Το πιο επικίνδυνο δόγμα εξωτερικής πολιτικής είναι αυτό που διαλαλεί ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου και επαναλαμβάνει ο αγράμματος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Η «ειρήνη διά της ισχύος» δεν είναι καινούργια ιδέα. Υπήρχε από την εποχή των αυτοκρατοριών. Η Pax Romana ήταν η μακροβιότερη στον κόσμο, μόνο που ήταν μόνο Romana και διόλου Pax. Στη σχεδόν χιλιόχρονη διάρκεια από την περίοδο της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας έως την πτώση της Αυτοκρατορίας (509 π.Χ. – 476 μ.Χ.), η «ρωμαϊκή ειρήνη» είχε 150 μεγάλους πολέμους· κατακτητικούς, αμυντικούς, εμφυλίους, εξεγέρσεις και αιματηρές καταστολές πληθυσμών που δεν συγκινήθηκαν από τη «λατινική ειρήνη».
Οι Ρωμαίοι, είχε γράψει ο ιστορικός Τάκιτος, «προκαλούν ερήμωση και την ονομάζουν ειρήνη». Στο πλαίσιο αυτής της «ειρήνης διά της ισχύος», ο στρατηγός και μετέπειτα αυτοκράτορας Τίτος το 70 μ.Χ. κατέπνιξε την εξέγερση των Ιουδαίων και κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ. Σκότωσε δεκάδες χιλιάδες κατοίκους και εξόρισε τους υπόλοιπους. Αυτή δε η «ειρήνη» ήταν τόσο αποτελεσματική, που ακόμη και σήμερα –σχεδόν 2.000 χρόνια μετά– ακόμη την ψάχνουμε στην περιοχή.
Η «ειρήνη διά της ισχύος» είναι προϊόν του δικαίου του ισχυροτέρου. Οποιος έχει την ισχύ φτιάχνει το «δίκαιο» και επιβάλλει την «ειρήνη» του. Το «δίκαιο» για τον Νετανιάχου και τους υπόλοιπους ακροδεξιούς που τον στηρίζουν είναι να μην υπάρχει παλαιστινιακό κράτος και το Ισραήλ να επεκταθεί στα όρια της εβραϊκής μυθολογίας, δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης.
Τέτοια «ειρήνη» επικρατεί στη Δυτική Οχθη, όπου εκδιώκονται οι γηγενείς Αραβες από τη γη τους, γκρεμίζονται τα σπίτια τους, ξεριζώνονται τα δένδρα τους και επεκτείνονται διαρκώς οι οικισμοί των Εβραίων εποίκων. Δημιουργείται ένα αβίωτο για τους ντόπιους δαντελωτό, αφού (υπό τον δικαιολογημένο φόβο της τρομοκρατίας) υπάρχουν παντού στρατιωτικά φυλάκια, έλεγχοι, καθυστερήσεις (για μια απλή μετάβαση από το ένα χωριό στο άλλο), προσβλητικές καταστάσεις ή ακόμη και χειρότερα.
Ολα αυτά δημιουργούν οργή, η οποία μαζί με την απελπισία (συν το αγράμματο πολλών νεαρών) γεννά τρομοκρατία. Ακόμη και οι απλές πικρίες, που κουβαλούν όλοι οι Παλαιστίνιοι, δεν βοηθούν την ειρήνευση. Το πέλαγος της αδικίας που νιώθει ο πληθυσμός γίνεται κάλυψη για τους φονιάδες της Χαμάς, αυτούς που οι απλοί πολίτες αποκαλούν «Αντίσταση».
Είναι εξαιρετικά δύσκολη «η ειρήνη διά της Δικαιοσύνης». Μοιάζει ακατόρθωτη στη Μέση Ανατολή, που κουβαλάει τόση Ιστορία και έχει πολλές φανταστικές (κυρίως θρησκευτικές) διηγήσεις, όπως λέει ο Γιουβάλ Χαράρι. Είναι όμως και η μόνη βιώσιμη. Η «ειρήνη διά της ισχύος» είχε μόνο αίμα και δεν πρόκοψε πουθενά.
