De wijze waarop de mens met water omgaat, kan onderverdeeld worden in vier brede categorieën: het... more De wijze waarop de mens met water omgaat, kan onderverdeeld worden in vier brede categorieën: het gebruik voor het levensonderhoud (het dienen van de vitale functies van mensen, dieren en planten), het gebruik als energiebron (het vervoer van goederen en het bewerken van grondstoffen, bijvoorbeeld door molens), het defensief gebruik (voor verdedigingswerken en brandbestrijding) en het gebruik voor comfortdoeleinden (afvoer van afvalstoffen, hygiëne en ontspanning). Om het watergebruik te vergemakkelijken en te optimaliseren, ontwikkelen samenlevingen al millennia lang een aantal technieken en voorzieningen, die gebruikt worden om het volume, de snelheid en de regelmaat van de aanvoer van het benodigde water te beheersen. Deze waterbeheersing is ingewikkeld, omdat men wordt geconfronteerd met een schaarste aan geschikt water en een veelheid van doeleinden waarvoor men het wil gebruiken. Bovendien stelt het gebruik van water specifieke kinetische en kwantitatieve eisen; anders gezegd zal de landbouwer, die zijn akker bevloeit met het water uit een beek, andere eisen stellen aan de waterbeheersing dan zijn buurman, die vis kweekt. De viskweker op zijn beurt stelt weer niet dezelfde eisen als de molenaar iets verderop, of de schipper die voorbij vaart, of de vorst die bestuurt. Elke samenleving vindt specifieke oplossingen om de verschillende manieren van watergebruik te organiseren of om bepaalde vormen van watergebruik te bevoorrechten. De prestaties van bepaalde samenlevingen op het gebied van waterbeheersing zijn zo indrukwekkend dat ze meer dan andere het beeld van echte 'waterbouwkundige beschavingen' hebben nagelaten. Zo werd tot voor kort een zeker 'waterbouwkundig vernuft' toegeschreven aan het Romeinse Rijk en de Arabische samenleving in middeleeuws Spanje (Al-Andalus). Voor de Romeinen werd dat vernuft vooral in verband gebracht met de kolossale werken ten behoeve van de wateraanvoer (de aquaducten), drainage en irrigatie, zowel in Rome als in de provincies. 1 Voor Al-Andalus
Article disponible en ligne à l'adresse Article disponible en ligne à l'adresse https://www.cairn... more Article disponible en ligne à l'adresse Article disponible en ligne à l'adresse https://www.cairn.info/revue-espaces-et-societes-2022-3-page-135.htm Découvrir le sommaire de ce numéro, suivre la revue par email, s'abonner... Flashez ce QR Code pour accéder à la page de ce numéro sur Cairn.info. Que veut dire habiter la ville lorsqu'on manque d'eau ? L'accès à l'eau pour la boisson, l'hygiène corporelle (se laver, aller aux toilettes) et le lavage des vêtements est un besoin élémentaire. Dans les villes européennes, jusqu'au début du xix e siècle, il fut largement satisfait par des prélèvements directs dans les cours d'eau, aux fontaines et aux puits, souvent pollués (Roche, 1984). Avec la révolution industrielle et la diffusion de l'hygiénisme, le service d'approvisionnement en eau a été assuré par de nouvelles infrastructures collectives (fontaines, puits, lavoirs, bains publics, etc.) dont s'équipèrent les villes.
Évolution de la qualité des eaux de la Senne en fonction des changements de gestion des eaux usées domestiques et industrielles dans son bassin versant
Uploads
Papers by Chloé Deligne