1. ΓEIΑ ΣΑΣ
ΜΕ ΛΕΝΕ ΧΡHΣΤΟ
ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΩ
ΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ
2. MYKONOΣ
• Ιωάννης Γρυπάρης
Το ωραίο νησί
Το ωραίο νησί, που ο πόθος μου ανάβει,
φαντάζομαι πως φεύγει κι αρμενίζει-
σαν πλώρες στον αφρό σκιρτούνε οι κάβοι
στων δέντρων τους ιστούς ο αγέρας τρίζει.
Τον δρόμο που ξεκίνησε δεν παύει,
κι αν ούτε πάει εμπρός ούτε ποδίζει,
μα πάντα σαν ορθόπλωρο καράβι
δίχως εμέ του Αιγαίου το κύμα σχίζει.
Δίχως εμέ ! και μέσα τη χαρά μου
σα νύφη από τα στέφανα του γάμου
πήρε το πλοίο και πάει και δε γυρνά,
ενώ απ΄το βράχο, που έρημο και μόνο
μ΄έριξε η μοίρα, βλέπω να περνά
και μ΄άκρη απελπισιά τα χέρια απλώνω.
3. ΡΟΔΟΣ
• Κάτω στη Ρόδο στο Ροδονήσι,
Τούρκος εβγήκε να κυνηγήσει
Δεν κυνηγάει λαγούς και ‘λάφια,
μόν’ κυνηγάει τα μαύρα μάτια
«Μαύρα μου μάτια κόκκινα χείλη,
έβγα πουλάκι μου στο παναθύρι
Να δεις τον ήλιο και το φεγγάρι,
Να δεις το νέο που θα σε πάρει »
Η κόρη φεύγει δεν τόνε θέλει,
τα μάτια παίρνει στα όρη φεύγει
Η σκύλα η μάνα της τον Τούρκο
θέλει,
Και καθημέρα τον προξενεύει
«Πάρτονε κόρη μου τον Τούρκο γι
άντρα,
να σε φορέσει παπούτσια μαύρα»
«Δεν τόνε θέλω δεν τόνε παίρνω,
Πέρδικα γίνομαι στα όρη φεύγω»
4. ΚΡΗΤΗ
• Θα'θελα να μουν αητος
να'νοιγα τα φτερα μου
την Κρητη να καμαρωνα
σε καθε πεταγμα μου
Η Κρήτη με ανέθρεψε
τούτη και θα με θάψει
γιατί άλλη μάνα σαν κι
αυτή ποτέ δεν θα
υπάρξει
5. ΛΕΥΚΑΔΑ
•
H προς την Πατρίδα Aγάπη μου
Δεν είναι διαβατάρικο πουλί, που για μια
μέρα
σχίζει τα νέφη και περνά γοργό σαν τον
αγέρα,
ούτε κισσός, π' αναίσθητος την πέτρα
περιπλέκει
ούτ' αστραπή, που σβύνεται χωρίς
αστροπελέκι,
δεν είναι νεκροθάλασσα, βοή χωρίς σεισμό,
νοιώθω για σε, πατρίδα μου, στα σπλάχνα
χαλασμό.
ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ. (1824-
1879).
