| dbo:abstract
|
- Viktor Alexeïevitch Radous-Zenkovitch (en russe : Виктор Алексеевич Радус-Зенькович), né le 31 décembre 1877 à Arkhangelsk et mort le 4 octobre 1967 à Moscou, est un bolchevik russe ayant notamment présidé les Conseils des commissaires du peuple de la République socialiste soviétique autonome kirghize et de l'Union soviétique. En marge de ses études à l'université de Moscou, il rejoint le Parti ouvrier social-démocrate de Russie (POSDR) en 1898. Exilé dans l'oblast d'Irkoutsk en 1902, il parvient à fuir vers Genève, où il devient compositeur pour le journal révolutionnaire Iskra. Lorsque les mencheviks en prennent possession, il retourne en Russie, où il mène des actions militantes pour le POSDR à Nikolaïev, Bakou et Moscou tout en contribuant à son organisation militaire à Saint-Pétersbourg et Helsinki. Il est le beau-frère de Victor Noguine, autre éminent bolchevik. (fr)
- Viktor Alekseevich Radus Zenkovich (31 December 1877, Archangel - 4 October, 1967, Moscow) was a Russian revolutionary Bolshevik who attained public office of chairman of the council of People's Commissars in the Kirghiz Autonomous Soviet Socialist Republic and the Soviet Union. He was a student at Moscow University and joined the Russian Social Democratic and Labour Party (RSDLP) in 1898. He was exiled to Irkutsk Oblast in 1902, but soon escaped from there to Geneva, where he became a compositor for the Iskra. However when the paper was taken over by the Mensheviks, he returned to Russia, where he got involved in party work for the RSDLP in Nikolaev, Baku, and Moscow and contributed to their military organisation in St. Petersburg and Helsinki. He was brother-in-law of Viktor Nogin, another prominent Bolshevik. (en)
- Wiktor Aleksiejewicz Radus-Zieńkowicz (ros. Виктор Алексеевич Радус-Зенькович, ur. 12 stycznia 1878 w Archangielsku, zm. 4 października 1967 w Moskwie) – radziecki polityk i działacz partyjny. Studiował na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Moskiewskiego (nie ukończył), 1898 wstąpił do nowo powstałej SDPRR, 1898 aresztowany i zesłany, 1899 zwolniony, później ponownie aresztowany i zesłany. W 1902 aresztowany i skazany na 3 lata zesłania do guberni irkuckiej, w sierpniu 1902 zbiegł, wyemigrował do Szwajcarii, w listopadzie 1903 wrócił do Rosji. W marcu 1904 aresztowany, 1905 zwolniony, 1906 ponownie aresztowany, 1906-1907 odbywał służbę w rosyjskiej armii, następnie zdemobilizowany. W 1908 aresztowany i skazany na 6 lat katorgi, 1913-1917 przebywał w Irkucku, 19 marca 1917 amnestionowany po rewolucji lutowej. Od lipca 1917 do 1919 członek Komitetu Wykonawczego Rady Saratowskiej, komisarz ds. prasy tego komitetu, redaktor gazet „Socyał-diemokrat”, „Krasnaja gazieta” i „Izwiestija Saratowskogo Sowieta” (Saratów), 1919 kierownik Wydziału Agitacyjno-Propagandowego Saratowskiego Gubernialnego Komitetu RKP(b). Do 3 lipca 1919 przewodniczący Komitetu Wykonawczego Saratowskiej Rady Gubernialnej, od 3 lipca 1919 do stycznia 1920 przewodniczący Saratowskiego Gubernialnego Komitetu Rewolucyjnego, od stycznia do czerwca 1920 ponownie przewodniczący Komitetu Wykonawczego Saratowskiej Rady Gubernialnej, potem do października 1920 przewodniczący Rady Wojskowo-Rewolucyjnej 2 Nadwołżańskiej Armii Robotniczej. Od 25 sierpnia 1920 do 1922 członek Kirgiskiego Obwodowego Biura KC RKP(b), od 15 września do 4 października 1920 przewodniczący Kirgiskiego Komitetu Rewolucyjnego, od 12 października 1920 do października 1921 przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych Kirgiskiej ASRR (Kazachskiej ASRR), 1922 pomocnik prokuratora RFSRR. Od 25 kwietnia 1923 do 26 czerwca 1930 członek Centralnej Komisji Kontrolnej RKP(b)/WKP(b), 1925-1927 przewodniczący Centralnej Komisji Kontrolnej Komunistycznej Partii (bolszewików) Białorusi i ludowy komisarz inspekcji robotniczo-chłopskiej Białoruskiej SRR. Od 1 stycznia 1926 do 26 czerwca 1930 zastępca członka Prezydium Centralnej Komisji Kontrolnej WKP(b). Odznaczony Orderem Lenina i Orderem Znak Honoru. (pl)
- Виктор Алексеевич Ра́дус-Зенько́вич (31 декабря 1877 (12 января) 1878 года, Архангельск, Российская империя — 4 октября 1967, Москва, РСФСР) — советский партийный и государственный деятель, председатель СНК Киргизской (Казакской) АССР (1920—1921). (ru)
- Віктор Олексійович Радус-Зенькович (рос. Виктор Алексеевич Радус-Зенькович; 12 січня 1878 — 4 жовтня 1967) — радянський партійний і державний діяч, голова Ради народних комісарів Киргизької (Казакської) АРСР у 1920—1921 роках. Член Центральної контрольної комісії ВКП(б) у 1923—1930 роках, кандидат у члени Президії ЦКК ВКП(б) у 1925—1930 роках. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Виктор Алексеевич Ра́дус-Зенько́вич (31 декабря 1877 (12 января) 1878 года, Архангельск, Российская империя — 4 октября 1967, Москва, РСФСР) — советский партийный и государственный деятель, председатель СНК Киргизской (Казакской) АССР (1920—1921). (ru)
- Віктор Олексійович Радус-Зенькович (рос. Виктор Алексеевич Радус-Зенькович; 12 січня 1878 — 4 жовтня 1967) — радянський партійний і державний діяч, голова Ради народних комісарів Киргизької (Казакської) АРСР у 1920—1921 роках. Член Центральної контрольної комісії ВКП(б) у 1923—1930 роках, кандидат у члени Президії ЦКК ВКП(б) у 1925—1930 роках. (uk)
- Viktor Alekseevich Radus Zenkovich (31 December 1877, Archangel - 4 October, 1967, Moscow) was a Russian revolutionary Bolshevik who attained public office of chairman of the council of People's Commissars in the Kirghiz Autonomous Soviet Socialist Republic and the Soviet Union. He was brother-in-law of Viktor Nogin, another prominent Bolshevik. (en)
- Viktor Alexeïevitch Radous-Zenkovitch (en russe : Виктор Алексеевич Радус-Зенькович), né le 31 décembre 1877 à Arkhangelsk et mort le 4 octobre 1967 à Moscou, est un bolchevik russe ayant notamment présidé les Conseils des commissaires du peuple de la République socialiste soviétique autonome kirghize et de l'Union soviétique. Il est le beau-frère de Victor Noguine, autre éminent bolchevik. (fr)
- Wiktor Aleksiejewicz Radus-Zieńkowicz (ros. Виктор Алексеевич Радус-Зенькович, ur. 12 stycznia 1878 w Archangielsku, zm. 4 października 1967 w Moskwie) – radziecki polityk i działacz partyjny. Studiował na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Moskiewskiego (nie ukończył), 1898 wstąpił do nowo powstałej SDPRR, 1898 aresztowany i zesłany, 1899 zwolniony, później ponownie aresztowany i zesłany. W 1902 aresztowany i skazany na 3 lata zesłania do guberni irkuckiej, w sierpniu 1902 zbiegł, wyemigrował do Szwajcarii, w listopadzie 1903 wrócił do Rosji. W marcu 1904 aresztowany, 1905 zwolniony, 1906 ponownie aresztowany, 1906-1907 odbywał służbę w rosyjskiej armii, następnie zdemobilizowany. W 1908 aresztowany i skazany na 6 lat katorgi, 1913-1917 przebywał w Irkucku, 19 marca 1917 amnestionowany po re (pl)
|
