| dbo:abstract
|
- The Warsaw Ghetto Hunger Study was a study taken up by Jewish doctors imprisoned in the Warsaw Ghetto in 1942. The Nazis, intent on starving the ghetto within months, allowed no more than a daily intake of 180 calories per prisoner – less than 1/10th the recommended caloric intake for a healthy human being, while withholding vaccines and medicine that would be necessary to prevent the spread of disease in the dense ghetto. This resulted in a thriving black market which supplied about 80% of the ghetto's food, and a network of 250 soup kitchens operated by the Joint, which at one time had served as many as 100,000 meals per day. In February 1942 a group of Jewish doctors headed by decided to use the famine, which was out of their control, to study the physiological and psychological effects of hunger. Using smuggled supplies, they commenced on a deep study of the various aspects of hunger: metabolic, cardiovascular, ophthalmological and even immune system changes, to name a few. Despite the lack of resources, the risk of execution (Jews being prohibited by the Nazis from scientific work) and their own poor physical conditions, the 28 doctors managed to keep a strict study protocol including isolation, glycemic load testing, and even pathology. The study had ended in August 1942 with the Grossaktion Warsaw. The study manuscript was smuggled out of the ghetto and kept by the Polish doctor . Immediately after the end of the war it was published in Polish and French (1946), and then in English in 1979 by of Columbia University. According to Winick: ...some of the findings were lost, but what remains is still the most extensive investigation of starvation ever carried out. The physicians described the clinical findings in such detail that their description remains the clearest to date... [It] remains a major building block in our understanding of the effects of severe malnutrition on both adults and children. But it is more than that. It is a glimpse into the character of some of the physicians in the Warsaw ghetto. (en)
- Badania nad głodem w getcie warszawskim – naukowa analiza podjęta przez żydowskich lekarzy więzionych w warszawskim getcie w 1942 r. Wielu z nich pracowało w Szpitalu Starozakonnych w Warszawie i jego kontynuacji po przeniesienia Szpitala do getta.Naziści, chcąc zagłodzić getto w ciągu miesięcy, zaplanowali dzienne spożycie kalorii więźniów nie większe niż 180 kalorii, czyli mniej niż 1/10 zalecanej wartości kalorycznej zdrowego człowieka przy równoczesnym wstrzymaniu dostępu do szczepionek i lekarstw, które byłyby niezbędne do zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób w gęsto zaludnionym getcie. Doprowadziło to do rozwoju dobrze prosperującego czarnego rynku, który dostarczał około 80% żywności w getcie oraz powstania sieci 250 jadłodajni prowadzonych przez Joint oraz , które w szczytowym momencie wydawały dziesiątki tysięcy posiłków dziennie. W lutym 1942 r. grupa żydowskich lekarzy na czele z Izraelem Milejkowskim podjęła się klinicznych badań aspektów fizjologicznych i psychologicznych głodu w getcie warszawskim. Rozpoczęto dogłębne badanie różnych aspektów głodu, między innymi zmian metabolicznych, jego efektów sercowo-naczyniowych, okulistycznych, a nawet odpornościowych. Mimo braku środków, ryzyka egzekucji (naziści zakazali Żydom pracy naukowej) i złego stanu fizycznego badania te prowadziło kilkunastu lekarzy; wojnę przeżyła piątka z nich, w tym Emil Apfelbaum. Badania kliniczne prowadzili Julian Fliederbaum, Kazimierz Zweibaum razem z Arye Hellerem i studentką medycyny Janiną Zarchi. Prace laboratoryjne wykonywali Heller, Kazimierz Zweibaum, Teodozja Goliborska, Regina Elbiner i Fajga Ferszt. Pracę nad ośrodkiem krążenia wykonywal Emil Apfelbaum-Kowalski razem z Arye Heller i Zdzisławem Askanasem i dr. Paszkowerem. Inne osoby związane z badaniami: Izrael Milejkowski, Józef Stein, Michał Szejnman, Szymon Fajgenblat, J. Rotbalsam, Zuzanna Szejnfinkiel, R. Elblinger, Lederman, Einhorn, Goldberg, J. Fajgenblatowa, Leon Blacher, M. Płońskier, Róza Amzel, J. Wohl, A. Bieleńki, Mieczysław Kocen, Mieczysław Raszkes, Henryk Fenigstein. Badania zakończyły się w sierpniu 1942 r. w czasie wielkiej akcji deportacyjnej. Manuskrypt opisujący studium został przemycony z getta i przechowywany przez polskiego lekarza Witolda Eugeniusza Orłowskiego. Zaraz po zakończeniu wojny został opublikowany w języku polskim (Emil Apfelbaum (red.), Choroba głodowa. Badania kliniczne nad głodem wykonane w getcie warszawskim z roku 1942) i francuskim (1946), a następnie w języku angielskim w 1979 r. przez Myrona Winicka z Uniwersytetu Columbia. Pierwsze angielskie streszczenie wyników pojawiło się w 1963 roku. Według Winickiej: Część dokumentów zaginęła, ale to co pozostało nadal stanowi najobszerniejszą analizę zagadnienia głodu, jaka kiedykolwiek została przeprowadzona. Lekarze opisali wyniki kliniczne tak szczegółowo, że ich opis pozostaje jak dotąd najbardziej przejrzysty (…) jest głównym elementem naszego zrozumienia skutków ciężkiego niedożywienia zarówno u dorosłych, jak i dzieci. Ale [dokument ten] to coś więcej. To rzut oka na charakter niektórych z lekarzy w warszawskim getcie. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- The Warsaw Ghetto Hunger Study was a study taken up by Jewish doctors imprisoned in the Warsaw Ghetto in 1942. The Nazis, intent on starving the ghetto within months, allowed no more than a daily intake of 180 calories per prisoner – less than 1/10th the recommended caloric intake for a healthy human being, while withholding vaccines and medicine that would be necessary to prevent the spread of disease in the dense ghetto. This resulted in a thriving black market which supplied about 80% of the ghetto's food, and a network of 250 soup kitchens operated by the Joint, which at one time had served as many as 100,000 meals per day. (en)
- Badania nad głodem w getcie warszawskim – naukowa analiza podjęta przez żydowskich lekarzy więzionych w warszawskim getcie w 1942 r. Wielu z nich pracowało w Szpitalu Starozakonnych w Warszawie i jego kontynuacji po przeniesienia Szpitala do getta.Naziści, chcąc zagłodzić getto w ciągu miesięcy, zaplanowali dzienne spożycie kalorii więźniów nie większe niż 180 kalorii, czyli mniej niż 1/10 zalecanej wartości kalorycznej zdrowego człowieka przy równoczesnym wstrzymaniu dostępu do szczepionek i lekarstw, które byłyby niezbędne do zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób w gęsto zaludnionym getcie. Doprowadziło to do rozwoju dobrze prosperującego czarnego rynku, który dostarczał około 80% żywności w getcie oraz powstania sieci 250 jadłodajni prowadzonych przez Joint oraz , które w szczytowy (pl)
|
