsparcie lub przeznaczonych do wykorzystania przez misję ONZ w Liberii;

b)

uzbrojenia i materiałów z nim związanych oraz prowadzenia szkoleń technicznych i udzielania pomocy technicznej mających wyłącznie stanowić wsparcie lub przeznaczonych do wykorzystania podczas międzynarodowego programu szkoleń i reform liberyjskich sił zbrojnych i policji, zatwierdzonych wcześniej przez komitet ustanowiony w pkt 21 rezolucji RB ONZ nr 1521 (2003) („Komitet ds. Sankcji”);

c)

nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego przeznaczonego wyłącznie do użytku humanitarnego lub ochronnego lub udzielania pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń technicznych związanych z takim nieśmiercionośnym sprzętem, zatwierdzonych wcześniej przez Komitet ds. Sankcji;

d)

odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wwożonych do Liberii – wyłącznie do osobistego użytku – przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy;

e)

broni i amunicji już dostarczonej członkom specjalnych służb bezpieczeństwa (Special Security Service – SSS) do celów szkoleniowych i powierzonych tym służbom do nieograniczonego użytku operacyjnego – o ile przekazanie tym służbom broni i amunicji zostało wcześniej zatwierdzone przez Komitet ds. Sankcji, a także do pomocy technicznej i finansowej dotyczącej takiej broni i amunicji;

f)

broni i amunicji przeznaczonych do użytku członków sił policyjnych i sił bezpieczeństwa rządu Liberii, którzy od czasu podjęcia przez ONZ misji w Liberii zostali zweryfikowani i przeszkoleni – o ile dostawy takie zostały uprzednio zatwierdzone przez Komitet ds. Sankcji na wspólny wniosek złożony przez rząd Liberii i państwo wywożące – a także do pomocy technicznej i finansowej dotyczącej takiej broni i amunicji;

g)

nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego innego niż nieśmiercionośna broń i amunicja, zgodnie z uprzednią informacją przekazaną Komitetowi ds. Sankcji, przeznaczonego wyłącznie do użytku członków sił policyjnych i sił bezpieczeństwa rządu Liberii, którzy od czasu podjęcia przez ONZ misji w Liberii w październiku 2003 r. zostali zweryfikowani i przeszkoleni.

a)

stanowią zagrożenie dla procesu pokojowego w Liberii lub uczestniczą w działaniach mających naruszyć pokój i stabilizację w Liberii i w subregionie, w tym wyższym rangą członkom rządu byłego prezydenta Charlesa Taylora i ich współmałżonkom oraz członkom byłych liberyjskich sił zbrojnych utrzymującym powiązania z byłym prezydentem Charlesem Taylorem;

b)

naruszają zakaz sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu wszelkich typów uzbrojenia i materiałów z nim związanych, w tym broni i amunicji, pojazdów i wyposażenia wojskowego, wyposażenia paramilitarnego i części zapasowych do wyżej wymienionych lub zakaz prowadzenia szkoleń technicznych lub udzielania pomocy technicznej związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją lub używaniem tego rodzaju przedmiotów;

c)

dostarczają pomoc finansową lub wojskową grupom rebeliantów w Liberii lub w krajach regionu lub są związane z podmiotami, które to czynią.

13.2.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 38/28

(1)

W dniu 15 lutego 2007 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2007/108/WPZiB (1) przedłużające mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej (SPUE) w Sudanie.

(2)

W dniu 19 kwietnia 2007 r. Rada przyjęła decyzję 2007/238/WPZiB (2) w sprawie mianowania Torbena BRYLLEGO Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Sudanie na okres od dnia 1 maja 2007 r. do dnia 29 lutego 2008 r.

(3)

W dniu 20 grudnia 2007 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2007/887/WPZiB (3) uchylające wspólne działanie 2005/557/WPZiB w sprawie cywilno-wojskowego działania Unii Europejskiej wspierającego misje Unii Afrykańskiej w regionie Darfur w Sudanie oraz w Somalii (AMIS/AMISOM) i przewidujące zamknięcie tego działania wspierającego.

(4)

Mandat SPUE należy zmienić, tak, aby odzwierciedlić zamknięcie misji AMIS/AMISOM i, na podstawie przeglądu wspólnego działania 2007/108/WPZiB, przedłużyć o 12 miesięcy.

(5)

SPUE będzie wykonywał swój mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i zaszkodzić celom wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa określonym w art. 11 Traktatu,

a)

współdziałanie z UA, rządem Sudanu, rządem Sudanu Południowego, ugrupowaniami zbrojnymi z Darfuru, innymi stronami w Sudanie oraz społeczeństwem obywatelskim i organizacjami pozarządowymi w Darfurze, a także utrzymywanie ścisłej współpracy z ONZ i innymi stosownymi podmiotami międzynarodowymi z myślą o realizacji celów polityki Unii Europejskiej;

b)

reprezentowanie Unii Europejskiej podczas rozmów prowadzonych przez strony konfliktu w Darfurze, podczas posiedzeń wysokiego szczebla Wspólnej Komisji, jak również, jeśli będzie to wymagane, na innych stosownych posiedzeniach;

c)

reprezentowanie Unii Europejskiej, gdy jest to możliwe, w komisjach oceniających realizację porozumień CPA i DPA;

d)

śledzenie wydarzeń związanych z realizacją ESPA;

e)

zapewnianie spójności między pomocą Unii Europejskiej w zarządzaniu kryzysowym w Darfurze oraz ogólnymi stosunkami politycznymi Unii Europejskiej z Sudanem;

f)

w dziedzinie praw człowieka, w tym praw dzieci i kobiet, oraz w dziedzinie walki z bezkarnością w Sudanie – śledzenie sytuacji i utrzymywanie stałych kontaktów z władzami Sudanu, UA i ONZ, w szczególności z Biurem Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka, obserwatorami praw człowieka działającymi w regionie oraz z Urzędem Prokuratora Międzynarodowego Trybunału Karnego;

g)

współdziałanie z prezydencją, Sekretarzem Generalnym/Wysokim Przedstawicielem (SG/WP), dowódcą operacji UE i dowódcą sił UE operacji EUFOR Tchad/RCA w celu zapewnienia ścisłej koordynacji ich działań pod kątem realizacji wspólnego działania 2007/677/WPZiB; zapewnia się również ścisłą współpracę z lokalnymi delegacjami Komisji;

h)

w odniesieniu do realizacji wspólnego działania 2007/677/WPZiB – pomoc SG/WP w zakresie jego kontaktów z Organizacją Narodów Zjednoczonych, władzami Czadu, władzami Republiki Środkowoafrykańskiej i krajami sąsiadującymi oraz z innymi stosownymi podmiotami;

i)

bez uszczerbku dla wojskowej struktury dowodzenia sporządzanie wytycznych politycznych dla dowódcy sił UE operacji EUFOR Tchad/RCA, w szczególności w odniesieniu do kwestii o regionalnym wymiarze politycznym;

j)

w odniesieniu do zadań związanych z operacją EUFOR Tchad/RCA – przeprowadzanie konsultacji z dowódcą sił UE w kwestiach politycznych dotyczących bezpieczeństwa.

a)

obserwuje wszelkie działania Unii Europejskiej;

b)

zapewnia ścisłą koordynację i spójność działań Unii Europejskiej w odniesieniu do operacji EUFOR Tchad/RCA;

c)

wspiera proces polityczny oraz działania związane z realizacją porozumień CPA, DPA i ESPA; oraz

d)

śledzi zgodność działań podejmowanych przez strony w Sudanie z odpowiednimi rezolucjami Rady Bezpieczeństwa ONZ, w szczególności z rezolucjami nr 1556 (2004), 1564 (2004), 1591 (2005), 1593 (2005), 1672 (2006), 1679 (2006), 1706 (2006), 1769 (2007) i 1778 (2007) oraz składa sprawozdania na ten temat.

a)

sporządzenie planu bezpieczeństwa danej misji opartego na wytycznych Sekretariatu Generalnego Rady, obejmującego fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa danej misji, zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru misji i w jego obrębie, zarządzanie zdarzeniami związanymi z naruszeniem bezpieczeństwa, jak również plan awaryjny i plan ewakuacji misji;

b)

zapewnienie objęcia wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium UE ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka odpowiednio do warunków panujących na obszarze misji;

c)

dopilnowanie, by wszyscy członkowie zespołu rozmieszczani poza terytorium UE, w tym personel miejscowy, odbyli przed przyjazdem na obszar misji lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa w oparciu o wskaźniki ryzyka określone dla obszaru prowadzenia misji przez Sekretariat Generalny Rady;

d)

zapewnienie wdrażania wszystkich uzgodnionych zaleceń wydawanych po regularnych ocenach bezpieczeństwa oraz dostarczanie SG/WP, Radzie i Komisji pisemnych sprawozdań o wdrażaniu tych zaleceń i o innych kwestiach związanych z bezpieczeństwem w ramach sprawozdań śródokresowych oraz sprawozdań z wykonania mandatu.