(1)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1676/2001 (2) Rada nałożyła w sierpniu 2001 r. ostateczne cło antydumpingowe na przywóz folii z politereftalanu etylenu (PET) pochodzącej między innymi z Indii. Środki przyjęły formę cła antydumpingowego ad valorem na poziomie od 0 % do 62,6 % nałożonego na przywóz pochodzący od indywidualnie wskazanych producentów eksportujących, ze stawką cła rezydualnego w wysokości 53,3 % nałożoną na przywóz od wszystkich innych przedsiębiorstw.

(2)

Rozporządzeniem (WE) nr 366/2006 (3) Rada zmieniła w marcu 2006 r. środki wprowadzone w drodze rozporządzenia (WE) nr 1676/2001. Nałożono cło antydumpingowe na poziomie od 0 % do 18 %, biorąc pod uwagę ustalenia przeglądu wygaśnięcia ostatecznych ceł wyrównawczych (rozporządzenie Rady (WE) nr 367/2006 (4)).

(3)

W wyniku przeglądu okresowego dotyczącego subsydiowania indyjskiego producenta folii z PET, przedsiębiorstwa Garware Polyester Limited, rozporządzeniem (WE) nr 1288/2006 (5) Rada dokonała w sierpniu 2006 r. zmiany ostatecznego cła antydumpingowego nałożonego na to przedsiębiorstwo rozporządzeniem (WE) nr 1676/2001.

(4)

Na wniosek nowego producenta eksportującego, rozporządzeniem (WE) nr 1424/2006 (6) Rada zmieniła we wrześniu 2006 r. rozporządzenie (WE) nr 1676/2001 w odniesieniu do jednego indyjskiego eksportera. W zmienionym rozporządzeniu ustalono dla tego przedsiębiorstwa margines dumpingu w wysokości 15,5 % i stawkę cła antydumpingowego w wysokości 3,5 %, biorąc pod uwagę margines subsydium wywozowego dla tego przedsiębiorstwa ustalony w dochodzeniu antysubsydyjnym, które doprowadziło do przyjęcia rozporządzenia (WE) nr 367/2006. Ponieważ w odniesieniu do przedsiębiorstwa nie określono indywidualnego cła wyrównawczego, zastosowano stawkę cła ustaloną dla wszystkich innych przedsiębiorstw.

(5)

W wyniku przeglądu wygaśnięcia na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, rozporządzeniem (WE) nr 1292/2007 (7) Rada nałożyła w listopadzie 2007 r. ostateczne cło antydumpingowe na przywóz folii z PET pochodzącej z Indii. Tym samym rozporządzeniem zakończono częściowy przegląd okresowy, przeprowadzony zgodnie z art. 11 ust. 3 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego, ograniczony do zbadania dumpingu w odniesieniu do jednego indyjskiego producenta eksportującego.

(6)

W wyniku częściowego przeglądu okresowego wszczętego przez Komisję z własnej inicjatywy i dotyczącego subsydiowania pięciu indyjskich producentów folii z PET, rozporządzeniem (WE) nr 15/2009 (8) Rada dokonała w styczniu 2009 r. zmiany ostatecznych ceł antydumpingowych nałożonych na te przedsiębiorstwa rozporządzeniem (WE) nr 1292/2007 i ostatecznych środków wyrównawczych nałożonych na te przedsiębiorstwa rozporządzeniem (WE) nr 367/2006.

(7)

W rozporządzeniu (WE) nr 1292/2007 utrzymano rozszerzenie tych środków na Brazylię i Izrael, przy czym określone przedsiębiorstwa zostały z nich zwolnione. Ostatnią zmianę rozporządzenia 1292/2007 w tym względzie wprowadzono rozporządzeniem Rady (UE) nr 806/2010 (9).

(8)

Wnioskodawca, który wystąpił o niniejszy przegląd okresowy – Garware Polyester Limited – jest obecnie objęty ostatecznym cłem antydumpingowym w wysokości 14,7 %.

(9)

Należy także zauważyć, że Garware Polyester Limited jest objęty cłem wyrównawczym w wysokości 5,4 % na podstawie rozporządzenia (WE) nr 15/2009.

(10)

W sierpniu 2009 r. Komisja otrzymała wniosek dotyczący częściowego przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wniosek, ograniczony do zbadania dumpingu, został złożony przez Garware Polyester Limited, producenta eksportującego z Indii („Garware” lub „wnioskodawca”). We wniosku wnioskodawca argumentował, że okoliczności, na podstawie których wprowadzono środki, uległy zmianie i że są to zmiany o trwałym charakterze. Wnioskodawca przedstawił dowody prima facie świadczące o tym, iż utrzymywanie środka na dotychczasowym poziomie nie jest już konieczne do zrównoważenia skutków dumpingu.

(11)

Ustaliwszy, po konsultacji z Komitetem Doradczym, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie częściowego przeglądu okresowego, Komisja ogłosiła w drodze zawiadomienia o wszczęciu opublikowanego w dniu 1 grudnia 2009 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (10) wszczęcie częściowego przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, ograniczonego do zbadania dumpingu w odniesieniu do wnioskodawcy.

(12)

W toku dochodzenia w ramach częściowego przeglądu okresowego miała również zostać oceniona potrzeba, zależnie od ustaleń przeglądu, zmiany stawki cła mającej obecnie zastosowanie względem przywozu produktu objętego postępowaniem od niewymienionych indywidualnie w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1292/2007 producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, tj. stawki cła antydumpingowego mającej zastosowanie do „wszystkich innych przedsiębiorstw” w Indiach.

(13)

Dochodzenie w sprawie poziomu dumpingu obejmowało okres od dnia 1 października 2008 r. do dnia 30 września 2009 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym” lub „ODP”).

(14)

Komisja oficjalnie powiadomiła wnioskodawcę, władze państwa wywozu oraz przemysł unijny o wszczęciu częściowego przeglądu okresowego. Zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie opinii na piśmie i ustnie.

(15)

W celu uzyskania informacji niezbędnych dla dochodzenia Komisja przesłała wnioskodawcy kwestionariusze i otrzymała odpowiedź w ustalonym terminie.

(16)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje, które uznała za niezbędne do stwierdzenia dumpingu. Na terenie przedsiębiorstwa wnioskodawcy przeprowadzono wizytę weryfikacyjną.

(17)

Produktem objętym niniejszym przeglądem jest taki sam produkt jak ten zdefiniowany w rozporządzeniu (WE) nr 1292/2007 wprowadzającym obowiązujące środki, a mianowicie folia z politereftalanu etylenu (PET) pochodząca z Indii, objęta obecnie kodami CN ex 3920 62 19 i ex 3920 62 90 .

(18)

Tak jak w poprzednich dochodzeniach, niniejsze dochodzenie wykazało, że folia z PET produkowana w Indiach i wywożona do Unii oraz folia z PET produkowana i sprzedawana na krajowym rynku indyjskim ma te same podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne oraz te same podstawowe zastosowania co folia z PET produkowana i sprzedawana w UE przez producentów unijnych.

(19)

Produkty te uważane są zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(20)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja najpierw zbadała, czy sprzedaż krajowa produktu podobnego niezależnym klientom przez wnioskodawcę była reprezentatywna, tzn. czy całkowita wielkość takiej sprzedaży wynosiła przynajmniej 5 % całkowitej wielkości odpowiadającej jej sprzedaży eksportowej do Unii.

(21)

Następnie Komisja określiła te rodzaje produktu podobnego sprzedawane przez przedsiębiorstwo na rynku krajowym, które były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z rodzajami sprzedawanymi na wywóz do Unii.

(22)

Zbadano następnie, czy sprzedaż krajowa wnioskodawcy była reprezentatywna dla każdego rodzaju produktu, tj. czy sprzedaż krajowa każdego rodzaju produktu stanowiła przynajmniej 5 % wielkości sprzedaży tego samego rodzaju produktu do Unii. W odniesieniu do rodzajów produktu sprzedawanych w reprezentatywnych ilościach zbadano, czy, zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, taka sprzedaż została dokonana w ramach zwykłego obrotu handlowego.

(23)

Zbadano również, czy krajowa sprzedaż każdego rodzaju produktu dokonywana w ilościach reprezentatywnych może być uważana za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym poprzez ustalenie proporcji sprzedaży z zyskiem danego rodzaju produktu niezależnym klientom. We wszystkich przypadkach, w których sprzedaż krajowa konkretnego rodzaju produktu była dokonana w wystarczających ilościach i w zwykłym obrocie handlowym, wartość normalna została ustalona na podstawie rzeczywistej ceny krajowej, obliczonej jako średnia ważona całej sprzedaży krajowej danego rodzaju produktu w ODP.

(24)

Dla tych rodzajów produktu, w przypadku których sprzedaż krajowa była niereprezentatywna lub nie była prowadzona w zwykłym obrocie handlowym, wartość normalna została skonstruowana zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. Wartość normalna została skonstruowana poprzez dodanie do kosztów wytworzenia wywożonych rodzajów produktu, dostosowanych w odpowiednich przypadkach, odpowiedniej wartości procentowej kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz odpowiedniej marży zysku, na podstawie faktycznych danych dotyczących produkcji i sprzedaży produktu podobnego przez producenta eksportującego, którego dotyczy dochodzenie, w zwykłym obrocie handlowym, zgodnie z art. 2 ust. 6 zdanie pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(25)

W związku z faktem, iż cała sprzedaż eksportowa współpracującego indyjskiego producenta eksportującego do Unii realizowana była bezpośrednio na rzecz niezależnych klientów, cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego na podstawie cen rzeczywiście płaconych lub należnych za produkt objęty postępowaniem.

(26)

Porównanie średniej ważonej wartości normalnej i średniej ważonej ceny eksportowej zostało przeprowadzone na podstawie ceny ex-works i na takim samym poziomie handlu. W celu zapewnienia sprawiedliwego porównania między wartością normalną a ceną eksportową, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, uwzględniono różnice w czynnikach, co do których wykazano, że mogą mieć wpływ na ceny i ich porównywalność. W tym celu wprowadzono odpowiednie dostosowania uwzględniające różnice w kosztach transportu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku i kosztach dodatkowych, prowizjach, kosztach finansowych i kosztach opakowania poniesionych przez wnioskodawcę, tam gdzie było to zasadne i zostało poparte dowodami.

(27)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego średnią ważoną wartość normalną ze względu na rodzaj porównano ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiadającego rodzaju produktu objętego postępowaniem. To porównanie nie wykazało istnienia dumpingu.

(28)

Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego zbadano również, czy zmianę okoliczności można w sposób uzasadniony uznać za trwałą.

(29)

W tym względzie dochodzenie wykazało, że po poprzednim dochodzeniu, tj. przeglądzie wygaśnięcia, o którym mowa w motywie 5, Garware wprowadził istotne zmiany w swoim procesie produkcji i technologii. Przedsiębiorstwo zmieniło główny surowiec z tereftalanu dimetylu (DMT) na oczyszczony kwas tereftalowy (PTA). W okresie dochodzenia w ramach wspomnianego przeglądu wygaśnięcia Garware był jedynym indyjskim producentem eksportującym, który nadal stosował starą technologię opartą na DMT. Ta zmiana technologii oraz zainwestowanie w nowy zakład produkujący wióry spowodowały znaczne zmniejszenie kosztów produkcji pomiędzy poprzednim przeglądem wygaśnięcia a obecnym przeglądem. To zmniejszenie kosztów miało bezpośredni wpływ na margines dumpingu. Można zatem uznać, że zmiana okoliczności ma trwały charakter.

(30)

Należy także zauważyć, że orientacyjny margines dumpingu obliczony dla sprzedaży eksportowej wnioskodawcy do państw trzecich w ODP był ujemny. Pod względem wielkości sprzedaż ta była kilkakrotnie wyższa niż sprzedaż eksportowa do Unii.

(31)

Uznano zatem, że w przewidywalnej przyszłości mało prawdopodobna jest zmiana okoliczności, które doprowadziły do wszczęcia niniejszego przeglądu okresowego, w sposób, który wpłynąłby na jego ustalenia. Dlatego też stwierdzono, że zmiana okoliczności ma trwały charakter, a stosowanie środka na obecnym poziomie nie jest już uzasadnione.

(32)

W świetle wyników niniejszego dochodzenia przeglądowego uznaje się za stosowne zmienić stawkę cła antydumpingowego stosowaną wobec przywozu produktu objętego postępowaniem przez Garware na 0 %.

(33)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 rozporządzenia podstawowego oraz art. 24 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Rady (WE) nr 597/2009 (11) żaden produkt nie może być objęty jednocześnie cłem antydumpingowym i wyrównawczym w celu eliminacji tych samych skutków powstałych z tytułu dumpingu lub subsydiowania wywozu. Jak wspomniano w motywie 9 powyżej, wnioskodawca jest objęty cłem wyrównawczym. Ponieważ cło antydumpingowe ustalone dla wnioskodawcy wynosi 0 % w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem, sytuacja ta nie występuje w niniejszym przypadku.

(34)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o podstawowych faktach i względach, w oparciu o które zamierzano wnioskować o zmianę stawki cła mającej zastosowanie do wnioskodawcy i strony miały możliwość przedstawienia swoich uwag. Nie otrzymano żadnych uwag,

(1)

Dnia 22 grudnia 2009 r. Komisja Europejska („Komisja”) powiadomiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) o wszczęciu postępowania antysubsydyjnego dotyczącego przywozu do Unii oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli pochodzących z Tajlandii („państwo, którego dotyczy postępowanie”).

(2)

Postępowanie antysubsydyjne wszczęto na podstawie skargi złożonej w dniu 13 listopada 2009 r. przez BP Aromatics Limited NV oraz CEPSA Quimica S.A. („skarżący”) reprezentujących większą część, w tym przypadku ponad 50 %, ogólnej produkcji unijnej oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli. Skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na subsydiowanie produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, i na wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające do wszczęcia postępowania antysubsydyjnego.

(3)

Tego samego dnia Komisja powiadomiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (3) o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Unii oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli pochodzących z Tajlandii. To dochodzenie zostało zakończone na mocy decyzji Komisji 2011/32/UE (4).

(4)

Przed wszczęciem postępowania, zgodnie z art. 10 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, Komisja powiadomiła rząd Tajlandii o otrzymaniu odpowiednio udokumentowanej skargi zawierającej zarzut, iż subsydiowany przywóz oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli pochodzących z Tajlandii wyrządził istotną szkodę przemysłowi unijnemu. Rząd Tajlandii został zaproszony do konsultacji mających na celu wyjaśnienie sytuacji w świetle informacji zawartych w skardze i osiągnięcia satysfakcjonującego obydwie strony rozwiązania. Rząd Tajlandii przyjął to zaproszenie, po czym przeprowadzono konsultacje. W trakcie konsultacji nie wypracowano rozwiązania satysfakcjonującego dla obu stron. Z uwagą wysłuchano jednak wyjaśnień władz Tajlandii dotyczących zawartych w skardze zarzutów w kwestii nieuznania programów za wymagające stosowania środków wyrównawczych. W trakcie konsultacji rząd Tajlandii przedstawił swoje uwagi.

(5)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu postępowania skarżących, innych zainteresowanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących w Tajlandii, przedstawicieli państwa wywozu, którego dotyczy postępowanie, a także znanych importerów i użytkowników. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(6)

Komisja przesłała kwestionariusze do władz państwa wywozu, skarżących, innych znanych producentów w Unii, znanych producentów eksportujących w Tajlandii oraz do znanych importerów i użytkowników produktu objętego postępowaniem oraz do wszystkich innych stron, które poprosiły o kwestionariusz w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(7)

Odpowiedzi na pytania kwestionariusza otrzymano od władz Tajlandii, od trzech znanych tajlandzkich producentów eksportujących, od trzech producentów unijnych, od jednego importera unijnego i od pięciu użytkowników unijnych.

(8)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uważane za niezbędne w celu ustalenia występowania subsydiowania, powstałych szkód oraz interesu Unii.

(9)

Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących organów państwa:

Urząd Rady ds. Inwestycji, Bangkok, Tajlandia.

(10)

Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(11)

Ze względu na to, że TPT i Indorama należą do jednej spółki holdingowej, w niniejszym dokumencie będą one określane jako „grupa Indorama”.

(12)

Dochodzenie dotyczące subsydiowania i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 30 listopada 2009 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2006 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(13)

Produktem objętym postępowaniem są oczyszczony kwas tereftalowy i jego sole o czystości 99,5 % masy lub większej, objęte obecnie kodem CN ex 2917 36 00 („produkt objęty postępowaniem”).

(14)

Oczyszczony kwas tereftalowy i jego sole otrzymuje się poprzez oczyszczanie surowego kwasu tereftalowego, który jest produktem reakcji paraksylenu (PX) z rozpuszczalnikiem i roztworem katalitycznym.

(15)

Produkt objęty postępowaniem oraz oczyszczony kwas tereftalowy i jego sole wyprodukowane i sprzedawane na krajowym rynku Tajlandii, a także oczyszczony kwas tereftalowy i jego sole wyprodukowane i sprzedawane w Unii przez przemysł unijny mają w zasadzie te same podstawowe właściwości chemiczne i fizyczne oraz zastosowania. Dlatego uznaje się je za produkty podobne w rozumieniu art. 2 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(16)

Na podstawie informacji zawartych w skardze oraz odpowiedzi udzielonych na pytania zawarte w kwestionariuszu Komisji dochodzeniem objęto poniższe programy, które wiązały się z domniemanym przyznawaniem subsydiów przez organ rządowy:

(17)

Ustawa o popieraniu inwestycji B.E. 2544 przewiduje zachęty mające wspierać rozwój tajlandzkiej gospodarki. Ustawą tą, której wykonywaniem zarządza tajlandzka Rada ds. Inwestycji, przyznano kwalifikującym się projektom korzyści wynikające z programów wspomnianych w sekcji 3.1 powyżej. Aby odnieść korzyści nadane ustawą o popieraniu inwestycji, każde przedsiębiorstwo składa do Rady ds. Inwestycji wniosek o „Zaświadczenie o poparciu” (ang. Certificate of promotion), określające towary, które mają zostać wyprodukowane, i osiągane korzyści.

(18)

Ustawa o zwrocie podatku i cła za wywiezione towary wyprodukowane w Królestwie B.E. 2524 (1981) ustanawia kryteria i warunki uczestnictwa w programie zwrotu podatku i cła za wywiezione towary. Funkcjonowaniem programu zarządza tajlandzkie Ministerstwo Finansów.

(19)

Łączna wartość wyliczonych dla każdego indywidualnego przedsiębiorstwa subsydiów znajduje się poniżej progu de minimis, tj. wynosi mniej niż 2 % ad valorem. Zatem zgodnie z art. 14 ust. 3 i 5 podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego, nawet gdyby wszystkie te subsydia stanowiły podstawę dla środków wyrównawczych, niemożliwe byłoby nałożenie na tajlandzkich eksporterów żadnych ceł antysubsydyjnych. Ze względu na to, iż wartość subsydiów nie przekracza progu de minimis, nie badano szczególnego charakteru programów subsydyjnych wymienionych w motywie 16.

(20)

W celu zapewnienia jasności szczegóły dotyczące programów oraz odpowiadające im stopy subsydiowania dla poszczególnych przedsiębiorstw są jednak przedstawione poniżej, co nie oznacza, że uznaje się je za stanowiące podstawę środków wyrównawczych.

(21)

Artykuł 28 ustawy o popieraniu inwestycji stanowi podstawę prawną zwolnienia z ceł na przywóz maszyn. W ramach tego programu przedsiębiorstwa mają prawo do całkowitego zwolnienia z płacenia cła na maszyny, zgodnie ze zgodą Rady ds. Inwestycji, pod warunkiem że żadne maszyny o porównywalnej jakości nie są produkowane ani montowane w Tajlandii. Artykuł 29 ustawy o popieraniu inwestycji stanowi podstawę prawną do 50 % obniżki ceł na przywożone maszyny.

(22)

Aby skorzystać z tego programu, przedsiębiorstwo musi posiadać „Zaświadczenie o poparciu” (ang. Certificate of promotion), które określa, że jest ono uprawnione do zwolnienia z ceł na przywóz maszyn lub ich obniżki zgodnie z art. 28 i 29 ustawy o popieraniu inwestycji. Urząd celny otrzymuje kopię zaświadczenia i tak zwaną podstawową listę maszyn, uprzednio zatwierdzoną przez Radę ds. Inwestycji, i dopuszcza maszyny do obrotu bez konieczności płacenia cła.

(23)

Korzyść dla eksportera została obliczona na podstawie kwoty niezapłaconego cła należnego od przywiezionych dóbr kapitałowych, poprzez rozłożenie tej kwoty na okres, który odzwierciedla normalną amortyzację tych dóbr kapitałowych w branży produktu objętego dochodzeniem. Okres ten ustalono na 15 lat, co jest zgodne z okresami amortyzacji stosowanymi przez większość przedsiębiorstw produkujących produkt objęty dochodzeniem zarówno w Tajlandii, jak i w UE. Tak obliczona kwota, dająca się przypisać do okresu dochodzenia, została dostosowana przez dodanie odsetek za okres objęty dochodzeniem, tak aby otrzymać pełną korzyść wynikłą dla odbiorcy z tego programu; przy czym uznano, że właściwe jest zastosowanie komercyjnej stopy procentowej obowiązującej w Tajlandii w okresie objętym dochodzeniem. Kwotę tę następnie odniesiono do całkowitej sprzedaży w okresie objętym dochodzeniem.

(24)

Grupa Indorama odniosła korzyść w wysokości 0,3 %, a Siam Mitsui PTA Co., Ltd. w wysokości 0,19 %.

(25)

Artykuł 31 ustawy o popieraniu inwestycji stanowi podstawę prawną zwolnienia z podatku od osób prawnych. Normalny podatek od osób prawnych w Tajlandii wynosi 30 %.

(26)

Żadne z objętych dochodzeniem przedsiębiorstw nie korzystało z tego programu w okresie objętym dochodzeniem. Wszyscy tajlandzcy producenci eksportujący rozliczali zyski osiągnięte w okresie objętym dochodzeniem ze stratami przenoszonymi z poprzednich okresów rozliczeniowych. Prawo podatkowe Tajlandii zezwala na tę praktykę wszystkim przedsiębiorstwom, zarówno wspieranym przez Radę ds. Inwestycji, jak i nie, i nie stanowi ona subsydium. Ze względu na ten fakt przedsiębiorstwa objęte dochodzeniem nie korzystały z programu zwolnienia z podatku od osób prawnych.

(27)

Artykuł 35 ust. 2) ustawy o popieraniu inwestycji stanowi podstawę prawną podwójnego odliczenia z podlegającego opodatkowaniu dochodu kosztów transportu, elektryczności i wody przez 10 lat od daty uzyskania pierwszego dochodu ze wspieranej działalności.

(28)

Aby skorzystać z tego programu, przedsiębiorstwo musi posiadać „Zaświadczenie o poparciu” (ang. Certificate of promotion), które określa, że jest ono uprawnione do podwójnego odliczenia z podlegającego opodatkowaniu dochodu kosztów transportu, elektryczności i wody zgodnie z art. 35 ust. 2 ustawy o popieraniu inwestycji. Poza zwykłym odliczeniem wyżej wymienionych kosztów przedsiębiorstwa wspierane przez Radę ds. Inwestycji mogą odliczyć tę samą sumę drugi raz od swojego zysku wykazanego w zeznaniu podatkowym. Przedsiębiorstwo musi wypełnić specjalną kolumnę przeznaczoną do wspieranej działalności w rocznym zeznaniu podatkowym. W rezultacie zysk netto podlegający opodatkowaniu ulega zmniejszeniu o tę kwotę lub strata netto wzrasta o tę kwotę.

(29)

Korzyść z tego programu powinna zostać obliczona na podstawie kwoty odejmowanej drugi raz od zysku netto, zapisanej w zeznaniu podatkowym w specjalnej kolumnie dla wspieranych działalności. Dla niewspieranych działalności kwota ta stanowiłaby część zysku netto podlegającego opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych, zatem 30 % tej kwoty (normalny podatek od osób prawnych w Tajlandii) stanowi korzyść dla tych przedsiębiorstw. Kwota ta została następnie przyporządkowana do całkowitej sprzedaży w okresie dochodzenia.

(30)

Grupa Indorama odniosła korzyść w wysokości 0,55 %, a Siam Mitsui PTA Co., Ltd. w wysokości 0,57 %.

(31)

Artykuł 35 ust. 3) ustawy o popieraniu inwestycji stanowi podstawę prawną tego programu. Program ten wiąże się z pozwoleniem na odliczenie od zysku netto, poza normalną amortyzacją, kwoty nieprzekraczającej 25 % kosztów instalacji lub budowy urządzeń wykorzystywanych we wspieranej działalności. Beneficjent powinien odnieść tę korzyść podczas 10 lat od daty uzyskania dochodu ze wspieranej działalności.

(32)

Żadne z objętych dochodzeniem przedsiębiorstw nie korzystało z tego programu w okresie objętym dochodzeniem. Przed okresem objętym dochodzeniem wszyscy producenci eksportujący albo nie korzystali z programu zwolnienia z podatku dochodowego (ponieważ rozliczali zyski ze skumulowanymi stratami z przeszłości), albo osiągali straty. Z tych powodów nie mogli oni odnieść korzyści w ramach tego programu.

(33)

Artykuł 36 ust. 1) ustawy o popieraniu inwestycji stanowi podstawę prawną tego programu. W ramach tego programu Rada ds. Inwestycji jest uprawniona do udzielania zwolnienia z ceł na przywóz surowców i podstawowych materiałów wykorzystywanych w produkcji towarów na wywóz. Przedsiębiorstwa we wszystkich strefach są uprawnione do korzystania z tego programu, pod warunkiem że są one objęte wsparciem.

(34)

Żadne z objętych dochodzeniem przedsiębiorstw nie korzystało z tego programu w okresie objętym dochodzeniem. Cło na przywóz głównych surowców wykorzystywanych do produkcji oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli wynosi zero. Dlatego też tajlandzcy eksporterzy objęci dochodzeniem nie odnieśli korzyści z tego programu.

(35)

„Zawiadomienie o zwrocie podatku za wywiezione towary wyprodukowane w Królestwie 1/2547 – stopa zwrotu” określa korzyści w ramach tego programu.

(36)

Przedsiębiorstwa otrzymują zwrot w wysokości 0,38 % wartości FOB wywożonych towarów. Korzyść jest obliczana dla danej transakcji wywozowej, ale przedsiębiorstwa składają zazwyczaj jednocześnie kilka wniosków o zwrot. Przedsiębiorstwa składają wnioski o zwrot do odpowiedniego organu i otrzymują zwrot.

(37)

Korzyścią w ramach tego programu jest rzeczywista kwota otrzymana jako zwrot i w konsekwencji zapisana w sprawozdaniach finansowych przedsiębiorstw jako dochód. Kwota ta została następnie przyporządkowana do sprzedaży eksportowej w okresie objętym dochodzeniem.

(38)

Grupa Indorama odniosła korzyść w wysokości 0,36 %, a Siam Mitsui PTA Co., Ltd. również odniosło korzyść w wysokości 0,36 %.

(39)

Tymczasowe kwoty subsydiów, zgodnie z przepisami rozporządzenia podstawowego, wyrażone ad valorem, dla tajlandzkich producentów eksportujących wynoszą:

—   Indorama Petrochem Limited: 1,3 %,

—   TPT Petrochemical Public Company Limited: 1 %,

—   Siam Mitsui PTA Co., Ltd.: 1,1 %.

(40)

W związku z faktem, że Indorama Petrochem Limited i TPT Petrochemical Public Company Limited są częścią tej samej grupy, ustalono dla nich wspólną stawkę cła antysubsydyjnego. Ostateczna stawka dla grupy Indorama/TPT wynosi 1,2 %.

Tabela zbiorcza

(41)

Ze względu na fakt, że wysokość subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych dla tajlandzkich producentów eksportujących nie przekracza progu de minimis, nie należy nakładać tymczasowych środków na przywóz oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli pochodzących z Tajlandii.

(42)

W świetle powyższych ustaleń dotyczących subsydiów przedstawianie analizy szkody, związku przyczynowego oraz interesu Unii nie jest uznane za konieczne.

(43)

Postępowanie powinno zostać zatem zakończone, gdyż kwoty subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych dla tajlandzkich producentów eksportujących są niższe niż 2 % ad valorem. Zainteresowane strony zostały odpowiednio poinformowane i umożliwiono im przedstawienie uwag.

(44)

Otrzymano uwagi dotyczące subsydiów od rządu Tajlandii oraz jednego ze skarżących.

(45)

Rząd Tajlandii argumentował, że objęte dochodzeniem programy nie mogą być uznawane za programy subsydiów, ponieważ stanowią one część polityki decentralizacyjnej państwa, nie są uzależnione od wywozu i nie ograniczają dostępu do pewnych sektorów gospodarki lub regionów. W związku z tym należy zauważyć, że w toku dochodzenia ustalono jasno, że badane programy, z których korzystali producenci eksportujący w OD (zwolnienie z ceł na przywóz maszyn, podwójne odliczenie z podlegającego opodatkowaniu dochodu, zwrot podatku za wywóz), są subsydiami stanowiącymi podstawę środków wyrównawczych, zgodnie z przepisami podstawowego rozporządzenia subsydyjnego. Zatem twierdzenia rządu Tajlandii należy odrzucić.

(46)

Jeden ze skarżących argumentował, że niektóre subsydia, zwłaszcza program zwolnienia z podatku dochodowego, powinny być rozłożone w krótszym okresie czasu. Twierdzenie to musiało zostać odrzucone, ponieważ żaden z producentów eksportujących nie korzystał z tego programu w OD.

(47)

W odniesieniu do związku przyczynowego nie otrzymano żadnych uwag od zainteresowanych stron.

(48)

Żadne uwagi od zainteresowanych stron nie podważają zatem ustaleń, iż środki ochronne nie są konieczne.

(49)

W świetle powyższego Komisja uznaje zatem, że postępowanie antysubsydyjne dotyczące przywozu do Unii oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli pochodzących z Tajlandii powinno zostać zakończone bez nakładania środków antysubsydyjnych,

(1)

Dnia 22 grudnia 2009 r. Komisja Europejska („Komisja”) powiadomiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Unii oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli pochodzących z Tajlandii („państwo, którego dotyczy postępowanie”).

(2)

Postępowanie antydumpingowe wszczęto na podstawie skargi złożonej w dniu 13 listopada 2009 r. przez BP Aromatics Limited NV oraz CEPSA Quimica S.A. („skarżący”) reprezentujących większą część, w tym przypadku ponad 50 %, ogólnej produkcji unijnej oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli. Skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na dumping produktu objętego postępowaniem, pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, i na wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające do wszczęcia postępowania.

(3)

Tego samego dnia Komisja powiadomiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (3) o wszczęciu postępowania antysubsydyjnego dotyczącego przywozu do Unii oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli pochodzących z Tajlandii. To dochodzenie zostało zakończone na mocy decyzji Komisji 2011/31/UE (4).

(4)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu postępowania skarżących, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących w Tajlandii, przedstawicieli państwa wywozu, którego dotyczy postępowanie, a także znanych importerów i użytkowników. Zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia uwag na piśmie oraz złożenia wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(5)

Komisja rozesłała kwestionariusze do skarżących, innych znanych producentów w Unii, znanych producentów eksportujących w Tajlandii oraz do znanych importerów i użytkowników produktu objętego postępowaniem oraz do wszystkich innych stron, które poprosiły o kwestionariusz w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu.

(6)

Odpowiedzi na pytania kwestionariusza otrzymano od trzech znanych tajlandzkich producentów eksportujących, od trzech producentów unijnych, od jednego importera unijnego i od pięciu użytkowników unijnych.

(7)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uważane za niezbędne w celu ustalenia występowania dumpingu, powstałych szkód oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(8)

Ze względu na to, że TPT i Indorama należą do jednej spółki holdingowej, w niniejszym dokumencie będą określane jako „grupa Indorama”.

(9)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 30 listopada 2009 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2006 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(10)

Produktem objętym postępowaniem są oczyszczony kwas tereftalowy i jego sole o czystości 99,5 % masy lub większej, objęte obecnie kodem CN ex 2917 36 00 („produkt objęty postępowaniem”).

(11)

Oczyszczony kwas tereftalowy i jego sole otrzymuje się poprzez oczyszczanie surowego kwasu tereftalowego, który jest produktem reakcji paraksylenu (PX) z rozpuszczalnikiem i roztworem katalitycznym.

(12)

Produkt objęty postępowaniem oraz oczyszczony kwas tereftalowy i jego sole wyprodukowane i sprzedawane na krajowym rynku Tajlandii, a także oczyszczony kwas tereftalowy i jego sole wyprodukowane i sprzedawane w Unii przez przemysł unijny mają w zasadzie te same podstawowe właściwości chemiczne i fizyczne oraz zastosowania. Dlatego uznano, że są produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(13)

Wszyscy trzej tajlandzcy producenci eksportujący wymienieni w skardze przedłożyli odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. W toku dochodzenia ustalono, że nie istnieją inni tajlandzcy producenci eksportujący oczyszczony kwas tereftalowy i jego soli oraz że odpowiedzi te obejmują 100 % tajlandzkiego przywozu na rynek UE.

(14)

Te trzy przedsiębiorstwa wnioskowały o obliczenie wartości dumpingu w oparciu o dane miesięczne, motywując to znacznymi zmianami kosztów surowców i w konsekwencji cen produktu objętego postępowaniem w OD. Ze względów przedstawionych w motywie 26 poniżej zastosowanie takiej metodyki uznano za nieuzasadnione.

(15)

Należy zauważyć, że sprzedaż na rynku krajowym oraz na rynku UE odbywała się w oparciu o ceny bieżące, kontrakty na podstawie kosztów PX (głównego surowca) lub formułę opartą na indeksie cen oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli w Chinach. W tej ostatniej sytuacji w szeregu przypadków ostateczny indeks był dostępny dopiero ze znacznym opóźnieniem. Aby korzystać z tej formuły, stosowano system fakturowania, w którym ostateczna cena ustalana była kilka miesięcy po wystawieniu pierwotnej faktury pro forma. Aby skorygować ostateczną cenę ustaloną w kontrakcie, wystawiano noty debetowe lub kredytowe.

(16)

Ogólna metodyka przedstawiona poniżej została zastosowana do wszystkich współpracujących producentów eksportujących w Tajlandii.

(17)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała w pierwszej kolejności, czy wielkość sprzedaży na rynku krajowym dla tajlandzkich producentów była wystarczająco reprezentatywna, tzn. czy całkowita wartość takiej sprzedaży stanowiła przynajmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży produktu objętego postępowaniem do Unii. Sprzedaż na rynku krajowym dla tajlandzkich producentów została uznana za reprezentatywną w okresie objętym dochodzeniem.

(18)

Następnie Komisja zbadała, czy można uznać, że sprzedaż krajowa produktu podobnego była dokonywana w ramach zwykłego obrotu handlowego zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Zrobiono to, ustalając dla produktu podobnego sprzedawanego na rynku krajowym proporcję sprzedaży krajowej z zyskiem niezależnym odbiorcom tego produktu w OD.

(19)

Ponieważ wielkość sprzedaży z zyskiem produktu podobnego stanowiła więcej niż 80 % całkowitej wielkości sprzedaży krajowej produktu podobnego dla wszystkich trzech producentów, wartość normalną oparto na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona cen sprzedaży krajowej ogółem.

(20)

W toku tego dochodzenia wykazano, że jeden ze współpracujących producentów eksportujących (SMPC) prowadził sprzedaż na rynku UE za pośrednictwem swojego największego udziałowca (MCI, przedsiębiorstwa mającego siedzibę w Japonii), który następnie odsprzedawał produkt japońskim przedsiębiorstwom handlowym, które ostatecznie sprzedawały go stronom na rynku UE. Zbadano, czy MCI oraz największe japońskie przedsiębiorstwo handlowe są powiązani i czy relacja ta miała wpływ na ceny.

(21)

Ustalono, że najważniejsza relacja dotyczyła wspólnych udziałów w spółkach na bardzo niskim poziomie procentowym utrzymywanych przez japońskie banki na rzecz licznych powierników. Stwierdzono zatem, że relacja ta nie ma takiego charakteru, by wpływać na poziomy cen. W rzeczywistości, biorąc pod uwagę: (i) ustalenia cenowe/kontraktowe opisane powyżej, które są typowe dla tej branży; oraz (ii) charakter relacji między przedsiębiorstwami opisany powyżej, ceny są ustalane na zasadach obowiązujących pomiędzy niezależnymi kontrahentami. Stwierdzono zatem, że cena eksportowa produktu objętego postępowaniem może zostać ustalona na podstawie sprzedaży dokonywanej przez MCI na rzecz japońskich przedsiębiorstw handlowych.

(22)

MCI przesłano list informujący o konsekwencjach braku współpracy, ponieważ podczas wizyty weryfikacyjnej w Tokio osobom zajmującym się sprawą nie dano pełnego dostępu do informacji księgowych związanych z pewnymi dostosowaniami.

(23)

Postanowiono zatem obliczyć je na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W rezultacie zastosowano następującą metodykę. Dla kosztów transportu dokonano dostosowania w górę na podstawie informacji zgromadzonych na miejscu. Dla pozostałych dostosowań podane kwoty oraz ceny sprzedaży netto zostały sprawdzone w odniesieniu do innych niezależnych źródeł, w tym przypadku informacji ustalonych dla dwóch pozostałych tajlandzkich producentów eksportujących, i stwierdzono ich zgodność dla tego samego typu sprzedaży. Rozważano zastosowanie alternatywnej metody polegającej na użyciu cen Eurostatu, lecz nie zastosowano jej, gdyż dla tego produktu cena Eurostatu była ceną CIF w dniu przywozu, a nie dostosowaną ceną ostateczną ustaloną zgodnie z umową sprzedaży oraz systemem fakturowania opisanym powyżej. Takie podejście było w drodze wyjątku właściwe, biorąc pod uwagę strukturę rynku wyjaśnioną w motywie 15 powyżej. Należy zauważyć, że zdecydowana większość dostosowań została już zweryfikowana w Tajlandii.

(24)

Wartość normalną i cenę eksportową porównywano na podstawie ceny ex-works.

(25)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Na tej podstawie dokonano dostosowań w odniesieniu do kosztów transportu, ubezpieczenia, pakowania, kredytu, przeładunku oraz prowizji, jeśli ma to zastosowanie i jest uzasadnione.

(26)

Wartość normalną i ceny eksportowe porównywano w ujęciu rocznym. Wniosek producentów eksportujących o dokonywanie porównań w ujęciu miesięcznym został rozważony, ale nie został przyjęty, ponieważ nie było oczywiste, czy nie zmieniłoby to ogólnych wniosków w odniesieniu do dumpingu, tj. dumpingu de minimis dla całego państwa.

(27)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego ustalono margines dumpingu dla każdego producenta eksportującego w Tajlandii na podstawie porównania między średnią ważoną wartością normalną a średnią ważoną ceną eksportową, jak określono powyżej.

(28)

Na podstawie powyższej metodyki ustalono następujący margines dumpingu, wyrażony jako procent cen CIF na granicy Unii, przed ocleniem:

(29)

Trzej producenci eksportujący (dwaj z grupy Indorama i z SMPC) reprezentują całkowity przywóz pochodzący z Tajlandii w porównaniu z danymi Eurostatu. W celu stwierdzenia, czy w całym państwie margines dumpingu był poniżej progu de minimis, ustanowiono średni ważony margines dumpingu dla całego państwa. Ustalono, że margines ten znajdował się poniżej progu de minimis, tj. 1,8 %.

(30)

Ze względu na fakt, że margines dumpingu dla całego państwa jest niższy od progu de minimis, nie należy nakładać tymczasowych środków na przywóz oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli pochodzących z Tajlandii.

(31)

W świetle powyższych ustaleń dotyczących dumpingu przedstawianie analizy szkody, związku przyczynowego oraz interesu Unii nie jest uznane za konieczne.

(32)

Należy zatem zakończyć postępowanie, ponieważ stwierdzony dla Tajlandii margines dumpingu jest niższy niż 2 %. Zainteresowane strony zostały odpowiednio poinformowane i umożliwiono im przedstawienie uwag.

(33)

Otrzymano uwagi dotyczące dumpingu od jednego ze skarżących, który uznał, że w wyniku dostępnych danych Komisja powinna była przypisać SMPC margines dumpingu ustalony dla dwóch pozostałych producentów eksportujących (3,7 %). Argumentowano, że w tym przypadku wystąpiłby margines dumpingu de minimis. Argumenty te należy odrzucić. Komisja wykorzystała dane dostępne w odniesieniu do japońskiego przedsiębiorstwa powiązanego przez użycie dostępnych danych przedsiębiorstwa, dostosowanie ich w górę oraz porównanie do innych dających się zweryfikować źródeł. W tej sytuacji przypisanie marginesu dumpingu pozostałych eksporterów nie byłoby zgodne z przepisami art. 18.

(34)

Ten sam skarżący argumentował także, że inne rządy przyjmują odmienne stanowisko w kwestii dochodzenia dotyczącego oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli w podobnym OD. Argumenty te należy odrzucić. W tej kwestii należy zauważyć, że przedstawione przez stronę dowody dotyczą cła antydumpingowego nałożonego przez Chińską Republikę Ludową na przywóz oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli pochodzących z Korei i Tajlandii. Przedstawione informacje nie potwierdzają twierdzenia strony, ponieważ nie istnieją dowody dotyczące tego, w jaki sposób ustalono wartość normalną i cenę eksportową w tym chińskim dochodzeniu antydumpingowym. Ponadto w dochodzeniu władz chińskich OD obejmuje okres od dnia1 października 2007 r. do dnia 30 września 2008 r., a w OD zastosowanym w obecnym dochodzeniu UE – od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 30 listopada 2009 r. Okresy wzięte pod uwagę w dochodzeniach UE i Chin są zatem całkiem różne.

(35)

W odniesieniu do szkody nie otrzymano żadnych uwag od zainteresowanych stron.

(36)

Żadne uwagi od zainteresowanych stron nie podważają zatem ustalenia, iż środki ochronne nie są konieczne.

(37)

W świetle powyższego Komisja uznaje zatem, że postępowanie antydumpingowe dotyczące przywozu do Unii oczyszczonego kwasu tereftalowego i jego soli pochodzących z Tajlandii powinno zostać zakończone bez nakładania środków antydumpingowych,