(1)

17 lutego 2021 r. na podstawie rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu do Unii niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”, „Chiny” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2).

(2)

Ponieważ warunki określone w art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego nie zostały spełnione, przywozu produktu objętego postępowaniem w okresie wcześniejszego informowania nie poddano rejestracji.

(3)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego 17 września 2021 r. Komisja przedstawiła stronom streszczenie proponowanych ceł tymczasowych oraz szczegóły dotyczące obliczania marginesów dumpingu i marginesów odpowiednich do usunięcia szkody dla przemysłu Unii (wcześniejsze informowanie). Trzy strony przedstawiły swoje uwagi. Uwagi te miały jednak charakter ogólny i nie dotyczyły prawidłowości obliczeń. Uwagi te zostały zatem rozpatrzone dopiero na ostatecznym etapie dochodzenia.

(4)

Dnia 14 października 2021 r. na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/1812 (3) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”) Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Chin.

(5)

Po ujawnieniu najważniejszych ustaleń i faktów, na podstawie których nałożono tymczasowe cło antydumpingowe („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), skarżący, objęci próbą producenci eksportujący, Chińska Izba Gospodarcza („CCCME”), kilku użytkowników, w tym Europejskie Stowarzyszenie Hutnictwa Stali („Eurofer”), kilku importerów i rząd Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) złożyło uwagi na piśmie przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń, w terminie określonym w art. 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(6)

Po nałożeniu środków tymczasowych zainteresowane strony, które o to wnosiły, uzyskały możliwość złożenia wyjaśnień. W posiedzeniach wyjaśniających uczestniczyli skarżący, Eurofer, NLMK Europe („NLMK”), Misano S.p.A. („Misano”) oraz Imerys France („Imerys”).

(7)

Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji, które uznała za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń. W tym celu zorganizowano dodatkowe zdalne kontrole krzyżowe u dwóch objętych próbą producentów unijnych, tj. GrafTech France S.N.C. („GrafTech France”) i Showa Denko Europe GmbH („Showa Denko”), oraz jednego producenta eksportującego, tj. Nantong Yangzi Co., Ltd. („Yangzi Group”).

(8)

W dniu 19 stycznia 2022 r. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o najważniejszych ustaleniach i faktach, na podstawie których zamierzała nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Chin („ostateczne ujawnienie”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi dotyczące ostatecznego ujawnienia ustaleń.

(9)

Po ostatecznym ujawnieniu zainteresowanym stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, umożliwiono przedstawienie swoich argumentów. W posiedzeniach wyjaśniających uczestniczyli skarżący, CCCME i Fangda Carbon New Material Co., Ltd („grupa Fangda”).

(10)

Uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione w niniejszym rozporządzeniu. Na podstawie uwag przedstawionych przez Liaoning Dantan Technology Group Co., Ltd. („Liaoning Dantan”) Komisja zmieniła swoje ustalenia dotyczące obliczenia marginesu dumpingu przedsiębiorstwa i ujawniła je stronie.

(11)

CCCME twierdziła, że skarga nadmiernie opierała się na danych poufnych, oraz zwróciła się do Komisji z wnioskiem o podjęcie niezbędnych działań w ramach tego i przyszłych postępowań w celu zapewnienia, aby strony miały możliwość przedstawienia odpowiednich i istotnych uwag.

(12)

Komisja uznała, że wersja skargi otwarta do wglądu zainteresowanych stron zawiera wszystkie istotne dowody oraz niepoufne streszczenia danych, które zostały objęte poufnym traktowaniem, w celu umożliwienia zainteresowanym stronom przedstawiania istotnych uwag i skorzystania z prawa do obrony w trakcie całego postępowania.

(13)

Komisja przypomina również, że w art. 19 rozporządzenia podstawowego i art. 6 ust. 5 porozumienia antydumpingowego WTO przewidziano ochronę informacji poufnych w sytuacji, w której ujawnienie stworzyłoby znaczącą przewagę konkurencyjną podmiotu konkurencyjnego lub miałoby znacząco negatywne skutki dla osoby przekazującej informacje lub osoby, od której osoba przekazująca informacje otrzymała te informacje.

(14)

W związku z tym argument ten został odrzucony.

(15)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń i ostatecznym ujawnieniu Misano, grupa Fangda i CCCME twierdziły, że środki antydumpingowe należy zawiesić na podstawie art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego ze względu na zmianę warunków rynkowych po zakończeniu okresu objętego dochodzeniem.

(16)

Bez uszczerbku dla wyłącznej prerogatywy Komisji w zakresie podejmowania decyzji o stosowaniu art. 14 ust. 4 rozporządzenia podstawowego Komisja odnotowała na tym etapie, że strony te nie przedstawiły żadnych dowodów na poparcie ustalenia, że przemysł Unii nie ponosi już szkody. Zamiast tego strony oparły swoje twierdzenie, że nie istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody, na oczekiwaniach dotyczących wzrostu, wzrostach cen i oczekiwanych spadkach wielkości przywozu. Jak wyjaśniono w motywie 138 poniżej, Komisja ustaliła, że domniemane wzrosty cen w przywozie z Chin nie muszą oznaczać, iż szkoda przestała lub przestanie występować. W związku z tym Komisja uznała, że na tym etapie nie ma potrzeby podejmowania dalszych działań.

(17)

Wobec braku uwag dotyczących kontroli wyrywkowej potwierdzono informacje przedstawione w motywach 12–17 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(18)

Jak wskazano w motywie 24 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(19)

Niektóre zainteresowane strony, w tym Trasteel International SA („Trasteel”), wskazały, że okres badany obejmował okres wyjątkowo wysokich cen związanych z brakami dostaw i wyższymi cenami głównego surowca (lata 2017–2018) i kończył się okresem występowania skutków pandemii COVID-19 (2020 r.). Zwróciły się one z wnioskiem o uwzględnienie w okresie badanym roku 2016, gdyż warunki rynkowe w tym roku uznano za „normalne”. Po ostatecznym ujawnieniu Trasteel ponowił ten wniosek.

(20)

Wniosek ten został odrzucony. Okres badany ustalono po wszczęciu postępowania i obejmował on, zgodnie z utrwaloną praktyką, okres objęty dochodzeniem i trzy wcześniejsze lata kalendarzowe. W wyniku analizy tego okresu Komisja uzyskała dane niezbędne do sformułowania odpowiednich ustaleń, w ramach których można było uwzględnić wszelkie wyjątkowe okoliczności.

(21)

Na etapie tymczasowym otrzymano cztery twierdzenia dotyczące zakresu produktu, odpowiednio od producenta unijnego (Sangraf Italy), użytkownika (NLMK), importera niepowiązanego (CTPS Srl) i CCCME. Jak wyjaśniono w motywach 30–38 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja odrzuciła trzy wnioski o wyłączenie produktu, ale zgodziła się na wyłączenie z zakresu dochodzenia złączek przywożonych oddzielnie.

(22)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń rząd ChRL, Eurofer, NLMK, Imerys, Misano, grupa Fangda i Liaoning Dantan twierdziły, że Komisja nie uwzględniła w pełni różnic między rodzajami produktów w kategorii elektrody grafitowe. Zdaniem tych zainteresowanych stron, z jednej strony, większość elektrod grafitowych wywożonych przez Chiny do Unii to elektrody o niewielkiej średnicy i wysokiej mocy („HP”) lub bardzo wysokiej mocy („SHP”) wykorzystywane w piecach kadziowych oraz niewielka liczba elektrod o dużej średnicy i ultrawysokiej mocy („UHP”). Z drugiej strony, przemysł Unii produkuje głównie elektrody UHP o dużej średnicy wykorzystywane w piecach łukowych. Te zainteresowane strony wskazały również, że elektrody HP/SHP z jednej strony i elektrody UHP z drugiej strony różnią się pod względem materiału wsadowego (koks), technologii produkcji, wykorzystania i jakości produktu oraz należą do innych segmentów rynku. Nie ma możliwości wzajemnego zastępowania. Strony te zwróciły się z wnioskiem o wyłączenie z zakresu produktu małych elektrod (o różnych definicjach): o średnicy nie większej niż 500 mm w przypadku Eurofer, nie większej niż 350 mm w przypadku NLMK, nie większej niż 500 mm w przypadku Imerys, o średnicy 130–250 mm w przypadku COMAP, średnicy nie większej niż 450 mm w przypadku grupy Fangda i CCCME.

(23)

Po ostatecznym ujawnieniu Eurofer, grupa Fangda i CCCME ponownie przedstawiły swoje twierdzenia. Ponadto CTPS Srl zwrócił się z wnioskiem o wyłączenie elektrod o średnicy nie większej niż 400 mm. Trasteel zwrócił się jednak z wnioskiem o wyłączenie elektrod o średnicy nie większej niż 450 mm. Przedsiębiorstwa te stwierdziły, że produkcja unijna tych elektrod o niewielkiej średnicy jest niewystarczająca. Ponadto twierdziły one, że duża liczba elektrod grafitowych o średnicy powyżej 350 mm to elektrody HP, które wykorzystuje się w piecach kadziowych i które również należy wyłączyć z zakresu produktu. Komisja odrzuciła te twierdzenia w związku z ustaleniem przedstawionym w motywach 27–31 poniżej.

(24)

Jednocześnie po ostatecznym ujawnieniu producenci unijni sprzeciwili się wyłączeniu z zakresu produktu elektrod grafitowych o średnicy nie większej niż 350 mm. Producenci unijni twierdzili, że są w stanie zwiększyć produkcję elektrod grafitowych o średnicy 350 mm. Ich zdaniem spadek produkcji i sprzedaży elektrod grafitowych o średnicy 350 mm w UE w okresie badanym stanowił wynik, a nie przyczynę rosnącego napływu nieuczciwego przywozu po niskich cenach z Chin.

(25)

Komisja odnotowała jednak, że produkcja elektrod grafitowych o średnicy nie większej niż 350 mm w UE zaczęła spadać w 2018 r., kiedy to udział przemysłu Unii w rynku wzrastał, a udział Chin w rynku malał. Następnie udział Chin w rynku zaczął wzrastać w latach 2019 i 2020 i unijna produkcja elektrod wszystkich rozmiarów spadła. Ze względu na te tendencje Komisja nie mogła potwierdzić prawdziwość oświadczeń przedstawionych przez producentów unijnych w tym zakresie.

(26)

Po ostatecznym ujawnieniu przedsiębiorstwo Henschke GmbH zwróciło się z wnioskiem o zastosowanie klasyfikacji RP/HP/SHP/UHP i wyłączenie elektrod grafitowych RP/HP/SHP z zakresu nakładanych środków antydumpingowych. Komisja odrzuciła ten argument. Jak wyjaśniono w motywie 37 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych nie istnieje oficjalna norma dla danego sektora, która pozwoliłby na wyraźne rozróżnienie poszczególnych klas elektrod grafitowych, w szczególności elektrod grafitowych HP/SHP i UHP.

(27)

Komisja ustaliła, że elektrody grafitowe o mniejszej średnicy to głównie elektrody grafitowe klasy HP/SHP, natomiast większe elektrody grafitowe to elektrody klasy UHP. W związku jednak z brakiem precyzyjnych definicji poszczególnych klas wydaje się, że rozmiary pokrywają się w przedziale średnic 400–500 mm. Ponadto Komisja ustaliła również, że elektrody grafitowe klasy HP/SHP zwykle wykorzystuje się w piecach kadziowych, a elektrody grafitowe klasy UHP niemal wyłącznie wykorzystuje się w piecach łukowych. Chociaż skarżący przedstawili przykłady świadczące o przeciwnej sytuacji, to jednak wydaje się, że taka zamienność jest bardzo ograniczona.

(28)

Komisja ustaliła ponadto, że w procesie produkcji mniejszych elektrod wykorzystuje się w dużym stopniu koks naftowy niższej klasy, natomiast wysokiej jakości, drogi koks naftowy igłowy wykorzystuje się do produkcji większych elektrod UHP. Wydaje się również, że proces produkcji, chociaż jest różny w przypadku poszczególnych producentów, zasadniczo jest krótszy i prostszy w przypadku elektrod HP/SHP niż w przypadku elektrod UHP (np. krótszy proces grafityzowania, mniejsza liczba etapów impregnacji i ponownego wypalania). Komisja stwierdziła zatem, że w związku z powyższym elektrody grafitowe o małych średnicach różnią się w pewnym stopniu od elektrod grafitowych o dużych średnicach zarówno pod względem właściwości technicznych, jak i zastosowań.

(29)

Niektórzy użytkownicy unijni zgłosili trudności w pozyskaniu elektrod grafitowych o mniejszej średnicy od producentów unijnych i twierdzili, że przemysł Unii nie produkował wystarczających ilości tego rodzaju elektrod, gdyż koncentrował się na elektrodach o większej średnicy/wyższej klasie. Twierdzili oni również, że oprócz Chin mało było dostępnych alternatywnych źródeł dostaw produktu o odpowiedniej jakości. Komisja odnotowała jednocześnie, że wykorzystanie mocy produkcyjnych przez przemysł Unii w OD wyniosło 55,8 %, a przemysł Unii dysponował zatem wolnymi mocami produkcyjnymi na potrzeby produkcji większej ilości elektrod o wszystkich średnicach.

(30)

Komisja odnotowała również, że unijna produkcja elektrod grafitowych o nominalnej średnicy nie większej niż 350 mm była minimalna i stanowiła zaledwie 1 % unijnej produkcji elektrod grafitowych. Ponadto z dochodzenia wynika, że w Unii produkuje się większe ilości elektrod grafitowych o nominalnej średnicy wynoszącej co najmniej 400 mm.

(31)

Komisja stwierdziła zatem, że chociaż nie ma wyraźnej granicy, jeżeli chodzi o wielkość, między elektrodami HP/SHP i elektrodami grafitowymi UHP, wydaje się, że elektrody grafitowe o nominalnej średnicy nie większej niż 350 mm to przeważnie, jeżeli nie wyłącznie, elektrody HP/SHP. Elektrody te różnią się od elektrod UHP pod względem zastosowań, procesów produkcji i właściwości technicznych. Ponadto elektrody UHP są elektrodami produkowanymi przez przemysł Unii, na które przywóz towarów po cenach dumpingowych może mieć określony negatywny wpływ.

(32)

W świetle powyższych rozważań Komisja uznała, że z zakresu produktu należy wyłączyć elektrody grafitowe o nominalnej średnicy nie większej niż 350 mm.

(33)

Komisja potwierdziła wnioski przedstawione w motywach 32–33 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zgodnie z którymi z zakresu produktu należy wyłączyć złączki.

(34)

Ponadto, jak wyjaśniono powyżej, Komisja podjęła decyzję o wyłączenie z zakresu produktu elektrod grafitowych o nominalnej średnicy nie większej niż 350 mm (4).

(35)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Komisja otrzymała uwagi pisemne od trzech objętych próbą producentów eksportujących, rządu ChRL, CCCME i skarżącego dotyczące tymczasowych ustaleń w zakresie dumpingu.

(36)

Szczegóły dotyczące obliczania wartości normalnej przedstawiono w motywach 47–168 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(37)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń rząd ChRL, a także CCCME i Liaoning Dantan przedstawiły uwagi dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(38)

Po pierwsze, rząd ChRL stwierdził, że pierwsze sprawozdanie krajowe dotyczące ChRL (zwane dalej „sprawozdaniem”) (5) zawiera błędy, a decyzje podjęte na jego podstawie nie mają podstaw faktycznych i prawnych. Dokładniej rzecz ujmując, rząd ChRL twierdził, że ma wątpliwości, czy sprawozdanie może stanowić oficjalne stanowisko Komisji. Jeśli chodzi o fakty, zdaniem rządu ChRL sprawozdanie wprowadza w błąd, jest jednostronne i odbiega od stanu faktycznego. Ponadto fakt, że Komisja wydała sprawozdania krajowe tylko w odniesieniu do kilku wybranych państw, budzi obawy co do zasady największego uprzywilejowania. Co więcej, opieranie się przez Komisję na dowodach zawartych w sprawozdaniu jest, w opinii rządu ChRL, niezgodne z duchem sprawiedliwego i uczciwego prawa, ponieważ w rzeczywistości sprowadza się do osądzenia sprawy przed procesem.

(39)

Jeżeli chodzi o pierwszy punkt dotyczący statusu sprawozdania w przepisach UE, Komisja przypomniała, że w art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego nie określono szczególnego formatu sprawozdań dotyczących znaczących zakłóceń ani nie zdefiniowano kanału publikacji. Komisja przypomniała, że sprawozdanie jest dokumentem technicznym opartym na faktach, stosowanym wyłącznie w kontekście dochodzeń w sprawie ochrony handlu. Sprawozdanie zostało zatem odpowiednio wydane jako dokument roboczy służb Komisji, ponieważ ma charakter czysto opisowy i nie wyraża żadnych poglądów politycznych, preferencji ani osądów. Nie ma to wpływu na jego treść, mianowicie na obiektywne źródła informacji dotyczących istnienia znaczących zakłóceń w chińskiej gospodarce, istotnych dla celów stosowania art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego. W odniesieniu do uwag dotyczących błędnego stanu faktycznego i jednostronności sprawozdania Komisja zauważyła, że sprawozdanie jest kompleksowym dokumentem opartym na obszernych obiektywnych dowodach, w tym przepisach ustawowych i wykonawczych oraz innych oficjalnych dokumentach programowych opublikowanych przez rząd ChRL, sprawozdaniach osób trzecich sporządzonych przez organizacje międzynarodowe, badaniach akademickich i artykułach naukowców oraz innych wiarygodnych niezależnych źródłach. Ponieważ zostało ono udostępnione publicznie w grudniu 2017 r., każda zainteresowana strona miała wystarczającą możliwość obalenia, uzupełnienia lub przedstawienia uwag do niego i dowodów, na których je oparto. Jak dotąd żadna ze stron nie przedstawiła żadnych dowodów na to, że źródła wykorzystane w sprawozdaniu są błędne.

(40)

W odpowiedzi na twierdzenie rządu ChRL dotyczące naruszenia zasady największego uprzywilejowania Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego sprawozdanie krajowe jest sporządzane dla dowolnego kraju jedynie w przypadku, gdy Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń w określonym kraju lub w sektorze w tym kraju. Po wejściu w życie przepisów art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w grudniu 2017 r. Komisja dysponowała takimi przesłankami znaczących zakłóceń w przypadku Chin. Komisja opublikowała również sprawozdanie w sprawie zakłóceń w Rosji w październiku 2020 r., a w stosownych przypadkach mogą pojawić się kolejne sprawozdania. Ponadto Komisja przypomniała, że sprawozdania nie są obowiązkowe w celu zastosowania art. 2 ust. 6a. W art. 2 ust. 6a lit. c) opisano warunki wydawania przez Komisję sprawozdań krajowych, a zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. d) skarżący nie są zobowiązani do korzystania ze sprawozdania, a istnienie sprawozdania krajowego nie jest warunkiem wszczęcia dochodzenia na podstawie art. 2 ust. 6a zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e). Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e) dochodzenie można wszcząć na podstawie wystarczających dowodów świadczących o znaczących zakłóceniach w jakimś kraju, przedstawionych przez skarżących spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 6a lit. b). W związku z tym zasady dotyczące znaczących zakłóceń charakterystycznych dla danego państwa mają zastosowanie do wszystkich państw bez rozróżnienia oraz niezależnie od istnienia sprawozdania krajowego. Dlatego też z definicji zasady dotyczące zakłóceń występujących w danym państwie nie naruszają zasady największego uprzywilejowania.

(41)

Po drugie, rząd ChRL i CCCME twierdzili, że konstruowanie wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest niezgodne z porozumieniem antydumpingowym, w szczególności z art. 2.2 tego porozumienia zawierającym wyczerpujący wykaz sytuacji, w których można skonstruować wartość normalną, przy czym „znaczące zakłócenia” nie są wymienione wśród takich sytuacji. Ponadto wykorzystanie danych od odpowiedniego reprezentatywnego kraju jest, według rządu ChRL, niezgodne z art. VI.1 lit. b) Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu i art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, które wymagają wykorzystania kosztów produkcji w kraju pochodzenia przy konstruowaniu wartości normalnej.

(42)

Po trzecie, rząd ChRL oraz CCCME i Liaoning Dantan stwierdziły, że praktyki dochodzeniowe Komisji na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego są niezgodne z zasadami WTO, ponieważ Komisja, naruszając art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, pominęła rejestry chińskich producentów, nie ustalając, czy rejestry te są zgodne z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości w Chinach. W związku z tym rząd ChRL argumentował, że Organ Apelacyjny w sprawie Unia Europejska – Środki antydumpingowe dotyczące biodiesla z Argentyny („DS473”) oraz zespół orzekający w sprawie Unia Europejska – Metody dostosowania kosztów II (Rosja) („DS494”) stwierdziły, że zgodnie z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, o ile dokumentacja prowadzona przez eksportera lub producenta objętego dochodzeniem odpowiada – w dopuszczalnych granicach – w dokładny i wiarygodny sposób wszystkim rzeczywistym kosztom poniesionym przez danego producenta lub eksportera w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem, można uznać, że koszty te „właściwie odzwierciedlają koszty związane z produkcją i sprzedażą rozpatrywanego produktu”, a organ prowadzący dochodzenie powinien wykorzystać tę dokumentację do określenia kosztów produkcji producentów objętych dochodzeniem.

(43)

W odniesieniu do drugiego i trzeciego argumentu dotyczącego domniemanej niezgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z prawem WTO, w szczególności z przepisami art. 2.2 i 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, a także ustaleń w sprawach DS473 i DS494, Komisja odniosła się do motywu 54 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w którym odrzucono już podobne twierdzenia ze strony zainteresowanych stron. Ponadto w odniesieniu do twierdzenia, że pojęcie „znaczących zakłóceń” zawarte w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie jest wymienione wśród sytuacji, w których dopuszcza się konstruowanie wartości normalnej zgodnie z art. 2.2 porozumienia antydumpingowego, Komisja przypomniała, że w prawie krajowe nie ma obowiązku stosowania dokładnie tych samych terminów co objęte nim porozumienia, aby było zgodne z tymi porozumieniami, oraz że uważa art. 2 ust. 6a za w pełni zgodny z odpowiednimi postanowieniami porozumienia antydumpingowego (a w szczególności z możliwościami konstruowania wartości normalnej przewidzianymi w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego). W każdym przypadku twierdzenia te odrzucono, gdyż nie zawierają one żadnych nowych elementów.

(44)

Po czwarte, rząd ChRL twierdził, że Komisja powinna być konsekwentna i w pełni zbadać, czy w reprezentatywnym kraju występują tzw. zakłócenia na rynku. Łatwe przyjmowanie danych od reprezentatywnego kraju bez takiej oceny stanowi „podwójne standardy”. To samo dotyczy, zdaniem rządu ChRL, oceny cen i kosztów przemysłu Unii.

(45)

W odniesieniu do czwartego punktu, w którym żąda się od Komisji upewnienia się, że na dane z państw trzecich wykorzystywane w postępowaniu Komisji nie mają wpływu zakłócenia na rynku, Komisja przypomniała, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego przystępuje do konstruowania wartości normalnej na podstawie wybranych danych innych niż ceny i koszty krajowe w państwie wywozu tylko wtedy, gdy ustali, że takie dane są najbardziej odpowiednie, aby odzwierciedlić niezniekształcone ceny i koszty. W trakcie tego procesu Komisja ma obowiązek korzystać wyłącznie z danych niezniekształconych. W związku z tym zainteresowane strony są proszone o przedstawienie uwag na temat proponowanych źródeł do celów określenia wartości normalnej na wczesnych etapach dochodzenia. W ostatecznej decyzji Komisji dotyczącej tego, które niezniekształcone dane należy wykorzystać do obliczenia wartości normalnej, w pełni uwzględniono te uwagi. Jeżeli chodzi o żądanie rządu ChRL, aby Komisja oceniła możliwe zakłócenia na rynku wewnętrznym UE, Komisja nie dostrzegła znaczenia tego punktu w kontekście oceny istnienia znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(46)

Po piąte, grupa Liaoning Dantan twierdziła, że stwierdzenie Komisji w motywie 54 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych było bardzo ogólne i nie wyjaśniono w nim jednoznacznie podstawy prawnej zawartej w porozumieniach WTO, w tym w Protokole przystąpienia Chin do WTO, przemawiającej za stosowaniem art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Ze względu na brak bardzo jasnego uzasadnienia, dlaczego Komisja jest takiego zdania, ujawnienie przez Komisję nie spełnia standardów prawnych w zakresie odpowiedniego uzasadnienia decyzji o zastosowaniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(47)

Komisja nie zgodziła się z piątym argumentem przedstawionym przez Liaoning Dantan. W motywie 54 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja wyjaśniła powody, dla których obowiązujące przepisy UE są zgodne z zasadami WTO. W odniesieniu do argumentu Liaoning Dantan dotyczącego protokołu w sprawie przystąpienia Chin Komisja przypomniała, że w postępowaniach antydumpingowych dotyczących produktów z Chin przy określaniu wartości normalnej nadal mają zastosowanie części sekcji 15 Protokołu przystąpienia Chin do WTO, które nie wygasły, zarówno w odniesieniu do normy gospodarki rynkowej, jak i w odniesieniu do stosowania metodyki, która nie jest oparta na ścisłym porównaniu z chińskimi cenami lub kosztami. Ponadto wydaje się, że Lianoning Dantan łączy obowiązek podania powodów materialnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z domniemanym obowiązkiem wyjaśnienia podstawy prawnej WTO uzasadniającej zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W motywach 57–113 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja szczegółowo wyjaśniła przyczyny stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, a tym samym w pełni wywiązała się ze swojego zobowiązania prawnego w zakresie przedstawienia odpowiedniego uzasadnienia. W związku z powyższym argument Liaoning Dantan został odrzucony.

(48)

Oprócz argumentów dotyczących zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z zasadami WTO CCCME twierdziła również, że plany pięcioletnie w Chinach są jedynie dokumentami przewodnimi wyrażającymi poglądy polityczne na przyszłość. W związku z tym zdaniem CCCME plany te nie są wiążące, ponieważ nie są przyjmowane w taki sam sposób jak ustawy lub dekrety. Ponadto CCCME wskazała, że podobne dokumenty można znaleźć również w Europie, w tym wśród dokumentów programowych Komisji.

(49)

Komisja przypomniała, że w ramach chińskiego systemu planowania określa się priorytety i ustala cele, na których muszą skupić się władze centralne i lokalne. Stosowne plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla. Jak opisano szczegółowo w sprawozdaniu, cele określone w instrumentach dotyczących planowania mają w rzeczywistości charakter wiążący, a system planowania powoduje, że zasoby są przydzielane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (6). Komisja odrzuciła zatem ten argument.

(50)

Ponadto grupa Liaoning Dantan wyraziła sprzeciw wobec faktu, że Komisja powołała się na szereg czynników przekrojowych występujących w Chinach, aby wykazać istnienie znaczących zakłóceń. W szczególności grupa Liaoning Dantan twierdziła, że bycie członkiem i stałym dyrektorem Chińskiego Stowarzyszenia Przemysłu Węglowego nie jest równoznaczne z interwencją państwa w działalność Liaoning Dantan, a tym bardziej z wywieraniem wpływu na jego decyzje biznesowe. Podobnie grupa Liaoning Dantan stwierdziła, że jako prywatne przedsiębiorstwo w pełni podlega współczesnym zasadom ładu korporacyjnego opartym na warunkach rynkowych, a ze swojej działalności operacyjnej odpowiada wyłącznie przed prywatnymi udziałowcami przedsiębiorstwa na podstawie chińskiego prawa spółek. Ponadto grupa Liaoning Dantan twierdziła, że istnienie interwencji państwa nie jest równoznaczne z istnieniem znaczących zakłóceń oraz że Komisja jest prawnie zobowiązana do ustalenia zakłócającego wpływu domniemanych interwencji państwa na ceny i koszty.

(51)

Nie można przyjąć argumentów Liaoning Dantan dotyczących domniemanego braku znaczących zakłóceń mimo istnienia interwencji rządowych. Po pierwsze, Liaoning Dantan nie przedstawił żadnych informacji, które kwestionowałyby spostrzeżenia Komisji (zob. motyw 90 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych) dotyczące uznawania sektora elektrod grafitowych za przemysł promowany, a co za tym idzie – podlegający zakłóceniom. To samo dotyczy zakłóceń w odniesieniu do materiałów wsadowych niezbędnych do wytwarzania produktu objętego dochodzeniem (zob. w szczególności motywy 90 i 110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych). Po drugie, chociaż grupa Liaoning Dantan twierdziła, że bycie członkiem i stałym dyrektorem Chińskiego Stowarzyszenia Przemysłu Węglowego nie jest równoznaczne z interwencją państwa, to jednak nie kwestionowała uwagi przedstawionej w motywie 86 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że celem stowarzyszenia jest „wdrażanie linii, wytycznych i polityk partii” oraz że stowarzyszenie „uznaje ogólne przywództwo Komunistycznej Partii Chin”. Po trzecie, jeśli chodzi o twierdzenie Liaoning Dantan, że jest ono przedsiębiorstwem prywatnym działającym w oparciu o współczesne zasady ładu korporacyjnego, Komisja opisała w motywach 57–111 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że w ChRL dochodzi do istotnych interwencji rządowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi. Te zakłócenia wpływają na operatorów komercyjnych niezależnie od struktury własności czy zarządzania. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(52)

Po ostatecznym ujawnieniu rząd ChRL, a także CCCME, Liaoning Dantan i grupa Fangda przedstawiły dalsze uwagi dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(53)

Rząd ChRL powtórzył swój pogląd, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest niezgodny z porozumieniem antydumpingowym, a sprawozdanie zawiera błędy faktyczne i prawne.

(54)

W szczególności rząd ChRL twierdził, że treść sprawozdania wykraczała poza właściwy zakres dochodzenia antydumpingowego, że przedstawiono w nim błędną interpretację instytucji Chin oraz że uzasadnioną przewagę konkurencyjną chińskich przedsiębiorstw oraz normalne różnice instytucjonalne między Chinami a Europą uznano za podstawę do stwierdzenia, że chińska gospodarka znajduje się pod wpływem znaczących zakłóceń na rynku. W tym zakresie rząd ChRL skrytykował stosowaną przez Komisję praktykę polegającą na tym, że wszystkim stronom daje się możliwość obalenia sprawozdania, jego uzupełnienia lub przedstawienia uwag do niego. Rząd ChRL twierdził, że zamiast tego Chiny od początku żądały od Komisji wycofania sprawozdania, a nie jego uzupełnienia lub zmiany, a rząd ChRL nie ma obowiązku ani potrzeby przedstawiania uwag do sprawozdania.

(55)

Ponadto rząd ChRL uznał praktykę dochodzeniową Komisji za niezgodną z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego i sprawozdaniami Organu Rozstrzygania Sporów w sprawach DS473 i DS494, gdyż Komisja nie wywiązała się z obowiązku udowodnienia, że znaczne zakłócenia na rynku prowadzą do sytuacji, w której dokumentacja księgowa chińskich przedsiębiorstw nie odzwierciedla właściwie kosztów związanych z produkcją i sprzedażą produktu objętego dochodzeniem, ponieważ przedmiotem takiej analizy są poszczególne przedsiębiorstwa, a nie rządy lub instytucje. W związku z powyższym ani szeroka polityka makroekonomiczna Chin, ani członkostwo przedsiębiorstwa w stowarzyszeniu branżowym nie może stanowić wyjaśnienia konkretnych kwestii, takich jak niedostępność danych dotyczących kosztów danego przedsiębiorstwa.

(56)

Komisja nie zgodziła się z tym stwierdzeniem. Po pierwsze, jeżeli chodzi o domniemane błędy faktyczne w sprawozdaniu, rząd ChRL jedynie powtarza argumenty przedstawione wcześniej, do których odniesiono się w motywie 39. Jako że rząd ChRL żąda wycofania sprawozdania zamiast umożliwienia zainteresowanym stronom przedstawiania uwag do jego treści, Komisja przypomina, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego Komisja jest zobowiązana nie tylko do przygotowania i udostępnienia publicznie sprawozdań opisujących okoliczności rynkowe, jeśli ma uzasadnione przesłanki świadczące o istnieniu znaczących zakłóceń – co ma miejsce w przypadku ChRL – ale także Komisja musi również zapewnić, aby zainteresowane strony miały wystarczającą możliwość wypowiedzenia się na temat sprawozdania i dowodów, na których się ono opiera, ich podważenia, uzupełnienia, wprowadzania uwag lub powoływania się na nie. Komisja należycie odnotowała fakt, że rząd ChRL postanowił nie skorzystać z tej możliwości, i w związku z tym stwierdziła, że nie można przychylić się do wniosku rządu ChRL o wycofanie sprawozdania, złożonego bez rozważenia jego treści i dowodów, na których się ono opiera. Po drugie, jeżeli chodzi o zgodność praktyk dochodzeniowych Komisji z zasadami WTO, Komisja odniosła się już szczegółowo do tego argumentu rządu ChRL w motywie 54 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a także w motywie 43, stwierdzając, że w opinii Komisji przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego są w pełni zgodne ze zobowiązaniami Unii w ramach WTO. Komisja przypomniała, że istnienie znaczących zakłóceń sprawia, że koszty i ceny w państwie wywozu są nieodpowiednie do konstrukcji wartości normalnej, a prawo WTO, zgodnie z wykładnią zespołu orzekającego WTO i Organu Apelacyjnego w sprawie DS473, zasadniczo zezwala na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, odpowiednio dostosowanych, jeżeli takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione.

(57)

W uwagach dotyczących ostatecznego ujawnienia CCCME podniosła argumenty odnośnie do sprawozdania i powtórzyła swoje opinie wyrażone wcześniej, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest niezgodny z porozumieniem antydumpingowym. Argument ten powtórzono w uwagach przedstawionych przez grupę Fangda. Grupa Fangda, jako członek CCCME, wyraźnie poparła opinię CCCME.

(58)

Jeżeli chodzi o sprawozdanie, CCCME powtórzyła, że opierając się na sprawozdaniu, Komisja nadal stosuje argumenty oparte na błędnym kole w rozumowaniu, gdy eksporterzy muszą podważyć zarzuty przedstawione w sprawozdaniu, które w każdym przypadku ma służyć jako podstawa dla producentów unijnych do wszczynania dochodzeń w sprawie ochrony handlu i które w tej sprawie nie zawiera nawet wzmianki o sektorze objętym dochodzeniem. CCCME przypomniała zatem, że ciężar dowodu spoczywa na organie prowadzącym dochodzenie.

(59)

Ponadto CCCME powtórzyła swój argument, że plany pięcioletnie w Chinach stanowią jedynie dokumenty przewodnie a nie wiążące „przepisy ustawowe”, „przepisy wykonawcze” czy też „dekrety”. W tym zakresie CCCME wskazała, że podobne dokumenty przewodnie istnieją również w Europie.

(60)

W odniesieniu do zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z prawem WTO CCCME stwierdziła, po pierwsze, że pojęcie „znaczących zakłóceń” zawarte w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie pojawia się w żadnym z postanowień porozumienia antydumpingowego WTO ani Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 W szczególności pojęcie „znaczących zakłóceń” nie mieści się w żadnej z kategorii przewidzianych w art. 2.2 porozumienia antydumpingowego. W odniesieniu do wykorzystywania danych z państwa trzeciego CCCME stwierdziła, że nawet jeśli według Organu Apelacyjnego w sprawie DS473 wykorzystanie danych pochodzących ze źródła spoza kraju wywozu nie jest zabronione, wydaje się, że Komisja ignoruje fakt, iż Organ Apelacyjny podkreślił również, że „nie oznacza to jednak, że organ prowadzący dochodzenie może po prostu zastąpić koszt produkcji w kraju pochodzenia kosztem spoza kraju pochodzenia”, jak również, że „przy korzystaniu z jakichkolwiek informacji spoza danego kraju w celu określenia »kosztu produkcji w kraju pochodzenia« zgodnie z art. 2.2 porozumienia antydumpingowego organ prowadzący dochodzenie musi zapewnić, aby takie informacje zostały wykorzystane do ustalenia »kosztu produkcji w kraju pochodzenia«, a to może wymagać od organu prowadzącego dochodzenie dostosowania tych informacji”. Zdaniem CCCME wydaje się zatem, że to podejście Komisji jest niezgodne z zobowiązaniami Unii wynikającymi z art. 2.2 porozumienia antydumpingowego WTO. Po drugie, CCCME uznała, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego narusza art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego i wyrok w sprawie DS437, ponieważ zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego po ustaleniu istnienia „znaczących zakłóceń” Komisja nie musi spełnić dwóch warunków określonych w art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, tj. warunków sprawdzenia, czy zapisy są zgodne z ogólnie przyjętymi zasadami księgowości w kraju eksportera i właściwie odzwierciedlają koszty związane z produkcją i sprzedażą rozpatrywanego produktu.

(61)

Ponadto CCCME powtórzyła wcześniej przedstawiony argument, że zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego ocenę domniemanych znaczących zakłóceń należy przeprowadzić oddzielnie w odniesieniu do poszczególnych eksporterów i producentów, i tym samym Komisja powinna uzasadnić swoją ocenę przynajmniej w przypadku objętych próbą producentów eksportujących. Ten sam argument podniosła również grupa Fangda.

(62)

Nie można było przychylić się do argumentów CCCME. Po pierwsze, jeżeli chodzi o zarzut stosowania przez Komisję argumentacji opartej na błędnym kole w rozumowaniu oraz ciężar dowodu, Komisja przypomniała, że – jak już stwierdzono w motywach 53 i 55 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych – sekcja 3.3.1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zawiera pełną ocenę dotyczącą występowania znaczących zakłóceń. Komisja nie dostrzega błędnego koła w rozumowaniu w sposobie przeprowadzenia oceny, tj. w tym, że Komisja oparła się na dostępnych dowodach, w tym na sprawozdaniu, a zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag dotyczących tych dowodów. Po drugie, jeżeli chodzi o charakter planów pięcioletnich, chociaż uwaga dotycząca istnienia i charakteru dokumentów dotyczących planowania w Unii jest bez znaczenia w kontekście przedmiotowego dochodzenia, Komisja przypomniała, że – jak już szczegółowo wyjaśniono w motywach 73 i 74 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i w motywie 49 – szczególny charakter planowania przemysłowego w Chinach polega nie tylko na tym, że jego zakres jest kompleksowy i obejmuje praktycznie całą produkcję przemysłową w kraju, ale również na tym, że ma ono bezpośredni wpływ na decyzje biznesowe uczestników rynku ze względu na mechanizmy finansowe i inne mechanizmy, które umożliwiają skłonienie podmiotów gospodarczych do przestrzegania planów pięcioletnich. Jako przykład Komisja przypomniała, że zgodnie z 13. planem pięcioletnim „[w]szystkie samorządy terytorialne i departamenty rządowe muszą dokładać wszelkich starań w zakresie organizacji tego planu, jego koordynacji i kierowania jego wykonaniem. Będziemy dynamicznie monitorować i oceniać wykonanie tego planu. […] Procedury związane z zatwierdzaniem projektów i inicjatyw uwzględnionych w tym planie zostaną usprawnione, a takie projekty i inicjatywy będą traktowane priorytetowo, jeżeli chodzi o wybór terenów, dostępność gruntów i mechanizmy finansowania. Zapewnimy, aby biura audytowe brały udział w nadzorowaniu wykonania” (7). Po trzecie, w odniesieniu do domniemanej niezgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z prawem WTO, w szczególności z postanowieniami art. 2.2 i 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, jak również ustaleń w sprawie DS473, Komisja powtórzyła swój pogląd wyrażony w motywie 54 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a także w motywie 56, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest w pełni zgodny ze zobowiązaniami UE wynikającymi z prawa WTO, a prawo WTO zgodnie z wykładnią zespołu orzekającego WTO i Organu Apelacyjnego w sprawie DS473, zezwala na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, odpowiednio dostosowanych, jeżeli takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione. Ponadto w odniesieniu do twierdzenia, że pojęcie „znaczących zakłóceń” zawarte w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie jest wymienione wśród sytuacji, w których dopuszcza się konstruowanie wartości normalnej zgodnie z art. 2.2 porozumienia antydumpingowego, do argumentu tego odniesiono się już w motywie 43. Po czwarte, w odniesieniu do indywidualnej oceny znaczących zakłóceń w odniesieniu do poszczególnych producentów eksportującychKomisja przypomniała, że po stwierdzeniu, iż ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, Komisja może skonstruować wartość normalną dla każdego producenta eksportującego na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Takie stwierdzenie sformułowano na podstawie oceny przeprowadzonej w motywach 57–111 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i zastosowano indywidualnie wobec każdego producenta eksportującego. Komisja przypomniała również, że w art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego dopuszcza się zastosowanie kosztów krajowych tylko wówczas, gdy potwierdzono, że koszty te nie są zniekształcone. W aktach sprawy nie ma jednak żadnych dowodów potwierdzających brak zniekształcenia tych cen.

(63)

Liaoning Dantan przedstawił uwagi dotyczące zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z zasadami WTO, a także standardów prawnych w zakresie odpowiedniego uzasadnienia decyzji o zastosowaniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(64)

W szczególności grupa Liaoning Dantan twierdziła, że (i) Komisja jedynie powtórzyła twierdzenie, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest zgodny z zasadami WTO, i nie podała dalszego wyjaśnienia, na jakiej podstawie prawnej art. 2 ust. 6a jest zgodny z prawem WTO, oraz (ii) nie wyjaśniono, którą część sekcji 15 Protokołu przystąpienia Chin do WTO uznaje się za nadal obowiązującą, a tym bardziej nie przedstawiono uzasadnienia na poparcie tej opinii. W rezultacie Liaoning Dantan uznał, że stosowanie danych pochodzących z państwa trzeciego przy kon struowaniu wartości normalnej na podstawie domniemanego istnienia znaczących zakłóceń jest niezgodne z art. 2.2 i art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego i ze sprawozdaniami Organu Rozstrzygania Sporów w sprawie DS473.

(65)

Ponadto Liaoning Dantan powtórzył, że Komisja jest prawnie zobowiązana do ustalenia zakłócającego wpływu domniemanych interwencji państwa, a w związku z tym Liaoning Dantan nie jest zobowiązany do przedstawienia dowodów przeciwnych. W opinii Liaoning Dantan Komisja nie wywiązała się zatem z obowiązku przeprowadzenia oceny istnienia znaczących zakłóceń oddzielnie wobec poszczególnych eksporterów i producentów zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(66)

Argumenty Liaoning Dantan należy odrzucić. Po pierwsze, już wcześniej szczegółowo odniesiono się do argumentu dotyczącego zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z zasadami WTO. Komisja powtórzyła zatem swój pogląd wyrażony w motywie 54 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a także w motywach 43 i 56. Jeżeli chodzi o argument Liaoning Dantan dotyczący sekcji 15 Protokołu przystąpienia Chin do WTO, Komisja przypomina swoje stanowisko wyrażone w motywie 47. Po drugie, jeżeli chodzi o argument dotyczący indywidualnej oceny wobec poszczególnych producentów eksportujących, Komisja odniosła się do motywu 62, w którym rozpatrzono ten argument.

(67)

Wobec braku innych uwag potwierdzono ustalenia przedstawione w motywach 57–113 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące istnienia znaczących zakłóceń i wskazujące, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(68)

Chociaż CCCME powtórzyła swoje wątpliwości co do tego, czy Meksyk można uznać za odpowiedni reprezentatywny kraj na potrzeby ustalenia wartości normalnej dla chińskich eksporterów, to jednak uznała również podjęte przez Komisję starania służące wybraniu rozsądnej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku w sposób uwzględniający wymogi art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(69)

Wobec braku jakichkolwiek nowych uwag i braku innych uwag Komisja potwierdziła wybór Meksyku jako reprezentatywnego kraju, przedstawiony w motywach 114–148 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(70)

W motywach 139–168 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja przedstawiła szczegółowe informacje dotyczące źródeł, na podstawie których ustalono wartość normalną. Po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych kilka stron przedstawiło argumenty dotyczące poszczególnych źródeł wykorzystanych do określenia wartości normalnej.

(71)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Europejskie Stowarzyszenie Węgla i Grafitu („ECGA”) powtórzyło swoje twierdzenie, że konstruując wartość normalną, Komisja powinna opierać się na reprezentatywnych cenach koksu naftowego (kod HS 2713 12), a ceny stosowane na etapie tymczasowym były sztucznie niskie, gdyż obejmowały głównie materiały niskiej jakości, których nie można wykorzystywać do produkcji elektrod grafitowych.

(72)

Jak wskazano w motywach 140 i 145 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja postanowiła tymczasowo ustanowić wartość odniesienia na podstawie meksykańskiej ceny importowej zagregowanej na poziomie kraju. Głównym źródłem był Global Trade Atlas („GTA”). W związku z twierdzeniem ECGA Komisja przeanalizowała podniesioną kwestię i znalazła, na podstawie tej samej bazy danych zastosowanej na etapie tymczasowym (tj. GTA), bardziej szczegółowe informacje na temat przywozu z podziałem na poszczególne punkty przywozu do Meksyku wykorzystywane do przywozu koksu naftowego (kod HS 2713 12) do Meksyku drogą morską i lądową ze Stanów Zjednoczonych. Z meksykańskich statystyk celnych zawartych w GTA wynika, że cena importowa wynosiła około 2 144 USD na tonę w przypadku przywozu przez meksykańskie przygraniczne miasto Nuevo Laredo (drogą lądową ze Stanów Zjednoczonych), natomiast cena w przywozie do innych części Meksyku wynosiła około 200 USD na tonę. Na podstawie informacji dostępnych publicznie (8) Komisja uznała, że cena na poziomie 200 USD za tonę nie może odzwierciedlać kosztu wysokiej jakości koksu naftowego potrzebnego do produkcji elektrod grafitowych, a zamiast tego odzwierciedla koszt znacznie niższej klasy paliwa stosowanej do produkcji energii elektrycznej i w piecach cementowych. Ponadto Komisja ustaliła, że meksykański producent elektrod grafitowych GrafTech Mexico ma siedzibę blisko Nuevo Laredo, a jego główny dostawca koksu naftowego również ma siedzibę niedaleko tego miasta po stronie Stanów Zjednoczonych. Meksykański producent potwierdził, koks naftowy jest przywożony w dużych ilościach przez miasto Nuevo Laredo i wykorzystywany do produkcji elektrod grafitowych. Komisja postanowiła zatem opierać się na cenie importowej ustalonej w Nuevo Laredo przy ustalaniu wartości odniesienia dla koksu naftowego jako na cenie reprezentatywnej w przypadku wysokiej jakości koksu naftowego stosowanego konkretnie do produkcji elektrod grafitowych.

(73)

W uwagach dotyczących ujawnienia tymczasowych ustaleń Liaoning Dantan twierdził, że Komisja zastosowała błędny współczynnik konwersji FOB/CIF w odniesieniu do pochodzących z GTA danych FOB dotyczących przywozu do Meksyku. W szczególności strona ta twierdziła, że koszty transportu były zawyżone, a Komisja powinna zastosować konkretny współczynnik dla przywozu do Meksyku, ponieważ większość przywozu branego pod uwagę pochodziła ze Stanów Zjednoczonych.

(74)

Jak wyjaśniono w motywie 151 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja ustaliła niezniekształconą cenę surowców na podstawie średniej ważonej ceny importowej (CIF). Chociaż większość państw zgłasza wartość swojego przywozu na poziomie wartości celnej na granicy (na przykład CIF w przypadku dostaw drogą morską), Meksyk zgłasza wartość swojego przywozu bez uwzględniania kosztów frachtu morskiego (tj. na poziomie FOB). Dlatego na potrzeby wstępnych obliczeń Komisja dostosowała wartości przedstawione przez Meksyk w celu osiągnięcia wartości celnej na granicy (tj. na poziomie CIF).

(75)

Komisja zbadała to twierdzenie i uznała, że zastosowany współczynnik konwersji FOB/CIF nie odzwierciedlał w rozsądny sposób pochodzenia towarów przywożonych do Meksyku. Komisja postanowiła zatem ustalić współczynnik konwersji FOB/CIF na podstawie faktycznego pochodzenia przywożonych towarów. Współczynnika tego nie zastosowano w przypadku towarów przywożonych przez Nuevo Laredo, gdyż przywóz ten odbywał się drogą lądową.

(76)

Tabelę, w której wskazano czynniki produkcji używane do wytworzenia elektrod grafitowych, zawartą w motywie 150 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zastąpiono zatem następującą tabelą:

Czynniki produkcji używane do wytworzenia elektrod grafitowych

(77)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń grupa Fangda i Liaoning Dantan wskazały, że w przeciwieństwie do stwierdzenia zawartego w motywie 155 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja nie ustaliła ceny energii elektrycznej na podstawie cen opublikowanych przez Meksykańską Komisję Federalną ds. Energii Elektrycznej („Comisión Federal de Electricidad” lub „CFE”).

(78)

Komisja zaakceptowała to twierdzenie i zmieniła cenę odniesienia energii elektrycznej zgodnie z motywem 155 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Komisja zastosowała ceny CFE ustalone dla przemysłowych użytkowników sieci wysokiego napięcia (10).

(79)

Ponadto Liaoning Dantan powtórzył swoje twierdzenie, które już przedstawił w następstwie drugiej noty, że ceny energii elektrycznej w Meksyku są zniekształcone w górę, ponieważ nowa administracja Meksyku rzekomo osłabiała produkcję energii ze źródeł odnawialnych i inwestycje w energię ze źródeł odnawialnych, i tym samym faworyzowała państwowego producenta energii CFE ze szkodą dla prywatnych producentów energii ze źródeł odnawialnych w 2019 r. Strona ta twierdziła również, że bezpośrednią konsekwencją tego zakłócenia jest konieczność skorygowania opłat przesyłowych w ramach ceny odniesienia energii elektrycznej w celu odzwierciedlenia niezniekształconej wartości sprzed interwencji rządowej Meksyku w rynek, tj. sprzed 2019 r., w którym rządy w kraju objęła nowa administracja.

(80)

Komisja odnotowała, że strona nie przedstawiła żadnych nowych dowodów. Ponadto, jak już wskazano w motywie 157 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, strona ta wcześniej odniosła się wyłącznie do kilku artykułów prasowych o domniemanym osłabianiu w Meksyku rozwoju źródeł energii odnawialnej. Nie przedstawiono jednak żadnych konkretnych dowodów wskazujących na prawdziwość tego twierdzenia oraz, co ważniejsze, na wpływ tej domniemanej polityki meksykańskiego rządu na ceny energii elektrycznej w Meksyku. W związku z tym Komisja odrzuciła to twierdzenie, a także wniosek o korektę opłat przesyłowych o wartości sprzed 2019 r.

(81)

Grupa Liaoning Dantan powtórzyła swoje twierdzenie, że udział procentowy kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych pochodzący z rocznego sprawozdania GrafTech International Ltd za 2020 r. nie nadaje się do wykorzystania jako wartość odniesienia, ponieważ dane te pochodzą ze skonsolidowanych danych finansowych różnych przedsiębiorstw mających siedzibę w krajach o różnym poziomie dochodów, w tym w krajach o wysokim dochodzie takich jak Stany Zjednoczone.

(82)

Komisja wyjaśniła, że w opisanej metodyce wykorzystywano wyłącznie rzeczywiste dane finansowe łatwo dostępne w reprezentatywnym kraju, a akta sprawy nie zawierały żadnych informacji, z których wynikałoby, że zastosowano nierozsądny poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych. Zainteresowane strony poinformowano o tym fakcie w drodze dwóch not dotyczących źródeł do celów określenia wartości normalnej. Przedsiębiorstwo to miało zatem wiele możliwości, aby przedstawić dowody świadczące o tym, że poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych GraftTech International Ltd był nierozsądny lub aby zaproponować alternatywną wartość odniesienia, którą zastąpiono by zniekształcony udział procentowy kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, ale tego nie uczyniło. Twierdzenie to zostało zatem odrzucone.

(83)

Ta sama strona twierdziła również, że niektóre wydatki zgłoszone w rocznym sprawozdaniu GrafTech International Ltd za 2020 r. należy usunąć z wykazu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, na podstawie którego ustalono procentowy udział kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (tj. wynagrodzenie w formie akcji i korekta według wartości rynkowej).

(84)

Komisja zbadała to twierdzenie i uznała je za uzasadnione. Dlatego po usunięciu tych wydatków na podstawie kosztów produkcji ustalono koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne na poziomie 10,4 %.

(85)

Grupa Liaoning Dantan twierdziła, że Komisja powinna była wskazać wartość odniesienia dla materiałów zużywalnych i ogólnych kosztów produkcji oddzielnie od innych czynników produkcji. Twierdziła, że Komisja powinna była zamiast tego zastosować jego faktyczne koszty materiałów zużywalnych i ogólne koszty. Liaoning Dantan i CCCME argumentowały ponadto, że kwestia ta dotyczy tak samo obliczania kosztów transportu z tytułu dostaw surowców, które to koszty Komisja wyraziła jako odsetek rzeczywistego kosztu surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezniekształconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezniekształcony koszt transportu. Strony twierdziły, że biorąc pod uwagę, iż koszt surowców był ponownie obliczany przez zastosowanie niezniekształconych cen, oznaczało to powiązanie kosztów transportu również ze wzrostem wartości surowców, co zdaniem stron nie było prawidłowe, ponieważ taki związek nie istniał.

(86)

Komisja odnotowała, że w przypadku każdego współpracującego producenta eksportującego koszty zagregowane w ramach materiałów zużywalnych wynosiły 0,01–2,1 % całkowitych kosztów produkcji. W związku z tym Komisja uznała, że materiały zużywalne miały bardzo ograniczony wpływ na koszty produkcji w ujęciu łącznym i tym samym przy obliczaniu wartości normalnej. Komisja postanowiła zatem nie uzyskiwać pojedynczych wartości odniesienia dla poszczególnych materiałów zużywalnych, a zamiast tego wyraża je jako odsetek całkowitego kosztu surowców na podstawie danych dotyczących kosztów przedstawionych przez producentów eksportujących, a następnie stosuje ten odsetek do ponownie obliczonego kosztu materiałów, stosując ustalone niezniekształcone ceny. Ponadto Komisja zauważyła, że znaczące zakłócenia ustalono w sekcji 3.3.1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W takim przypadku zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego można wykorzystywać koszty krajowe, ale tylko jeśli zostanie potwierdzone, że nie są zniekształcone, w oparciu o dokładne i odpowiednie dowody. Strony nie przedstawiły, a Komisja nie znalazła żadnych takich dowodów w odniesieniu do czynników produkcji zgrupowanych w ramach materiałów zużywalnych. W związku z tym Komisja nie mogła wykorzystać danych przedstawionych przez Liaoning Dantan. Komisja uznała, że jej metodyka obliczania niezniekształconej wartości materiałów zużywalnych jest odpowiednia, a akta sprawy nie zawierają żadnych lepszych informacji. Grupa Liaoning Dantan nie przedstawił alternatywy wobec użycia wartości przywozu GTA do reprezentatywnego kraju ani alternatywnej niezniekształconej wartości odniesienia dla materiałów zużywalnych. W związku z tym argument dotyczący materiałów zużywalnych został odrzucony.

(87)

W odniesieniu do twierdzenia Liaoning Dantan dotyczącego metodyki zastosowanej przez Komisję do ustalenia niezniekształconej wartości ogólnych kosztów produkcji, jak określono w motywie 166 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja zauważyła, że dane dotyczące ogólnych kosztów nie były łatwo dostępne oddzielnie w sprawozdaniach finansowych producenta w reprezentatywnym kraju. Ponadto po stwierdzeniu znaczących zakłóceń, zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego można wykorzystywać koszty krajowe, ale tylko jeśli zostanie potwierdzone, że nie są zniekształcone, w oparciu o dokładne i odpowiednie dowody. Grupa Liaoning Dantan nie przedstawiła, a Komisja nie znalazła żadnych takich dowodów w odniesieniu do ogólnych kosztów. W związku z tym Komisja uznała, że jej metodyka obliczania niezniekształconej wartości ogólnych kosztów jest odpowiednia, a żadne lepsze informacje nie są dostępne. Grupa Liaoning Dantan nie zaproponowała alternatywnej, niezniekształconej wartości odniesienia dla kosztów ogólnych. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(88)

W odniesieniu do twierdzenia Liaoning Dantan i CCCME dotyczącego metodyki zastosowanej przez Komisję do ustalenia niezniekształconych chińskich kosztów transportu lądowego z tytułu dostaw surowców, jak określono w motywie 153 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja zauważyła, że Liaoning Dantan i CCCME nie przedstawiły żadnych dowodów wskazujących na to, że znaczące zakłócenia w ChRL nie miały wpływu na koszty transportu, ani nie wskazały, w jaki alternatywny sposób Komisja powinna obliczyć niezniekształcone koszty transportu osobno dla każdego surowca. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(89)

Szczegóły dotyczące obliczania ceny eksportowej przedstawiono w motywach 169 i 170 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W związku z tym, że nie otrzymano żadnych uwag, motywy te zostały potwierdzone.

(90)

Grupa Liaoning Dantan twierdziła, że Komisja powinna ponownie obliczyć udział procentowy kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych na podstawie szczegółowego podziału wydatków (w tym na koszty transportu i wszystkie koszty dodatkowe), aby można było ustalić konkretny udział procentowy kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w odniesieniu do sprzedaży krajowej zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(91)

Komisja wyjaśniła, że opisaną metodykę zastosowano, ponieważ dane finansowe dostępne w reprezentatywnym kraju nie zawierały szczegółowych informacji na temat kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, przez co wyłączono koszty transportu i koszty dodatkowe. Zainteresowane strony poinformowano o tym fakcie w drodze dwóch not dotyczących źródeł do celów określenia wartości normalnej. Przedsiębiorstwo to miało zatem wiele możliwości, aby zaproponować odpowiednią wartość odniesienia, którą zastąpiono by rzekomo zniekształcone koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne. W związku z tym, że tego jednak nie uczyniło, argument ten został odrzucony.

(92)

Yangzi Group twierdziła, że Komisja nie zastosowała informacji pochodzących z wybranego reprezentatywnego kraju, tj. Meksyku, a zamiast tego wykorzystała ceny eksportowe Stanów Zjednoczonych. Strona ta twierdziła, że w art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego wyraźnie wskazano, że po dokonaniu wyboru reprezentatywnego kraju Komisja musi trzymać się tego wyboru, z wyjątkiem bardzo wyjątkowych i odpowiednio uzasadnionych okoliczności. Komisja złamała tę zasadę, stosując ceny eksportowe Stanów Zjednoczonych jako odpowiednią wartość odniesienia.

(93)

Jak wyjaśniono w motywie 72, Komisja ustaliła wartość odniesienia dla koksu naftowego na podstawie meksykańskich statystyk dotyczących przywozu do Nuevo Laredo, a nie na podstawie amerykańskich statystyk dotyczących wywozu. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(94)

Yangzi Group i Liaoning Dantan twierdziły również, że Komisja nie powinna ograniczać źródła informacji do jednego punktu wprowadzenia w Meksyku, a portu przywozu i sposobu transportu nie można uznać za obiektywne kryterium, gdyż w ten sposób uzyskuje się niezwykle zniekształconą i niereprezentatywną cenę koksu naftowego.

(95)

Art. 2 ust. 6a lit. a) stanowi, że w celu ustalenia kosztów produkcji Komisja może wykorzystać stosowne koszty produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, o ile stosowne dane na temat kosztów są łatwo dostępne. Dlatego, o ile informacje te są łatwo dostępne, Komisja ma pewną swobodę uznania do co wyboru najodpowiedniejszego źródła informacji wykorzystywanych przy ustalaniu wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju. Komisja uznała, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby stosować dane dotyczące przywozu w przypadku danego przedsiębiorstwa (na przykład do ustalenia zysku lub kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych) lub aby stosować statystyki dotyczące przywozu w jednym punkcie wprowadzenia, jeżeli jest to najodpowiedniejsze rozwiązanie. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(96)

Yangzi Group twierdziła, że Komisja nie ustaliła, że GrafTech Mexico jest jedynym producentem elektrod grafitowych w Meksyku, a inne przedsiębiorstwa mogą produkować niższej jakości elektrody grafitowe, wykorzystując niższej jakości przywożony koks naftowy.

(97)

W toku dochodzenia Komisja ustaliła, że GrafTech Mexico jest jedynym producentem produktu objęty dochodzeniem w Meksyku. Zainteresowane strony poinformowano o tym fakcie w drodze dwóch not dotyczących źródeł do celów określenia wartości normalnej, o których mowa w motywach 43 i 44 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, i zachęcono do przedstawiania uwag. Ani w następstwie pierwszej noty, ani w następstwie drugiej noty nie otrzymano żadnych uwag. Ponadto Komisja odnotowała, że zainteresowane strony nie przedstawiły żadnych dowodów świadczących o istnieniu innych producentów elektrod grafitowych w Meksyku. Komisja uznała, że w każdym przypadku liczba producentów elektrod grafitowych nie miała żadnego wpływu na ustalenie wartości odniesienia dla koksu naftowego używanego do produkcji elektrod grafitowych, ponieważ taką wartość odniesienia ustala się na poziomie statystyk dotyczących przywozu, a nie na poziomie producenta. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(98)

Yangzi Group twierdziła, że Komisja nie dysponowała dowodami potwierdzającymi, że ceny na poziomie około 200 USD za tonę odnosiły się do koksu naftowego o różnych klasach i zastosowaniach niewykorzystywanego do produkcji produktu objętego postępowaniem. Ponadto grupa Fangda i CCCME twierdziły, że zgłaszany koks naftowy stosowany do produkcji energii jest objęty kodem HS 2713 11, a nie kodem HS 2713 12.

(99)

Należy zauważyć, że Yangzi Group nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie swojego twierdzenia. Komisja odniosła się do twierdzenia przedstawionego przez ECGA, że ceny koksu naftowego (kod HS 2713 12) stosowane na etapie tymczasowym były sztucznie niskie (tj. wynosiły około 750 USD za tonę) i nie były reprezentatywne dla cen koksu naftowego uiszczanych przez poszczególne przedsiębiorstwa za produkcję elektrod grafitowych na całym świecie. W szczególności ECGA twierdziło, że w okresie objętym dochodzeniem najniższa notowana cena za tę klasę zawsze znacznie przekraczała poziom 750 USD za tonę. Jak wyjaśniono w motywie 72, analizując to twierdzenie Komisja odnotowała, że z meksykańskich statystyk dotyczących przywozu zawartych w GTA wynika, że średnia cena importowa koksu naftowego (kod HS 2713 12) przywożonego przez meksykańskie przygraniczne miasto Nuevo Laredo (drogą lądową ze Stanów Zjednoczonych) znacznie różniła się od ceny w przywozie do innych części Meksyku, tj. średnia cena za tonę w przywozie do innych części Meksyku była dziesięciokrotnie niższa za ten sam materiał wsadowy.

(100)

Komisja porównała cenę importową na poziomie 200 USD za tonę z dowodami uzyskanymi w toku dochodzenia. Dowody te obejmowały między innymi: (i) wykaz zakupów koksu naftowego przywożonego przez chińskich producentów objętych próbą; (ii) egzemplarze faktur zakupu od indyjskich producentów, które to faktury zostały przedstawione przez ECGA i z których wynika, że cena koksu naftowego nie była niższa niż 800 USD za tonę; (iii) informacje przedstawione przez ECGA wraz z jego uwagami na temat ostatecznego ujawnienia, w których ECGA odniosło się do chińskiej strony internetowej (11) zawierającej statystyki dotyczące przywozu. Ponadto po ostatecznym ujawnieniu grupa Fangda i Liaoning Dantan przedstawiły ceny importowe w ChRL na podstawie tej samej chińskiej strony internetowej, na której zgłaszane ceny koksu naftowego o klasie stosowanej do produkcji elektrod grafitowych w okresie objętym dochodzeniem wynosiły 900–3 200 USD za tonę. Komisja uznała zatem, że cena na poziomie zaledwie 200 USD za tonę nie może odzwierciedlać kosztu koksu naftowego o klasie wymaganej do produkcji elektrod grafitowych. Jak wskazano w motywie 72, ta jednostkowa cena importowa na poziomie 200 USD za tonę jest zbliżona do ceny importowej koksu naftowego najniższych klas, który jest wykorzystywany wyłącznie do produkcji energii (koks naftowy niekalcynowany objęty kodem HS 2713 11), wynoszącej 60 USD za tonę.

(101)

Ponadto żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła dowodów świadczących o możliwości zastosowania koksu naftowego przywożonego po cenie 200 USD za tonę do produkcji elektrod grafitowych. Komisja odrzuciła zatem ten argument i potwierdziła swoją decyzję o wyłączeniu przywozu w meksykańskich urzędach celnych, w których średnia ważona cena importowa wynosiła około 200 USD za tonę.

(102)

Grupa Fangda i CCCME twierdziły również, że Komisja nie przedstawiła żadnych dowodów potwierdzających ani rozsądnego uzasadnienia powodu, dla którego materiał przywożony przez Nuevo Laredo uznano w znacznym stopniu jako materiał wsadowy do produkcji elektrod grafitowych. Chociaż Komisja ma swobodę uznania w celu zapewnienia, aby zastosowane dane dotyczące przywozu wierniej odzwierciedlały sytuację w zakresie produkcji prowadzonej przez producenta eksportującego, tak aby „zapewnić, aby takie informacje zostały wykorzystane do ustalenia »kosztu produkcji w kraju pochodzenia«”, takie wybiórcze wykorzystanie danych dotyczących przywozu musi być obiektywne i sprawiedliwe oraz poparte dowodami potwierdzającymi.

(103)

Ponadto rząd ChRL twierdził, że stosowana przez Komisję praktyka polegająca na dalszej ocenie uwag wszystkich stron była ukierunkowana na wyniki, szczególnie jeżeli chodzi o dane dotyczące koksu naftowego (kalcynowanego). Jeżeli Komisja uznała, że należy zastosować dalszy podział danych celnych dotyczących przywozu do Meksyku z zastosowaniem kodu HS 2713 12, Komisja lub skarżący powinni byli zaproponować naukową metodę podziału oraz naukową podstawę odróżnienia koksu naftowego (kalcynowanego) stosowanego do produkcji elektrod grafitowych od koksu naftowego mającego inne zastosowania. Dokonanie takiego rozróżnienia na podstawie ceny lub miejsca zgłoszenia celnego jest niewiarygodne. Ponadto rząd ChRL twierdził, że takie podejście jest niespójne z decyzją podjętą przez Komisję w wyniku dochodzenia w sprawie elementów złącznych (12), w ramach której to decyzji Komisja nie przyjęła dowodów przedstawionych przez CCCME i producentów elementów złącznych na poparcie twierdzenia, że dane dotyczące przywozu z niektórych państw należy wykluczyć. Rząd ChRL wymaga zatem, aby UE zachowała obiektywną neutralność i stosowała spójne podejście we wszystkich sprawach, zamiast stosować podejście, dzięki któremu można uzyskać najwyższą wartość marginesu dumpingu.

(104)

Jak wskazano w motywach 140 i 145 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja postanowiła ustanowić wartość odniesienia na podstawie meksykańskiej ceny importowej zagregowanej na poziomie kraju w oparciu o dane GTA, gdyż nie dysponowała żadnym innym źródłem informacji dla reprezentatywnego kraju a ponadto nie istniała żadna łatwo dostępna międzynarodowa wartość odniesienia. W przypadku kod HS 2713 12 nie stosuje się podziału na poszczególne rodzaje klas w systemie taryf celnych Meksyku, a żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła metodyki umożliwiającej odróżnienie klasy koksu naftowego stosowanego do produkcji elektrod grafitowych od pozostałych klas. Komisja ustaliła, że przywóz na poziomie meksykańskich punktów celnych wprowadzenia umożliwia konieczne rozróżnienie między poszczególnymi rodzajami klas – przywóz wprowadzany w Nuevo Laredo w miarę możliwości wiernie odpowiada koksowi naftowemu, który można stosować do produkcji elektrod grafitowych. Jednocześnie wielkość przywozu w pozostałych punktach wprowadzenia była nieznaczna (zob. motyw 113) albo przywóz ten był prowadzony po cenie 200 USD za tonę. W drugiej kwestii, jak wyjaśniono w motywie 101, żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła dowodów świadczących o możliwości zastosowania niżej wycenionej klasy do produkcji elektrod grafitowych. Komisja ustaliła zatem, że do celów ustalenia ceny odniesienia dla koksu naftowego stosowanego do produkcji elektrod grafitowych można uwzględnić jedynie przywóz wprowadzany w Nuevo Laredo. Ponadto Komisja zbadała poziom cen importowych w Nuevo Laredo i ustaliła, że średnia ważona cena importowa, ustalona na podstawie znacznej wielkości przywozu, mieściła się w zakresie cen koksu naftowego stosowanego do produkcji elektrod grafitowych w okresie objętym dochodzeniem, przedstawionych przez producentów eksportujących, jak wyjaśniono w motywie 108. Ponadto jedyny producent produktu objętego dochodzeniem zidentyfikowany w reprezentatywnym kraju, tj. GrafTech Mexico, stwierdził, że większość zapotrzebowania zaspokaja w ramach przywozu przez Nuevo Laredo. W związku z powyższym podobnie jak w przypadku dochodzenia w sprawie elementów złącznych Komisja uwzględniła wszystkie elementy opisane powyżej i nie oparła się wyłącznie na różnicy w cenie między poszczególnymi punktami celnymi wprowadzenia. Komisja odrzuciła zatem twierdzenia, że ceny w przywozie koksu naftowego do Meksyku były niereprezentatywne lub nieuzasadnione.

(105)

Grupa Fangda twierdziła, że pismo GrafTech International z dnia 21 grudnia 2021 r. dotyczące przywozu koksu naftowego igłowego przez Graftech Mexico należy zignorować, gdyż przedsiębiorstwa GrafTech International nie zarejestrowano jako zainteresowaną stronę. Co więcej, pismo to wpłynęło po upływie terminu na przedstawianie uwag, a Komisja nie zbadała dokładności i adekwatności zawartych w nim informacji.

(106)

Zgodnie z rozporządzeniem podstawowym, a w szczególności jego art. 2 ust. 6a lit. e), Komisja powinna gromadzić dane niezbędne do ustalenia wartości normalnej na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Oznacza to, że Komisja jest zobowiązana do aktywnego szukania informacji, a nie jedynie do uwzględnienia informacji przedstawionych przez zainteresowane strony. Ponadto żadne przepisy rozporządzenia podstawowego nie uniemożliwiają Komisji jako organowi prowadzącemu dochodzenie korzystania z informacji nieprzedstawionych przez zainteresowane strony, o ile wszelkie dowody wykorzystywane przez Komisję są uwzględnione w aktach sprawy, do których zainteresowane strony mają dostęp, nie naruszając przepisów art. 19 rozporządzenia podstawowego. Komisja jest zatem w pełni uprawniona jako organ prowadzący dochodzenie, a wręcz zobowiązana do uwzględnienia i zbadania wszelkich informacji, którymi dysponuje. Komisja uznała, że pismo wskazane w poprzednim motywie zawierało ważne informacje i nie ulega wątpliwości, iż zostało ono zawarte w nieopatrzonych klauzulą poufności aktach sprawy, do których zainteresowane strony miały dostęp. Ponadto informacje zawarte w tym piśmie stanowiły jedynie uzupełnienie pozostałych elementów, na podstawie których Komisja wyciągnęła wniosek, że wartość odniesienia dla danego materiału wsadowego należy określić z zastosowaniem punktu wprowadzenia w Nuevo Laredo. W szczególności ustaliła, że: dane są zgodne z kosztem materiału wsadowego o jakości i klasie odpowiednich do produkcji produktu objętego dochodzeniem w wybranym reprezentatywnym kraju oraz że dane te były łatwo dostępne w wybranym reprezentatywnym kraju.

(107)

Grupa Fangda, CCCME, Liaoning Dantan i Yangzi Group twierdziły, że cena importowa w Nuevo Laredo była zniekształcona i niereprezentatywna dla koksu naftowego kategorii premium odpowiedniej klasy. Te ceny importowe przewyższały normalną cenę rynkową i nie można ich było uznać za ceny wolnorynkowe. Strony te twierdziły ponadto, że wyższa cena wynikała z zachęty do podwyższania cen przez powiązanego amerykańskiego dostawcę ze względu na różnicę stawki podatku dochodowego między Stanami Zjednoczonymi a Meksykiem. Cena importowa mogła również odzwierciedlać cenę koksu naftowego kategorii super premium, podczas gdy chińscy producenci stosują niższe klasy. Liaoning Dantan i Yangzi Group twierdziły, że w rocznego sprawozdania GrafTech International za 2020 r. wynika, iż GrafTech stosowało wyższej jakości mieszanki koksu naftowego igłowego. W rocznym sprawozdaniu koks naftowy igłowy GrafTech International wskazano, że „dzięki prowadzonej przez nas produkcji koksu naftowego igłowego konkretnie do zastosowania w elektrodach grafitowych mamy możliwość produkcji najwyższej jakości koksu naftowego igłowego kategorii super premium”. Stanowi to (częściowe) wyjaśnienie ekstremalnie wysokiej ceny wywozu ze Stanów Zjednoczonych do Meksyku. Strony te odnotowały również, że ceny importowe w Meksyku były dość stabilne w okresie objętym dochodzeniem, natomiast ceny przywozu do ChRL spadły.

(108)

Komisja uznała, że wartość odniesienia dla koksu naftowego stosowanego do produkcji elektrod grafitowych powinna odzwierciedlać koszty reprezentatywnego kraju, a nie ceny importowe, które można znaleźć w innych państwach. Odnotowała, że średnia ważona cena importowa na poziomie 2 144 USD za tonę zdecydowanie mieściła się w zakresie cen przedstawionych przez grupę Fangda i Liaoning Dantan, jak wskazano w motywie 100.

(109)

Jak wyjaśniono w motywie 104 powyżej, Komisja ustaliła, że ta wartość odniesienia w miarę możliwości odpowiada materiałowi wsadowemu zastosowanemu przez producentów eksportujących elektrody grafitowe. Ponadto w przeciwieństwie do oświadczenia przedstawionego przez niektóre strony na poparcie swojego twierdzenia, że ceny były stałe, Komisja ustaliła zmienność cen na poziomie 20 % między najwyższą i najniższą średnią ważoną miesięczną ceną importową w Nuevo Laredo. Ponadto Komisja ustaliła, że roczne sprawozdanie GrafTech International nie zawierało żadnych dowodów dotyczących udziału zakupionego przez GrafTech Mexico koksu naftowego poszczególnych klas lub świadczących o tym, że klasa produktu produkowanego przez Graftech International przewyższa zwykła wysoką klasę stosowaną w produkcji elektrod grafitowych. Komisja potwierdziła zatem, że cena importowa w Nuevo Laredo stanowi odpowiednią wartość odniesienia w reprezentatywnym kraju.

(110)

Grupa Fangda i CCCME twierdziły, że Komisja wykluczyła przywóz z innych państw bez podania wyjaśnienia.

(111)

W przeciwieństwie do tego twierdzenia Komisja wzięła pod uwagę wszystkie miejsca pochodzenia (tj. Stany Zjednoczone i Niemcy). Uznano jednak, że przywóz z Niemiec jest znikomy, gdyż stanowi około 0,009 % całkowitej wielkości przywozu przez Nuevo Laredo (13). W związku z powyższym argumenty te zostały odrzucone.

(112)

Ponadto grupa Liaoning Dantan twierdziła, że Komisja nie przedstawiła żadnych dowodów wskazujących, że przywóz w pięciu innych punktach wprowadzenia (14) był niereprezentatywny dla koksu naftowego odpowiedniego do produkcji elektrod grafitowych.

(113)

Pięć pozostałych punktów wprowadzenia wskazanych przez strony odpowiadało za 255 ton, czyli 2,6 % całkowitego przywozu w Meksyku. W związku z tym Komisja uznała, że ilości te były zbyt nieznaczne, aby można je było uznać za reprezentatywne. W każdym przypadku, nawet jeżeli uwzględniono by te pozostałe punkty wprowadzenia, cena odniesienie pozostałaby niemal niezmieniona (spadłaby zaledwie o 0,1 %). W związku z tym argument ten został odrzucony.

(114)

Grupa Liaoning Dantan twierdziła, że Komisja nie powinna była uwzględnić wyłącznie przywozu z Nuevo Laredo, gdyż przedsiębiorstwo GrafTech International zadeklarowało, że przez Nuevo Laredo przywożono większość, ale nie całość koksu naftowego.

(115)

Komisja przypomniała, że wartości odniesienia nie ustaliła na podstawie cen importowych GrafTech Mexico, tylko na podstawie meksykańskich statystyk dotyczących przywozu. Jak wyjaśniono powyżej, inne punkty wprowadzenia odrzucono, gdyż średnia ważona cena importowa za tonę nie odzwierciedlała ceny wysokiej jakości koksu naftowego stosowanego do produkcji elektrod grafitowych, a wielkość tego przywozu była niereprezentatywna. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(116)

Grupa Fangda, Liaoning Dantan i CCCME twierdziły, że przy ustalaniu niezniekształconych kosztów produkcji Komisja powinna była uwzględnić charakter, właściwości lub specyfikację materiału oraz zastosowanie towarów. W szczególności strony te podkreśliły, że wyróżnia się dwie odrębne klasy kalcynowanego koksu naftowego stosowanego do produkcji elektrod grafitowych, a różnice w cenie między poszczególnymi klasami są znaczące. Ponadto grupa Fangda i CCCME twierdziły, że stosując meksykański przywóz wysokiej jakości koksu naftowego po wysokich cenach (średnio na poziomie 2 144 USD za tonę, czyli na poziomie rynkowej ceny wysokiej jakości koksu naftowego albo nawet powyżej tego poziomu), zignorowano fakt, że chińskie przedsiębiorstwa stosowały zarówno zwykły kalcynowany koks naftowy, jak i wysokiej jakości kalcynowany koks naftowy.

(117)

Komisja przypomniała, że strony miały wiele okazji do przedstawienia uwag na temat proponowanych wartości odniesienia i żadna z zainteresowanych stron nie przedstawiła wiarygodnych i łatwo dostępnych danych dotyczących cen odniesienia w reprezentatywnym kraju odzwierciedlających domniemane różne klasy kalcynowanego koksu naftowego albo wysokiej jakości koksu naftowego. Komisja odnotowała, że zainteresowane strony, które przedstawiły to twierdzenie, nie przedstawiły żadnych dowodów wskazujących na techniczne lub chemiczne różnice między domniemanie różnymi klasami koksu naftowego lub na sposób, w jaki różnice te są odzwierciedlone w zakupach zgłoszonych przez zainteresowane strony. Ich twierdzenia opierały się wyłącznie na różnicach między własnymi cenami nabycia. Ponadto jeden z zainteresowanych producentów eksportujących nie zgłosił, że stosuje koks naftowy innego rodzaju, którego cena nabycia znacznie przewyższała zastosowaną wartość odniesienia. Ponadto, jak przyznały wszystkie zainteresowane strony, w odniesieniu do tego materiału wsadowego nie istnieje żadna międzynarodowa wartość odniesienia. W świetle powyższych rozważań i jak wskazano w motywie 104 powyżej, Komisja ustaliła wiarygodną wartość odniesienia dla koksu naftowego, która jest łatwo dostępna i w miarę możliwości odzwierciedla czynnik produkcji zastosowany do produkcji elektrod grafitowych w wybranym reprezentatywnym kraju. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(118)

Grupa Fangda, CCCME i Liaoning Dantan ponowiły twierdzenie wskazane w motywie 88 dotyczące chińskich kosztów transportu. Strony te nie przedstawiły jednak na poparcie swojego twierdzenia żadnych nowych dowodów. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(119)

Po ostatecznym ujawnieniu grupa Liaoning Dantan twierdziła, że Komisja powinna była ustalić koszty zużycia gazu na podstawie niezniekształconej ceny i nie powinna ich uwzględniać w materiałach zużywalnych. Komisja przyjęła ten argument i odpowiednio dostosowała obliczenia. Jak wskazano powyżej w motywie 9, Komisja ujawniła ostateczne obliczenia stronie i nie otrzymała żadnych uwag.

(120)

Yangzi Group twierdziła, że Komisja powinna była zastosować inny współczynnik wykorzystania złomu w następstwie dodatkowej zdalnej kontroli krzyżowej przeprowadzonej w grudniu 2021 r. Komisja zbadała to twierdzenie i ustaliła, że proponowany współczynnik nie opiera się na całym procesie produkcji elektrod grafitowych przeprowadzanym przez przedsiębiorstwo, a jedynie obejmuje ograniczoną liczbę spośród wielu etapów tego procesu produkcji. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(121)

Jak opisano szczegółowo w motywach 35–90, Komisja uwzględniła uwagi zainteresowanych stron przedstawione po ujawnieniu tymczasowych ustaleń i po ostatecznym ujawnieniu, jak opisano w motywie 119, oraz odpowiednio przeliczyła marginesy dumpingu.

(122)

Jak wskazano w motywie 179 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, poziom współpracy w tym przypadku jest niski, ponieważ wywóz dokonywany przez współpracujących producentów eksportujących stanowił zaledwie około 62 % łącznego wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem. W związku z powyższym Komisja uznała za stosowne ustalenie ogólnokrajowego marginesu dumpingu mającego zastosowanie do wszystkich pozostałych niewspółpracujących producentów eksportujących na poziomie najwyższego marginesu dumpingu ustalonego dla rodzajów produktu sprzedawanych w reprezentatywnych ilościach przez producenta eksportującego, którego dotyczy najwyższy stwierdzony margines dumpingu. Ustalony w ten sposób margines dumpingu wynosił 74,9 %.

(123)

Ostateczne marginesy dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF (koszt, ubezpieczenie, fracht) na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(124)

Wobec braku uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 181–185 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(125)

Komisja ustaliła wartość konsumpcja w Unii na podstawie informacji dostarczonych przez przemysł Unii i wielkości przywozu (poziom TARIC) według danych Eurostatu. W związku ze zmianą zakresu produktu (motyw 34) dane zmieniono, ale tendencja ustalona w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych pozostała ta sama.

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 1

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(126)

W okresie badanym konsumpcja elektrod grafitowych w Unii zmniejszyła się o 25 %. W latach 2017 i 2018 odnotowano wysoką konsumpcję wynikającą z wysokiego popytu w unijnym przemyśle stalowym, który w okresie tym wychodził z kryzysu stalowego. Ponadto w sytuacji nagłego wzrostu cen elektrod grafitowych producenci stali gromadzili zapasy tych elektrod w obawie przed dalszym wzrostem cen. Według danych Eurofer produkcja stali z pieców łukowych osiągnęła w 2019 r. niski poziom (-6,6 %) w porównaniu z 2018 r. Popyt na elektrody grafitowe spadł. Ponieważ ceny elektrod grafitowych znacznie się obniżyły, zwiększanie zapasów przez przemysł niższego szczebla nie było już konieczne. W rezultacie producenci stali pozbywali się zapasów elektrod grafitowych. W 2020 r. popyt spadł jeszcze bardziej w wyniku pandemii COVID-19.

(127)

Jedna zainteresowana strona Misano zakwestionowała metodę zastosowaną przez Komisję w celu dostosowania przywozu objętego kodem TARIC 8545110090 w celu wyłączenia przywożonych elektrod grafitowych o gęstości objętościowej mniejszej niż 1,5 g/cm3 lub o oporności elektrycznej większej niż 7,0 μ.Ω.m, które nie zostały objęte przedmiotowym dochodzeniem. Misano nie przedstawiło jednak żadnej alternatywnej metody, którą Komisja mogłaby zastosować. Komisja rozważyła zastosowanie, zamiast danych z 2019 r., średniej z lat 2017–2019, ale odnotowała, że różnica z pierwotnie zastosowaną metodą byłaby marginalna i nie spowodowałaby zmiany ogólnej tendencji. Takie dostosowanie na podstawie alternatywnej metodyki polegałoby w praktyce na odjęciu 8 % zamiast 7,5 % całkowitej wielkości przywozu i 2,8 % zamiast 3,3 % całkowitej wartości przywozu. Komisja potwierdziła zatem przyjętą w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych metodykę dokonania dostosowania w odniesieniu do przywozu objętego kodem TARIC 8545110090, jak opisano w motywie 187 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(128)

Komisja ustaliła wielkość przywozu na podstawie bazy danych COMEXT Eurostatu. Aby uwzględnić wyłączenie mniejszych elektrod grafitowych z zakresu produktu, Komisja odjęła 9,1 % od całkowitej wielkości przywozu z Chin zgodnie z metodyką określoną w poprzednim motywie. Ten udział (pod względem wielkości) przywozu z Chin elektrod o nominalnej średnicy nie większej niż 350 mm oszacowano na podstawie danych dotyczących wywozu przedstawionych przez objętych próbą chińskich producentów eksportujących.

(129)

Po ostatecznym ujawnieniu grupa Fangda zakwestionowała dokładność dostosowania całkowitej wielkości przywozu z Chin, która po wyłączeniu mniejszych elektrod grafitowych spadła o 9,1 %, oraz zwróciła się do Komisji z wnioskiem o bardziej szczegółowe rozważenie faktycznej wielkości przywozu produktu objętego postępowaniem z Chin. Grupa Fangda nie wskazała jednak, na czym polega niestosowność lub brak dokładności metodyki przyjętej przez Komisję, ani też nie zaproponowała alternatywnej, dokładniejszej metodyki. W praktyce nie wiadomo nawet, czy zdaniem grupy Fangda Komisja zawyżyła czy zaniżyła wielkość przywozu mniejszych elektrod grafitowych. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(130)

Dostosowanie to nie spowodowało zmiany tendencji ustalonych w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.

(131)

Udział przywozu w rynku ustalono na podstawie danych dotyczących przywozu oraz danych przemysłu Unii dotyczących sprzedaży na rynku unijnym.

(132)

Przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 2

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku

(133)

W kontekście malejącej konsumpcji przywóz z Chin wzrósł ze szkodą dla przemysłu Unii. Wielkość przywozu z Chin wzrosła w okresie badanym o 12 %, a jego udział w rynku zwiększył się o 50 %, osiągając poziom 33,8 % w okresie objętym dochodzeniem (co oznacza wzrost o 11,3 punktu procentowego). Udział w rynku przemysłu Unii zmalał o 5,9 punktu procentowego – z 61,1 % w 2017 r. do 55,2 % w 2020 r. (tabela 5).

(134)

Komisja określiła ceny importowe na podstawie bazy danych Comext Eurostatu. Aby uwzględnić zmianę zakresu produktu, Komisja odjęła 6,5 % od całkowitej wartości przywozu z Chin. Ten udział (pod względem wartości) przywozu z Chin elektrod o nominalnej średnicy nie większej niż 350 mm oszacowano na podstawie danych dotyczących wywozu przedstawionych przez objętych próbą chińskich producentów eksportujących.

(135)

Dostosowanie to nie spowodowało zmiany tendencji ustalonych w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.

(136)

Średnia cena importowa w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 3

Ceny importowe (w EUR/t)

(137)

Ponieważ dostosowanie zakresu produktu nie skutkowało znaczną zmianą tendencji wskazanych w tabeli 3 oraz wobec braku uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji, Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 194–196 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(138)

Po ostatecznym ujawnieniu grupa Fangda i CCCME odnotowały, że z ich obliczeń wynika, iż w okresie od końca OD do września 2021 r. ceny importowe przy przywozie z Chin wzrosły o 37,5 %. Komisja wskazała jednak, że ustalenia dotyczące dumpingu i szkody opierają się na OD. Ponadto sam wzrost ceny niekoniecznie oznacza brak cen dumpingowych w przywozie lub ustanie szkody, szczególnie w sytuacji, w której – jak również przyznają grupa Fangda i CCCME – wzrost światowej ceny ropy naftowej skutkował wzrostem cen głównego materiału wsadowego, tj. koksu naftowego igłowego, co spowodowało dalszy wzrost kosztów produkcji elektrod grafitowych. W związku z tym twierdzenie to zostało odrzucone.

(139)

Wobec braku uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 197–201 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(140)

W odniesieniu do tej sekcji Komisja dostosowała wielkości produkcji zgodnie ze zmianą zakresu produktu. Dostosowanie to nie spowodowało zmiany tendencji ustalonych w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.

(141)

Wobec braku uwag Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 202–205 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(142)

Całkowita unijna produkcja okresie badanym kształtowała się następująco:

Tabela 4

Produkcja

(143)

Wielkość sprzedaży przemysłu Unii i jego udział w rynku dostosowano zgodnie ze zmianą zakresu produktu. Dostosowania tego dokonano na podstawie danych dostarczonych przez przemysł Unii. Dostosowanie to nie spowodowało zmiany tendencji ustalonych w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.

(144)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(145)

W latach 2017–2018 sprzedaż wzrosła, a następnie spadła w latach 2018–2020. Ogólna tendencja jest zgodna ze zmianami konsumpcji. Spadek sprzedaży w okresie badanym (-32 %) był jednak bardziej wyraźny niż spadek konsumpcji (-25 %).

(146)

W rezultacie udział przemysłu Unii w rynku spadł o 5,9 punktu procentowego. Udział w rynku państw trzecich innych niż ChRL uległ zmniejszeniu o 5,4 punktu procentowego. Przemysł Unii stracił udział w rynku na rzecz przywozu z Chin, którego udział w rynku w tym samym okresie wzrósł o 11,3 punktu procentowego (tabela 2).

(147)

Po ostatecznym ujawnieniu grupa Fangda i CCCME twierdziły, że konsumpcja w Unii spadła (42 955 ton między 2017 r. a końcem OD) oraz przewyższa w ujęciu bezwzględnym odpowiedni spadek wielkości sprzedaży przemysłu Unii (33 751 ton między 2017 r. a końcem OD). Komisja uznała, że spadku sprzedaży nie należy rozważać w ujęciu bezwzględnym, ale w porównaniu ze spadkiem konsumpcji. W tym względzie istotnym wskaźnikiem jest udział w rynku – w okresie badanym przemysł Unii odnotował spadek udziału w rynku. W związku z tym twierdzenie to zostało odrzucone.

(148)

Wobec braku uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywie 209 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(149)

Po ostatecznym ujawnieniu na poparcie twierdzenia, że w najbliższej przyszłości nastąpi rozwój przemysłu Unii, grupa Fangda i CCCME odnotowały, że w okresie badanym liczby dotyczące zatrudnienia wzrosły. Komisja zauważyła jednak, że zmiany w zatrudnieniu odpowiadały tendencjom w zakresie produkcji i konsumpcji na rynku unijnym. Po początkowym wzroście w latach 2017–2018 zatrudnienie spadało w okresie od 2018 r. do końca okresu badanego. W rezultacie na podstawie liczb dotyczących zatrudnienia nie można stwierdzić, że należy spodziewać się wzrostu przemysłu Unii w przyszłości, i twierdzenie to odrzucono.

(150)

Wobec braku innych uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 210–212 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(151)

Wobec braku uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 213–215 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(152)

Zmiana zakresu produktu nie miała wpływu na wskaźniki mikroekonomiczne. Wynika to z faktu, że w okresie badanym żaden z objętych próbą producentów unijnych nie produkował elektrod o nominalnej średnicy nie większej niż 350 mm. Wobec braku innych uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 216–240 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(153)

Jeżeli chodzi o sytuację przemysłu Unii, przede wszystkim Komisja odnotowała, że dostosowanie zakresu produktu nie spowodowało zmiany tendencji ustalonych w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych.

(154)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń niektóre zainteresowane strony odnotowały, że niektóre wskaźniki (moce produkcyjne, zatrudnienie, ceny sprzedaży, rentowność, przepływy środków pieniężnych) wskazywały na pozytywne tendencje w okresie badanym, oraz twierdziły, że – biorąc pod uwagę poziom zysków generowanych przez cały przemysł Unii – nie doszło do szkody. Twierdzenie, że na podstawie dostępnych danych makroekonomicznych i mikroekonomicznych nie można stwierdzić, że przemysł Unii odniósł istotną szkodę, zostało potwierdzone po ostatecznym ujawnieniu przez Trasteel, grupę Fangda i CCCME.

(155)

Po pierwsze, przypomina się, że wszystkie główne wskaźniki makroekonomiczne wskazują na znaczną tendencję spadkową: udział w rynku (spadek z 61,1 % na 55,2 %), sprzedaż w UE (-32 %) i produkcja (-28 %) w okresie badanym. Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja przeprowadziła ocenę wszystkich istotnych czynników ekonomicznych i wskaźników oddziałujących na stan przemysłu Unii i – mimo że odnotowała, iż nie wszystkie wskaźniki szkody wykazywały tendencję spadkową – stwierdziła, że zasadniczo wskaźniki świadczą o istotnej szkodzie.

(156)

Po drugie, jak szczegółowo wyjaśniono w motywach 216–218 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, część przemysłu (przedsiębiorstwo GrafTech) było tymczasowo chronione przed bezpośrednią konkurencją oraz, w ramach analizy, wyróżniono poszczególne części przemysłu. Zasadniczo wskaźniki mikroekonomiczne, w których nie uwzględniono GrafTech, świadczyły o bardzo niekorzystnej sytuacji.

(157)

Szereg zainteresowanych stron przedstawiło uwagi na temat metodyki zastosowanej przez Komisję do przeprowadzenia ekonomicznej analizy przemysłu Unii, w której Komisja zwróciła szczególną uwagę na wyniki GrafTech.

(158)

Po pierwsze, jedna strona, tj. Misano, twierdziła, że Komisja niesłusznie „uznała” sprzedaż GrafTech France za „chronioną przed bezpośrednią konkurencją z przywozem”. Sprzedaży GrafTech France na podstawie umów długoterminowych nie prowadzono w warunkach braku konkurencji; umowy te oferowano niepowiązanym klientom GrafTech France w czasie, w którym klienci ci nabywali elektrody grafitowe od przemysłu Unii i dostawców spoza UE, w tym od chińskich producentów eksportujących.

(159)

Komisja uznała jednak, że celem umów długoterminowych było w rezultacie zabezpieczenie określonych wielkości sprzedaży po określonej cenie. Dzięki umowom długoterminowym klienci zyskiwali określony poziom pewności dostaw/cen w sytuacji wysokiego popytu i wysokich cen, a przedsiębiorstwo GrafTech zyskiwało ochronę przed ewentualnym przyszłym spadkiem popytu, a także ewentualnymi nieuczciwymi praktykami ze strony państw trzecich od momentu zawarcia takich umów długoterminowych z klientami. Ponadto Komisja zauważyła, że poziom zysków GrafTech France znacznie odbiegał od poziomu zysków dwóch pozostałych przedsiębiorstw objętych próbą, co w głównej mierze wynikało z faktu obowiązywania tych umów długoterminowych.

(160)

Po drugie, niektóre strony, w tym Eurofer, twierdziły, że w przeciwieństwie do tego, co zostało wskazane w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, te umowy długoterminowe nie wygasłyby do końca 2022 r., gdyż część z nich zostanie przedłużona albo odnowiona.

(161)

Komisja przeprowadziła dalszą analizę tej kwestii i stwierdziła, że faktycznie wydaje się, że GrafTech przedłużyła okres obowiązywania umów długoterminowych zawartych z niektórymi o rok lub o dwa lata w wyniku dyskusji z tymi klientami. Samo obowiązywanie tych przedłużonych umów długoterminowych nie świadczyło o tym, że korzystna sytuacja tego przedsiębiorstwa w OD utrzyma się, gdyż w ramach przedłużenia umów prowadzano w nich zmiany w następstwie dyskusji z klientami. W wyniku szczegółowej analizy przedstawionych przez GrafTech dalszych poufnych informacji na temat tych zmian w umowach długoterminowych, w tym informacji na temat wielkości i cen, Komisja mogła potwierdzić swoje tymczasowe ustalenia określone w motywach 253 i 254 oraz fakt, że w chwili renegocjacji umów długoterminowych przedsiębiorstwo GrafTech podlegało tej samej presji ze strony przywozu towarów po cenach dumpingowych co pozostali producenci unijni. Ponadto przedłużone umowy długoterminowe obejmowały zaledwie nieznaczną część całkowitej sprzedaży GrafTech. Nawet po uwzględnieniu przedłożonych umów długoterminowych zdecydowanie przeważająca część wielkości sprzedaży na koniec 2023 r. nie będzie objęta obecnie obowiązującymi umowami długoterminowymi. Udział ten wzrośnie jeszcze bardziej na koniec 2024 r. Komisja odnotowała również, że niektóre umowy długoterminowe wygasły w 2021 r. i nie zostały odnowione. Ponadto Komisja odnotowała, że średnie ceny sprzedaży GrafTech w pierwszej połowie 2021 r. spadły w porównaniu z OD (nawet po uwzględnieniu sprzedaży na podstawie umów długoterminowych), co oznacza, że przedsiębiorstwo GrafTech odczuło wpływ przywozu elektrod grafitowych z Chin po niskich cenach. Fakt przedłużenia i odnowienia niektórych umów długoterminowych nie skutkował zatem zmianą wniosku dotyczącego szkody.

(162)

Po trzecie, jedna strona, tj. przedsiębiorstwo Trasteel będące importerem elektrod grafitowych, twierdziła, że w tym przypadku warunki dotyczące stosowania analizy sektorowej jako narzędzia analitycznego nie zostały spełnione, a Komisja nie przeprowadziła „obiektywnej oceny”. Komisja oparła jednak swoją analizę na obiektywnym kryterium, tj. na obowiązywaniu umów długoterminowych.

(163)

Po ostatecznym ujawnieniu Trasteel zakwestionował tę metodykę, twierdząc, że można uznać, że szkodę poniosła jedynie mniejszość producentów unijnych, a nie cały przemysł Unii.

(164)

Zgodnie z podejściem określonym w motywie 218 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i jak wyjaśniono w motywach 253–254 niniejszego rozporządzenia, Komisja uznała, że przywóz z Chin po niskich cenach miał również wpływ na GrafTech, a rentowna część przemysłu nie byłaby w stanie wywrzeć wpływu na jego nierentowną część. W swojej ocenie Komisja odniosła się do przemysłu Unii jako całości. Trasteel nie wyjaśnił, dlaczego ocena ta była nieobiektywna, ani nie zaproponował alternatywnej metodyki. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(165)

W związku z powyższym i z powodów wskazanych w motywach 241–254 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja stwierdziła, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(166)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń niektóre strony zakwestionowały związek przyczynowy, twierdząc, że przemysł Unii i przemysł Chin produkują inne produkty: przemysł Unii produkuje duże/wysokiej jakości elektrody, a przemysł Chin – elektrody małe/niskiej jakości. W wyniku dochodzenia wykazano jednak znaczną zbieżność między systemami elektrod grafitowych przywożonymi z Chin a systemami elektrod grafitowych produkowanymi przez przemysł Unii. Komisja zauważyła, że nie istnieje norma przemysłowa, a klasy ustala się na podstawie deklaracji własnej, przy czym [80–90] % wywozu prowadzonego przez objętych próbą chińskich producentów stanowił wywóz elektrod klasy UHP. Komisja odnotowała również, że [70–80] % elektrod grafitowych wywożonych przez objętych próbą chińskich producentów stanowiły elektrody o średnicy co najmniej 500 mm. Zachodzi zatem znaczna zbieżność między przywozem z Chin a produkcją UE. Odrzucono zatem argument, że między przemysłem Unii i przemysłem Chin nie zachodzi bezpośrednia konkurencja oraz że produkują one inne produkty.

(167)

Ponadto z zakresu produktu wyłączone niektóre produkty przywożone z Chin, których to produktów przemysł Unii nie produkował lub które produkował w małych ilościach. Argument ten dodatkowo potwierdza istnienie związku przyczynowego.

(168)

Po ostatecznym ujawnieniu Trasteel wskazał na wzrost cen sprzedaży w Unii w okresie badanym i twierdził, że normalną reakcją rynku na chiński dumping byłoby obniżenie cen przez przemysł Unii w celu uniknięcia utraty udziału w rynku. W opinii Trasteel wynika z tego, że nie doszło do szkody. Gdyby przemysł Unii odniósł szkodę, obniżyłby ceny, aby nie utracić udziału w rynku. Komisja odnotowała już spadek cen w OD w motywach 219 i 220 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Jak wyjaśniono w motywach 221 i 223 niniejszego rozporządzenia, w wyniku presji konkurencyjnej ze strony przywozu odnotowano jeszcze większy spadek sprzedaży na „wolnym rynku”. Nawet znaczne obniżenie cen sprzedaży przez przemysł Unii nie zapobiegło jednak utracie przez ten przemysłu udziału w rynku w wyniku zwiększonego przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin.

(169)

Wobec braku innych uwag dotyczących niniejszej sekcji Komisja potwierdza swoje wnioski przedstawione w motywach 256 i 257 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(170)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń kilka stron powtórzyło uwagi dotyczące analizy nieprzypisania, w szczególności uwagi dotyczące pandemii COVID-19 i wpływu umów długoterminowych zawieranych przez GrafTech. Po ostatecznym ujawnieniu Trasteel, grupa Fangda i CCCME powtórzyły te uwagi i twierdziły, że trudności doświadczane przez przemysł Unii wiązały się z wpływem pandemii COVID-19 i związanym z nią spadkiem popytu na systemy elektrod grafitowych ze strony przemysłu stalowego.

(171)

Kwestię pandemii COVID-19 omówiono już w motywie 258 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Komisja powtórzyła, że przywóz z Chin zaczął rosnąć jeszcze przed pandemią pomimo spadku zużycia w UE, a od 2018 r. stale rośnie udział Chin w rynku.

(172)

Komisja potwierdziła zatem swoje wnioski zawarte w motywie 258 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(173)

Niektóre strony twierdziły, że umowy długoterminowe GrafTech wiążące niektórych klientów tego przedsiębiorstwa przyczyniły się do ekonomicznego załamania pozostałej części przemysłu. Innymi słowy, te umowy długoterminowe rzekomo uniemożliwiły rozłożenie popytu na elektrody grafitowe między poszczególnych producentów unijnych, szczególnie w trudnych czasach (spadek popytu w związku z pandemią).

(174)

Po ostatecznym ujawnieniu Trasteel twierdził, że jeżeli występowałby jakikolwiek związek przyczynowy, to wyłącznie w przypadku mniejszej części unijnej sprzedaży (tj. części nieobjętej umowami długoterminowymi), a nie w przypadku większości przemysłu Unii.

(175)

Komisja odrzuciła te argumenty. Po pierwsze, w przeciwieństwie do tego, co twierdzi Trasteel, „zdecydowana większość” sprzedaży w Unii w OD nie była „chroniona” umowami długoterminowymi. Wręcz przeciwnie – większość sprzedaży w Unii w OD nie odbywała się na podstawie umów długoterminowych, jak wynika z danych dostarczonych przez przemysł Unii. Po drugie, umów długoterminowych nie można uznać za źródło szkody przemysłu Unii. Z dochodzenia wynika, że to przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin stanowi źródło szkody poniesionej przez przemysł. Ponadto Komisja odnotowała, że sprzedaż GrafTech na rzecz niepowiązanych klientów znacznie spadła w OD w porównaniu z 2019 r. W mniejszym stopniu spadła w tym samym okresie sprzedaż prowadzona przez innych objętych próbą producentów unijnych bez zawierania umów długoterminowych z klientami. Ponadto, jak wskazano w motywie 161, średnie ceny sprzedaży GrafTech w pierwszej połowie 2021 r. spadły w porównaniu z OD, co oznacza, że przedsiębiorstwo GrafTech odczuło wpływ przywozu elektrod grafitowych z Chin po niskich cenach.

(176)

Komisja stwierdziła zatem, że wyżej wskazany przywóz towarów po cenach dumpingowych spowodował istotną szkodę poniesioną przez przemysł Unii w okresie badanym, a tego związku przyczynowego nie osłabiły umowy długoterminowe GrafTech w stopniu, w którym taki przywóz nie powodowałby istotnej szkody.

(177)

Wobec braku uwag dotyczących niniejszej sekcji Komisja potwierdza swoje wnioski przedstawione w motywach 261 i 264 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(178)

Po ostatecznym ujawnieniu grupa Fangda i CCCME stwierdziły, że duża część produkcji przemysłu Unii jest wykorzystywana do celów wywozu, że ma to wpływ na ogólne wyniki operacyjne przemysłu Unii, oraz że wyniki wywozu naruszają związek przyczynowy. Komisja uznała jednak wyniki wywozu przemysłu Unii i przypomniała, że – jak wyjaśniono w motywie 267 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych – w ujęciu ogólnym wyniki wywozu wykazywały podobne tendencje jak w przypadku sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym, ale sprzedaż eksportowa, w ujęciu względnym, spadła w mniejszym stopniu niż sprzedaż na rynku unijnym.

(179)

Wobec braku innych uwag dotyczących niniejszej sekcji Komisja potwierdza swoje wnioski przedstawione w motywach 265 i 267 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(180)

Wobec braku uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywie 268 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(181)

Wobec braku uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywie 269 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(182)

Na podstawie powyższego Komisja stwierdziła, że żaden z przeanalizowanych indywidualnie albo łącznie czynników nie osłabił związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł Unii w taki sposób, aby taki związek nie był rzeczywisty i istotny. W związku z tym potwierdziła wniosek zawarty w motywach 270–274 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(183)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Trasteel, importer elektrod grafitowych, stwierdził, że przemysł Unii nie potrzebuje ochrony ze względu na wzrost cen produktu objętego postępowaniem. W toku dochodzenia ustalono jednak istnienie istotnej szkody w okresie objętym dochodzeniem oraz, w każdym przypadku, przedstawione twierdzenie nie zostało uzasadnione żadnymi dowodami, które potwierdziłyby zmianę sytuacji gospodarczej przemysłu Unii. W związku z tym twierdzenie to zostało odrzucone jako bezpodstawne.

(184)

Wobec braku innych uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 276–280 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(185)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwa Trasteel i Misano stwierdziły, że nałożenie ceł antydumpingowych naruszyłoby pozycję importerów na rynku, ponieważ klienci mogą nie być skłonni do dokonywania zakupu po wyższej cenie. Strona wskazała, że 50 % jej obrotu jest generowane ze sprzedaży elektrod grafitowych przywożonych z Chin.

(186)

Jeżeli chodzi o konsekwencje gospodarcze dla importerów, jak opisano w motywie 281 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w wyniku dochodzenia ustalono, że importerzy objęci próbą prowadzili rentowną działalność gospodarczą, ze średnim ważonym zyskiem wynoszącym około 4 %, a wprowadzenie środków miałoby jedynie ograniczony wpływ na ich rentowność.

(187)

Komisja zauważyła również, że stawki ostatecznego cła antydumpingowego dla chińskich przedsiębiorstw współpracujących są niższe od stawki podcięcia cenowego. W związku z tym oczekuje się, że importerzy niepowiązani i przedsiębiorstwa handlowe nadal będą w stanie prowadzić przywóz elektrod grafitowych z Chin po konkurencyjnej ale uczciwej cenie. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(188)

Trasteel i Misano przedstawiły również uwagi dotyczące interesu importerów i przedsiębiorstw handlowych w kontekście braku zdolności przemysłu Unii oraz ryzyka niedoboru, w szczególności w przypadku elektrod o małej średnicy. Uwagi te były podobne do uwag przedstawionych przez niektórych użytkowników i opisano jest w sekcji 6.3 poniżej.

(189)

Wobec braku innych uwag dotyczących interesu importerów niepowiązanych potwierdzono wnioski zawarte w motywach 281–284 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(190)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń niektóre strony twierdziły, że cła antydumpingowe zagrażałyby rentowności i konkurencyjności użytkowników. Twierdziły również, że przemysł niższego szczebla nie może w sposób wiarygodny pozyskiwać elektrod grafitowych, których potrzebuje, aby kontynuować swoją działalność bez przywozu z Chin. Po ostatecznym ujawnieniu Eurofer, grupa Fangda i CCCME powtórzyły, że istnieje znaczne ryzyko niedoboru dostaw, w szczególności elektrod grafitowych o małej średnicy.

(191)

Użytkownicy reprezentują głównie przemysł stalowy, ale również – jak wskazało przedsiębiorstwo Imerys – niektórych mniejszych użytkowników, takich jak producenci stapianych tlenków mineralnych, w tym stopionego tlenku glinu i stopionego tlenku cyrkonu.

(192)

W odniesieniu do przedsiębiorstwa Imerys Komisja zauważyła, że dużą część wykorzystywanych przez to przedsiębiorstwo elektrod stanowią elektrody o normalnej mocy, które – ze względu na swoje właściwości fizyczne – nie są objęte zakresem niniejszego dochodzenia. Po przeanalizowaniu wszystkich uwag, w tym uwag przedsiębiorstwa Imerys, Komisja zwróciła również uwagę na fakt, że przedsiębiorstwo to wykorzystuje małe i bardzo małe elektrody, które zostały wykluczone z zakresu produktu, jak wspomniano w motywie 32.

(193)

W związku z tym, przy założeniu, że z uwagi na właściwości fizyczne stapianych tlenków mineralnych producenci tych tlenków posiadający podobne zakłady produkcyjne napotkali podobne ograniczenia, Komisja oczekiwała, że wyłączenie z zakresu produktu elektrod grafitowych o nominalnej średnicy nie większej niż 350 mm ograniczy możliwe negatywne skutki dla takich użytkowników.

(194)

W odniesieniu do przemysłu stalowego potwierdzono powiązane ustalenia zawarte w motywach 285–289 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, zauważając również – jak przedstawiono w uwagach przedsiębiorstwa Eurofer po ostatecznym ujawnieniu – trudności z zaopatrzeniem w przypadku systemów elektrod grafitowych o małej średnicy, z jakimi borykają się obecnie niektórzy producenci stali w UE.

(195)

Komisja zauważyła również, że w swoich uwagach dotyczących ostatecznego ujawnienia skarżący ponownie wskazali na istnienie dostępnych mocy produkcyjnych producentów unijnych w zakresie produkcji elektrod grafitowych o małej średnicy.

(196)

Ponadto Komisja przypomniała, że środki pozwolą jedynie na przywrócenie uczciwej konkurencji między Unią a chińskimi producentami elektrod grafitowych i nie uniemożliwią użytkownikom dalszego zaopatrywania się w Chinach.

(197)

W związku z tym twierdzenia, że cła antydumpingowe zagrażałyby rentowności i konkurencyjności użytkowników, oraz że przemysł niższego szczebla nie może pozyskiwać elektrod grafitowych w wiarygodny sposób, zostały odrzucone.

(198)

Wobec braku uwag dotyczących niniejszej sekcji Komisja potwierdza swoje wnioski przedstawione w motywach 290 i 291 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(199)

Po ostatecznym ujawnieniu grupa Fangda i CCCME zwróciły się do Komisji o rozważenie potencjalnego negatywnego wpływu środków na cele środowiskowe Unii. Komisja stwierdziła jednak, że środki nie będą stanowić żadnego zagrożenia pod względem bezpieczeństwa dostaw, jak wyjaśniono w motywie 288 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych oraz w motywach 197 i 198, i w związku z tym nie będą utrudniać osiągnięcia celów środowiskowych Unii ani zielonej transformacji. Wręcz przeciwnie, środki mają na celu przywrócenie równych warunków działania dla producentów unijnych i przyczynią się do zapewnienia różnorodności dostaw dla użytkowników, co będzie sprzyjać produkcji stali w Unii z wykorzystaniem pieców łukowych.

(200)

W związku z powyższym Komisja potwierdziła wnioski przedstawione w motywie 292 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(201)

Zgodnie z art. 9 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia podstawowego Komisja oceniła rozwój wielkości przywozu w okresie wcześniejszego informowania w celu odzwierciedlenia dodatkowej szkody, jaka miałaby miejsce w przypadku dalszego znacznego wzrostu przywozu objętego dochodzeniem w tym okresie. Zgodnie z bazą danych Surveillance 2 porównanie wielkości przywozu produktu objętego postępowaniem w okresie objętym dochodzeniem i w okresie wcześniejszego informowania wykazało, że nie wystąpił dalszy znaczny wzrost przywozu (nastąpił wzrost jedynie o 5,5 %). W związku z tym nie zostały spełnione wymogi dotyczące zwiększenia marginesu szkody na podstawie art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego i nie dokonano korekty marginesu szkody.

(202)

Wobec braku innych uwag w odniesieniu do niniejszej sekcji Komisja potwierdziła swoje wnioski przedstawione w motywach 168–177 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zgodnie ze zmianami w tabeli w motywie 207.

(203)

Jeżeli chodzi o margines rezydualny, mając na uwadze niski poziom współpracy ze strony chińskich eksporterów, który wyjaśniono w motywie 179 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja uznała za właściwe ustalenie marginesu rezydualnego na podstawie dostępnych faktów. Margines ten ustanowiono na poziomie najwyższego marginesu zaniżania cen ustalonego dla rodzajów produktu sprzedawanych w reprezentatywnych ilościach przez producenta eksportującego, który miał najwyższy ustalony margines zaniżania cen. Obliczony w ten sposób margines rezydualny zaniżania cen ustalono na poziomie 187,1 %.

(204)

Wobec braku uwag dotyczących motywów 308–309 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a także ze względu na fakt, że marginesy odpowiednie do usunięcia szkody pozostały wyższe niż marginesy dumpingu ustalone również na etapie ostatecznym, Komisja stwierdziła, że art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie oraz że zamiast tego ma zastosowanie art. 7 ust. 2.

(205)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii oraz uwzględniając art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych.

(206)

Na podstawie powyższego ustala się następujące stawki nakładanych ceł:

(207)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Stawki należności celnej mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione osoby prawne. Przywożone produkty objęte postępowaniem, wytworzone przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlegają stawce cła stosowanej względem „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(208)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (15). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą przedsiębiorstwu wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki należności celnej, która ma do niego zastosowanie, rozporządzenie dotyczące zmiany nazwy zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(209)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z dużą różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(210)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich powinny bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach – powinny one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celu weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania niższej stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(211)

W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące wszystkich pozostałych przedsiębiorstw należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach niniejszego dochodzenia, ale także do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii w trakcie okresu objętego dochodzeniem.

(212)

W świetle ustalonej wysokości marginesów dumpingu oraz zważywszy na poziom szkody, jaką poniósł przemysł Unii, należy dokonać ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych w formie tymczasowego cła antydumpingowego nałożonego rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych.

(213)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia 2018/1046 (16), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek wykorzystuje się stopę stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego dnia kalendarzowego każdego miesiąca.

(214)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń grupa Nantong Yangzi Carbon wskazała, że składa się z trzech producentów: a mianowicie Nantong Yangzi Carbon Co., Ltd., Nantong Jiangdong Carbon Co. Ltd. oraz Wulanchabu Xufeng Carbon Technology Co. Ltd. W związku z tym należy zmienić rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych, aby wskazać nazwy wszystkich producentów w ramach grupy Nantong Yangzhi Carbon do celów pobrania tymczasowego cła antydumpingowego. Ponadto nazwy tych producentów należy również wskazać w celu nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego.

(215)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,

1)

Państwa członkowskie, przy aktywnym udziale podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa spożywcze, powinny monitorować glikoalkaloidy α-solaninę i α-czakoninę w ziemniakach i produktach z ziemniaków. W miarę możliwości należy również objąć analizą produkty rozkładu β- i γ- solaninę i czakoninę oraz aglikon solanidynę, w szczególności w przetworzonych produktach z ziemniaków.

2)

Aby zapobiec rozkładowi enzymatycznemu α-czakoniny, w szczególności podczas analizowania surowych ziemniaków (nieobranych/obranych), należy dodawać do ziemniaków 1-procentowy roztwór kwasu mrówkowego w metanolu w stosunku 1:2 (objętość do masy), gdy są one miksowane i homogenizowane przed ekstrakcją i oczyszczaniem. Zalecanymi metodami analizy są chromatografia cieczowa z detekcją w ultrafiolecie z matrycą fotodiodową (LC-UV-DAD) lub chromatografia cieczowa połączona ze spektrometrią masową (LC-MS). Można stosować inne metody analizy, pod warunkiem że dostępne są dowody świadczące o tym, że dają one wiarygodne wyniki w odniesieniu do poszczególnych glikoalkaloidów. Granica oznaczalności dla oznaczenia każdego glikoalkaloidu powinna optymalnie wynosić około 1 mg/kg i nie może być wyższa niż 5 mg/kg.

3)

Państwa członkowskie, przy aktywnym udziale podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa spożywcze, powinny przeprowadzić badania w celu określenia czynników prowadzących do poziomów przekraczających orientacyjny poziom 100 mg/kg dla sumy α-solaniny i α-czakoniny w ziemniakach i przetworzonych produktach z ziemniaków.

4)

Państwa członkowskie i podmioty prowadzące przedsiębiorstwa spożywcze powinny do dnia 30 czerwca każdego roku przekazywać EFSA dane za poprzedni rok w celu ich zestawienia w jednej bazie danych zgodnie z wymogami określonymi w wytycznych EFSA w sprawie standardu opisu próbek (SOP) dla żywności i paszy oraz dodatkowymi szczegółowymi wymogami EFSA w zakresie sprawozdawczości (2). Ważne jest, aby w przypadku ziemniaków i przetworzonych produktów z ziemniaków podać odmianę i wielkość ziemniaków (średnią masę ziemniaków, zwłaszcza w przypadku ziemniaków nieobranych), poinformować, czy dane dotyczą ziemniaków wczesnych czy ziemniaków przechowywanych (tj. dojrzałych lub przechowywanych przez dłuższy okres), wskazać miejsce pobrania próbek (u producenta, w sprzedaży hurtowej, w sprzedaży detalicznej) oraz podać, czy ziemniaki były obrane, czy nie (3).