Download to read offline
More Related Content
Similar to Χαιρετισμοί της Θεοτόκου ή Ακάθιστος Ύμνος
More from Δήμητρα Τζίνου
Χαιρετισμοί της Θεοτόκου ή Ακάθιστος Ύμνος
- 1. ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣΘΕΟΤΟΚΟΥ Οι χαιρετισμοί της Θεοτόκου είναι ένα μεγάλο ποίημα, αφιερωμένο στην Παναγία, εξυμνώντας την μέσα από επαίνους, ευχαριστίες και προσευχές. Οι στίχοι μιλούν για τον ρόλο της Παναγίας στη σωτηρία του ανθρώπου, την αγνότητα και την αγιότητα της κ.τ.λ. Πρόκειται για ένα μελοποιημένο (με μουσική δηλαδή) ποίημα, το οποίο αποτελείται από 24 στροφές (“οίκους”) που αρχίζουν, με τη σειρά, από τα 24 γράμματα της αλφαβήτου. Ανήκει σε ένα είδος κλασσικής βυζαντινής μουσικής, το οποίο ονομάζεται “κοντάκιο”. Το ποίημα αυτό πιστεύεται ότι γράφτηκε από τον άγιο Ρωμανό τον Μελωδό, έναν από τους μεγαλύτερους ελληνόγλωσσους ποιητές όλων των εποχών, κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ. Θεωρείται ένα από τα ωραιότερα εκκλησιαστικά ποιήματα που έχουν γραφτεί ποτέ, ενώ έχει αποτελέσει και πηγή έμπνευσης για πολλούς άλλους χαιρετισμούς προς άλλες σημαντικές φιγούρες της ορθόδοξης εκκλησίας που γράφτηκαν μετέπειτα. Οι 24 στροφές των Χαιρετισμών της Θεοτόκου χωρίζονται σε 4 κομμάτια(4 “στάσεις”). Πριν από αυτές τις στροφές, οι ψάλτες ψέλνουν ένα άλλο που λέγεται “κανόνας των Χαιρετισμών”. Με την έναρξη της Μεγάλης Σαρακοστής, κάθε Παρασκευή βράδυ ψάλλεται και από ένα κομμάτι των Χαιρετισμών (η πρώτη στάση την Πρώτη Παρασκευή, η δεύτερη την επόμενη κ.ο.κ.). Την Πέμπτη Παρασκευή , ο παπάς θα ψάλλει ολόκληρο το έργο, από την αρχή μέχρι το τέλος (ο Ακάθιστος Ύμνος). ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΊ ΤΗΣ ΘΕΟΤΌΚΟΥ – ΣΤΙΧΟΙ ξιόν στιν ς ληθ ς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ειμακάριστον καὶ Ἄ ἐ ὡ ἀ ῶ ἀ παναμώμητον, καὶ Μητέρα το Θεο μ ν. Τὴν τιμιωτέραν τ ν Χερουβείμ, καὶ ῦ ῦ ἡ ῶ ῶ νδοξοτέραν συγκρίτως τ ν Σεραφείμ, τὴν διαφθόρως, Θεὸν Λόγον τεκο σαν, τὴν ἐ ἀ ῶ ἀ ῦ ντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν. ὄ Τὸ προσταχθὲν μυστικ ς λαβὼ ν ν γνώσει, ν τ σκηνη το ωσήφ σπουδ πέστη ῶ ἐ ἐ ῇ ῦ Ἰ ῇ ἐ ὁ σώματος, λέγων τη πειρογάμω: κλινας τη καταβάσει τοὺς ο ρανούς χωρε ται Ἀ Ἀ ὁ ὐ ῖ ναλλοιώτως λος ν σοί. ν καὶ βλέπων ν μήτρ σου λαβόντα δούλου μορφήν, ἀ ὅ ἐ Ὃ ἐ ᾳ ξίσταμαι κραυγάζειν σοι, Χα ρε, Νύμφη ἐ ῖ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Ε ναι ξιο ληθινά, νὰ γκωμιάζουμε σένα τὴ Θεοτόκο, τὴ ν πάντοτε γκωμιαζομένη ἶ ἄ ἀ ἐ ἐ ἐ καὶ πάναγνη καὶ μητέρα το Θεο μας. σένα ποὺ ε σαι πιὸ τιμημένη π τὰ Χερουβεὶμ ῦ ῦ Ἐ ἶ ἀ ᾿ καὶ σύγκριτα πιὸ νδοξη π τὰ Σεραφείμ, ποὺ χωρὶς νὰ φθαρε παρθενία σου ἀ ἔ ἀ ᾿ ῖ ἡ γέννησες τὸ ν Θεὸ Λόγο, ποὺ ε σαι πραγματικὰ Θεοτόκος, σένα μεγαλύνουμε. ἶ ἡ ἐ
- 2. ταν σώματος (ρχάγγελος Γαβριὴλ), πληροφορήθηκε α τὸ ποὺ μὲ τρόπο Ὅ ὁ Ἀ ἀ ὐ μυστηριώδη το παραγγέλθηκε ( πὸ τὸ Θεό), παρουσιάστηκε μέσως στὴν ο κία το ῦ ἀ ἀ ἰ ῦ ωσήφ, λέγοντας σ α τὴν ποὺ δὲ γνώρισε γάμο (στὴ Θεοτόκο)· Α τὸς ποὺ μὲ τὴν Ἰ ᾿ ὐ ὐ κατάβασή Του (στὴ γ ) χαμήλωσε τοὺς ο ρανούς, ρχεται νὰ χωρέσει λόκληρος ῆ ὐ ἔ ὁ χωρὶς καμιὰ λλοίωση μέσα σου. Α τὸν βλέποντάς Τον μὲς στὴν κοιλιά σου νὰ ἀ ὐ παίρνει τὴ μορφὴ δούλου (νὰ ταπεινώνεται καὶ νὰ γίνεται νθρωπος) μὲ ἄ καταλαμβάνει κσταση καὶ δέος καὶ σο φωνάζω δυνατά· Χα ρε Νύμφη νύμφευτε. ἔ ῦ ῖ ἀ Α’ ΣΤΑΣΗ γγελος πρωτοστάτης, ο ρανόθεν πέμφθη, ε πε ν τ Θεοτόκ τό, Χα ρε ( κ γ´)· καὶ Ἄ ὐ ἐ ἰ ῖ ῇ ῳ ῖ ἐ σὺν τ σωμάτ φων , σωματούμενόν σε θεωρ ν Κύριε, ξίστατο, καὶ στατο ῇ ἀ ῳ ῇ ῶ ἐ ἵ κραυγάζων πρὸς α τὴν τοια τα· ὐ ῦ Χα ρε, δι΄ ς χαρὰ κλάμψει· χα ρε, δι΄ ς ρὰ κλείψει· ῖ ἧ ἡ ἐ ῖ ἧ ἡ ἀ ἐ Χα ρε, το πεσόντος δὰμ νάκλησις· χα ρε, τ ν δακρύων τ ς Ε ας λύτρωσις· ῖ ῦ Ἀ ἡ ἀ ῖ ῶ ῆ ὔ ἡ Χα ρε, ψος δυσανάβατον νθρωπίνοις λογισμο ς· χα ρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ῖ ὕ ἀ ῖ ῖ γγέλων φθαλμο ς· ἀ ὀ ῖ Χα ρε, τι πάρχεις βασιλέως καθέδρα· χα ρε, τι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα· ῖ ὅ ὑ ῖ ὅ Χα ρε, στὴρ μφαίνων τὸν λιον· χα ρε, γαστὴρ νθέου σαρκώσεως· ῖ ἀ ἐ ἥ ῖ ἐ Χα ρε, δι΄ ς νεουργε ται κτίσις· χα ρε, δι΄ ς βρεφουργειται ο Κτίστης· ῖ ἧ ῖ ἡ ῖ ἧ Χα ρε, νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Βλέπουσα γία αυτὴν ν γνεί φησὶ τ Γαβριὴλ θαρσαλέως· Τὸ παράδοξόν σου ἡ ἁ ἑ ἐ ἁ ᾳ ῷ τ ς φων ς δυσπαράδεκτόν μου τ ψυχ φαίνεται· σπόρου γὰρ συλλήψεως τὴν ῆ ῆ ῇ ῆ ἀ κύησιν πως λέγεις; κράζων· λληλούϊα. Ἀ Γν σιν γνωστον γν ναι Παρθένος ζητο σα βόησε πρὸς τὸν λειτουργο ντα· κ ῶ ἄ ῶ ἡ ῦ ἐ ῦ Ἐ λαγόνων γν ν υ ὸν π ς στὶ τεχθ ναι δυνατόν; λέξον μοι. πρὸς ν κε νος φησεν ἁ ῶ ἱ ῶ ἐ ῆ ἣ ἐ ῖ ἔ ν φόβ πρὶν κραυγάζων ο τω· ἐ ῳ ὕ Χα ρε βουλ ς πορρήτου μύστις χα ρε σιγ δεομένων πίστις· ῖ ͵ ῆ ἀ ͵ ῖ ͵ ῇ Χα ρε τ ν θαυμάτων Χριστο τὸ προοίμιον χα ρε τ ν δογμάτων α το τὸ ῖ ͵ ῶ ῦ ͵ ῖ ͵ ῶ ὐ ῦ κεφάλαιον· Χα ρε κλ μαξ πουράνιε δι΄ ς κατέβη Θεός· χα ρε γέφυρα μετάγουσα τοὺς κ ῖ ͵ ῖ ἐ ͵ ἧ ὁ ῖ ͵ ἐ γ ς πρὸς ο ρανόν· ῆ ὐ Χα ρε τὸ τ ν γγέλων πολυθρύλητον θα μα· χα ρε τὸ τ ν δαιμόνων πολυθρήνητον ῖ ͵ ῶ ἀ ῦ ῖ ͵ ῶ τρα μα· ῦ Χα ρε τὸ φ ς ρρήτως γεννήσασα· χα ρε τὸ π ς μηδένα διδάξασα· ῖ ͵ ῶ ἀ ῖ ͵ ῶ Χα ρε σοφ ν περβαίνουσα γν σιν· χα ρε πιστ ν καταυγάζουσα φρένας· ῖ ͵ ῶ ὑ ῶ ῖ ͵ ῶ Χα ρε νύμφη νύμφευτε. ῖ ͵ ἀ Δύναμις το ψίστου πεσκίασε τότε πρὸς σύλληψιν τ πειρογάμ · καὶ τὴν ῦ ὑ ἐ ῇ ἀ ῳ ε καρπον ταύτης νηδὺν ς γρὸν πέδειξεν δὺν πασι το ς θέλουσι θερίζειν ὔ ὡ ἀ ἀ ἡ ἅ ῖ σωτηρίαν ν τ ψάλλειν ο τως· λληλούϊα. ἐ ῷ ὕ Ἀ
- 3. χουσα θεοδόχον Παρθένοςτὴν μήτραν νέδραμε πρὸς τὴν λισάβετ· τὸ δὲ Ἔ ἡ ἀ Ἐ βρέφος κείνης ε θὺς πιγνόν τὸν ταύτης σπασμὸν χαιρε καὶ λμασιν ς σμασιν ἐ ὐ ἐ ἀ ἔ ἅ ὡ ᾄ βόα πρὸς τὴν Θεοτόκον· ἐ Χα ρε βλαστο μαράντου κλ μα· χα ρε καρπο κηράτου κτ μα· ῖ ͵ ῦ ἀ ῆ ῖ ͵ ῦ ἀ ῆ Χα ρε γεωργὸν γεωργο σα φιλάνθρωπον· χα ρε φυτουργὸν τ ς ζω ς μ ν φύουσα· ῖ ͵ ῦ ῖ ͵ ῆ ῆ ἡ ῶ Χα ρε ρουρα βλαστάνουσα ε φορίαν ο κτιρμ ν· χα ρε τράπεζα βαστάζουσα ῖ ͵ ἄ ὐ ἰ ῶ ῖ ͵ ε θηνίαν λασμ ν· ὐ ἱ ῶ Χα ρε τι λειμ να τ ς τρυφ ς ναθάλλεις· χα ρε τι λιμένα τ ν ψυχ ν τοιμάζεις· ῖ ͵ ὅ ῶ ῆ ῆ ἀ ῖ ͵ ὅ ῶ ῶ ἑ Χα ρε δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα· χα ρε παντὸς το κόσμου ξίλασμα· ῖ ͵ ῖ ͵ ῦ ἐ Χα ρε θεο πρὸς θνητοὺς ε δοκία· χα ρε θνητ ν πρὸς Θεὸν παρρησία· ῖ ͵ ῦ ὐ ῖ ͵ ῶ Χα ρε νύμφη νύμφευτε. ῖ ͵ ἀ Ζάλην νδοθεν χων, λογισμ ν μφιβόλων, σώφρων ωσὴφ ταράχθη, πρὸς τὴν ἔ ἔ ῶ ἀ ὁ Ἰ ἐ γαμόν σε θεωρ ν, καὶ κλεψίγαμον πονο ν μεμπτε· μαθὼ ν δὲ σο τὴν σύλληψιν ἄ ῶ ὑ ῶ ἄ ῦ κ Πνεύματος γίου φη· λληλούϊα. ἐ ἁ ἔ Ἀ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ γγελος ποὺ ταν πρ τος μεταξὺ τ ν γγέλων, στάλθηκε πὸ τὸν ο ρανὸ νὰ πε Ἄ ἦ ῶ ῶ ἀ ἀ ὐ ῖ στὴ Θεοτόκο τὸ χα ρε (3 φορές)· καὶ μὲ τὴν σώματή του φωνή, βλέποντάς σε Κύριε ῖ ἀ νὰ παίρνεις σ μα (νὰ γίνεσαι νθρωπος), κπλησσόταν καὶ στεκόταν φωνάζοντας ῶ ἄ ἐ πρὸς α τὴν α τὰ τὰ λόγια· ὐ ὐ Χα ρε σὺ π τὴν ποία θὰ λάμψει χαρά· χα ρε σὺ ποὺ γιὰ χάρη σου θὰ σβήσει ῖ ἐ ἀ ᾿ ὁ ἡ ῖ ἐ ἡ κατάρα. Χα ρε σὺ ποὺ κανες νὰ σηκωθε πεσμένος δάμ· χα ρε σὺ ποὺ γινες λύτρωση ῖ ἐ ἔ ῖ ὁ Ἀ ῖ ἐ ἔ ἡ τ ν δακρύων τ ς Ε ας. ῶ ῆ ὔ Χα ρε ψος στὸ πο ο δύσκολα μπορο ν νὰ φθάσουν ο νθρώπινοι λογισμοί· χα ρε ῖ ὕ ὁ ῖ ῦ ἱ ἀ ῖ βάθος ποὺ δυνατο ν νὰ κατοπτεύσουν καὶ γγέλων φθαλμοί. ἀ ῦ ἀ ὀ Χα ρε σὺ ποὺ γινες θρόνος το Βασιλι (Χριστο )· χα ρε γιατὶ βαστάζεις (στὴν ῖ ἐ ἔ ὁ ῦ ᾶ ῦ ῖ γκάλη σου) κε νον ποὺ βαστάζει τὰ πάντα. ἀ Ἐ ῖ Χα ρε στέρι ποὺ προμηνύεις τὸν λιο, χα ρε κοιλία τ ς θεϊκ ς (το Λόγου) ῖ ἀ Ἥ ῖ ῆ ῆ ῦ σαρκώσεως. Χα ρε σὺ μὲ τὴν ποία γίνεται καινούρια κτίση· χα ρε σὺ μὲ τὴν ποία γίνεται ῖ ἐ ὁ ἡ ῖ ἐ ὁ βρέφος Κτίστης. ὁ Χα ρε Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Γνωρίζοντας τὴν γνότητά της Παναγία λέγει στὸν Γαβριὴλ μὲ θάρρος· σα ἁ ἡ Ὅ παράδοξα κούω πὸ τὴ φωνή σου, ε ναι δύσκολο νὰ τὰ δεχτ στὴν ψυχὴ μου· π ς ἀ ἀ ἶ ῶ ῶ μο ναγγέλλεις κύηση, φο δὲν προηγήθηκε σύλληψη πὸ νθρώπινη σπορά; Κι ῦ ἀ ἀ ῦ ἀ ἀ μως σὺ τὸ λέγεις καὶ φωνάζεις δυνατά, λληλούϊα (α νε τε τὸν Θεό). ὅ ἐ Ἀ ἰ ῖ
- 4. Θέλοντας Παρθένος νὰγνωρίσει τὸ γνωστο α τὸ μυστήριο, ε πε δυνατὰ πρὸς τὸν ἡ ἄ ὐ ἶ λειτουργὸ γγελο· πές μου, πὸ σ μα γνὸ (παρθενικὸ) π ς ε ναι δυνατὸν νὰ Ἄ ἀ ῶ ἁ ῶ ἶ γεννηθε γιός; Κι κε νος τότε ε πε πρὸς α τὴ μὲ φόβο, φωνάζοντας α τὰ τὰ λόγια· ῖ ἐ ῖ ἶ ὐ ὐ Χα ρε σὺ ποὺ γνωρίζεις τὴν πόρρητη βουλὴ το Θεο · χα ρε σὺ ποὺ ε σαι πίστη ῖ ἐ ἀ ῦ ῦ ῖ ἐ ἶ ἡ κείνων ποὺ προσεγγίζονται μὲ τὴ σιγή. ἐ Χα ρε σύ, ρχὴ τ ν θαυμάτων το Χριστο . ῖ ἐ ἡ ἀ ῶ ῦ ῦ Χα ρε σὺ ποὺ ποτελε ς τὸ ῖ ἐ ἀ ῖ κεφάλαιο στὸ πο ο στηρίζονται τὰ δόγματά Του. ὁ ῖ Χα ρε σκάλα πουράνια μὲ τὴν ποία κατέβηκε Θεός· χα ρε γέφυρα ποὺ ῖ ἐ ὁ ὁ ῖ μεταφέρεις α τοὺς ποὺ ναι στὴ γ , στὸν ο ρανό. ὐ ᾿ ῆ ὐ Χα ρε, τὸ πολυθρύλητο θα μα τ ν γγέλων, χα ρε τὸ πολυθρήνητο τρα μα τ ν ῖ ῦ ῶ Ἀ ῖ ῦ ῶ δαιμόνων. Χα ρε σὺ ποὺ γέννησες μὲ τρόπο νέκφραστο τὸ φ ς· χα ρε σὺ ποὺ σὲ κανέναν δὲν ῖ ἐ ἀ ῶ ῖ ἐ δίδαξες τὸ π ς. ῶ Χα ρε σὺ ποὺ ξεπερν ς τὴ γνώση τ ν σοφ ν· χα ρε σὺ ποὺ διαφωτίζεις τὴ διάνοια ῖ ἐ ᾶ ῶ ῶ ῖ ἐ τ ν πιστ ν. ῶ ῶ Χα ρε Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Δύναμη το ψίστου τότε πισκίασε κείνη ποὺ δὲ γνώρισε γάμο, στε νὰ ῦ Ὑ ἐ ἐ ὥ συλλάβει· καὶ τὴν ε καρπή της κοιλιὰ τὴν κατέστησε χωράφι ε χάριστο γιὰ σους ὔ ὐ ὅ θέλουν νὰ θερίσουν (νὰ βρο ν) τὴ σωτηρία τους καὶ ο πο οι ψάλλουν α τὰ τὰ ῦ ἱ ὁ ῖ ὐ λόγια, λληλούϊα. Ἀ χουσα Παρθένος μὲς στὴ μήτρα της τὸν Θεό, τρεξε πρὸς τὴν λισάβετ. Τὸ Ἔ ἡ ἔ Ἐ βρέφος κείνης ( ωάννης) μόλις κατάλαβε τὸν χαιρετισμό της σκίρτησε πὸ χαρά· ἐ ὁ Ἰ ἀ καὶ μὲ σκιρτήματα ντὶ γιὰ μνους, φώναζε δυνατὰ πρὸς τὴ Θεοτόκο· ἀ ὕ Χα ρε κλ μα ποὺ πρόβαλες τὸν μάραντο βλαστό· χα ρε κτ μα ποὺ πρόσφερες τὸν ῖ ῆ ἀ ῖ ῆ φθαρτο καρπό. ἄ Χα ρε σὺ ποὺ γεώργησες τὸν φιλάνθρωπο γεωργό· χα ρε σὺ ποὺ φύτρωσες τὸν ῖ ἐ ῖ ἐ φυτουργὸ τ ς ζω ς (τὸ Χριστό). ῆ ῆ Χα ρε γ ποὺ βλαστάνεις φθονη ε σπλαγχνία· χα ρε τραπέζι ποὺ βαστάζεις πλούσιο ῖ ῆ ἄ ὐ ῖ τὸ λεος. ἔ Χα ρε γιατὶ κάνεις νὰ νθίσει λιβάδι πνευματικ ς πόλαυσης· χα ρε γιατὶ τοιμάζεις ῖ ἀ ῆ ἀ ῖ ἑ λιμάνι (σωτηρίας) γιὰ τὶς ψυχές. Χα ρε, σὺ ποὺ ε σαι θυμίαμα μεσιτείας δεκτὸ πὸ τὸν Θεό, χα ρε, σὺ το κόσμου ῖ ἐ ἶ ἀ ῖ ἐ ῦ λου ξιλασμός. ὅ ὁ ἐ Χα ρε, σὺ ποὺ ε σαι γαθὴ ε δοκία (ε νοια) το Θεο πρὸς τοὺς νθρώπους, ῖ ἐ ἶ ἡ ἀ ὐ ὔ ῦ ῦ ἀ χα ρε σὺ παρρησία τ ν νθρώπων πρὸς τὸν Θεό. ῖ ἐ ἡ ῶ ἀ Χα ρε Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ χοντας μέσα του ζάλη πὸ λογισμοὺς μφιβολίας, δίκαιος ωσὴφ ταράχτηκε, κι Ἔ ἀ ἀ ὁ Ἰ ν σὲ θεωρο σε γαμη (Παρθένο), τώρα σὲ ποπτευόταν γιὰ παράνομες σχέσεις, ἐ ῶ ῦ ἄ ὑ
- 5. μεμπτε· Σὰν πληροφορήθηκεμως τι σύλληψη προερχόταν πὸ τὸ γιο Ἄ ὅ ὅ ἡ ἀ Ἅ Πνε μα, φώναξε λληλούϊα. ῦ Ἀ Β’ ΣΤΑΣΗ Ηκουσαν ο ποιμένες τ ν γγέλων μνούντων τὴ ν νσαρκον Χριστο παρουσίαν· καὶ ῎ ἱ ῶ ἀ ὑ ἔ ῦ δραμόντες ς πρὸ ς ποιμένα θεωρο σι το τον ς μνὸ ν μωμον ν τ γαστρὶ Μαρίας ὡ ῦ ῦ ὡ ἀ ἄ ἐ ῇ βοσκηθέντα ν μνο ντες ε πον· ͵ ἣ ὑ ῦ ἶ Χα ρε μνο καὶ ποιμένος μήτηρ· χα ρε α λὴ λογικ ν προβάτων· ῖ ͵ ἀ ῦ ῖ ͵ ὐ ῶ Χα ρε οράτων εχθρ ν μυντήριον· χα ρε παραδείσου θυρ ν νοικτήριον· ῖ ͵ ἀ ῶ ἀ ῖ ͵ ῶ ἀ Χα ρε τι τὰ ο ράνια συναγάλλονται τ γ · χα ρε τι τὰ πίγεια συγχορεύουσι ῖ ͵ ὅ ὐ ῇ ῇ ῖ ͵ ὅ ἐ ουρανο ς· ῖ Χα ρε τ ν ποστόλων τὸ σίγητον στόμα· χα ρε τ ν θλοφόρων τὸ νίκητον ῖ ͵ ῶ ἀ ἀ ῖ ͵ ῶ ἀ ἀ θάρσος· Χα ρε στερρὸν τ ς πίστεως ρεισμα· χα ρε λαμπρὸν τ ς χάριτος γνώρισμα· ῖ ͵ ῆ ἔ ῖ ͵ ῆ Χα ρε δι΄ ς γυμνώθη δης· χα ρε δι΄ ς νεδύθημεν δόξαν· ῖ ͵ ἧ ἐ ὁ Ἅ ῖ ͵ ἧ ἐ Χα ρε νύμφη νύμφευτε. ῖ ͵ ἀ Θεοδρόμον στέρα θεωρήσαντες μάγοι τ τούτου κολούθησαν α γλ · καὶ ς ἀ ῇ ἠ ἴ ῃ ὡ λύχνον κρατο ντες α τόν δι΄ α το ρεύνων κραταιὸν νακτα· καὶ φθάσαντες τὸν ῦ ὐ ͵ ὐ ῦ ἠ ἄ φθαστον χάρησαν α τ βο ντες· λληλούϊα. ἄ ἐ ὐ ῷ ῶ Ἀ δον πα δες Χαλδαίων ν χερσὶ τ ς Παρθένου τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς νθρώπους· Ἴ ῖ ἐ ῆ ἀ καὶ Δεσπότην νοο ντες α τόν ε καὶ δούλου λαβε μορφήν σπευσαν το ς δώροις ῦ ὐ ͵ ἰ ἔ ͵ ἔ ῖ θεραπε σαι καὶ βο σαι τ ε λογημέν · ῦ ῆ ῇ ὐ ῃ Χα ρε στέρος δύτου μήτηρ· χα ρε α γὴ μυστικ ς μέρας· ῖ ͵ ἀ ἀ ῖ ͵ ὐ ῆ ἡ χα ρε τ ς πάτης τὴν κάμινον σβέσασα· χα ρε τ ς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα· ῖ ͵ ῆ ἀ ῖ ͵ ῆ χα ρε τύραννον πάνθρωπον κβαλο σα τ ς ρχ ς· χα ρε Κύριον φιλάνθρωπον ῖ ͵ ἀ ἐ ῦ ῆ ἀ ῆ ῖ ͵ πιδείξασα Χριστόν· ἐ χα ρε τ ς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας· χα ρε το βορβόρου υομένη τ ν ῖ ͵ ἡ ῆ ῖ ͵ ἡ ῦ ῥ ῶ ργων· ἔ χα ρε πυρὸς προσκύνησιν παύσασα· χα ρε φλογὸς παθ ν παλλάττουσα· ῖ ͵ ῖ ͵ ῶ ἀ χα ρε πιστων δηγὲ σωφροσύνης· χα ρε πασ ν γενε ν ε φροσύνη· ῖ ͵ ὁ ῖ ͵ ῶ ῶ ὐ Χα ρε νύμφη νύμφευτε. ῖ ͵ ἀ Κήρυκες θεοφόροι γεγονότες ο μάγοι πέστρεψαν ε ς τὴν Βαβυλ να κτελέσαντές ἱ ὑ ἰ ῶ ͵ ἐ σου τὸν χρησμὸν καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν πασιν φέντες τὸν ρώδη ς ἅ ͵ ἀ Ἡ ὡ ληρώδη μὴ ε δότα ψάλλειν· λληλούϊα. ἰ Ἀ Λάμψας ν τ Α γύπτ φωτισμὸν ληθείας δίωξας το ψεύδους τὸ σκότος· τὰ γὰρ ἐ ῇ ἰ ῳ ἀ ἐ ῦ ε δωλα ταύτης Σωτήρ μὴ νέγκαντά σου τὴν σχὺν πέπτωκεν· ο τούτων δὲ ἴ ͵ ͵ ἐ ἰ ἱ υσθέντες εβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον· ῥ
- 6. Χα ρε νόρθωσιςτ ν νθρώπων· χα ρε κατάπτωσις τ ν δαιμόνων· ῖ ͵ ἀ ῶ ἀ ῖ ͵ ῶ Χα ρε τ ς πάτης τὴν πλάνην πατήσασα· χα ρε τ ν ε δώλων τὸν δόλον λέγξασα· ῖ ͵ ῆ ἀ ῖ ͵ ῶ ἰ ἐ Χα ρε θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν· χα ρε πέτρα ποτίσασα τοὺς ῖ ͵ ῖ ͵ ἡ διψ ντας τὴν ζωήν· ῶ Χα ρε πύρινε στύλε δηγ ν τοὺς ν σκότει· χα ρε σκέπη το κόσμου πλατυτέρα ῖ ͵ ὁ ῶ ἐ ῖ ͵ ῦ νεφέλης· Χα ρε τροφὴ το μάννα διάδοχε· χα ρε τρυφ ς γίας διάκονε· ῖ ͵ ῦ ῖ ͵ ῆ ἁ Χα ρε γ τ ς παγγελίας· χα ρε ξ ς έει μέλι καὶ γάλα· ῖ ͵ ἡ ῆ ἡ ῆ ἐ ῖ ͵ ἐ ἧ ῥ Χα ρε νύμφη νύμφευτε. ῖ ͵ ἀ Μέλλοντος Συμε νος το παρόντος α νος μεθίστασθαι το πατε νος πεδόθης ῶ ῦ ἰῶ ῦ ἀ ῶ ͵ ἐ ς βρέφος α τ λλ΄ γνώσθης τούτ καὶ Θεὸς τέλειος· διόπερ ξεπλάγη σου τὴν ὡ ὐ ῷ͵ ἀ ἐ ῳ ἐ ρρητον σοφίαν κράζων· λληλούϊα. ἄ Ἀ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ κουσαν ο ποιμένες τοὺς γγέλους νὰ μνο ν τὴν νσαρκη παρουσία το Χριστο Ἄ ἱ Ἀ ὑ ῦ ἔ ῦ ῦ (στὴ γ ) καὶ σπεύδοντας νὰ Τὸν δο ν ς ποιμένα, τὸν ντίκρισαν ς πρόβατο κακο ῆ ῦ ὡ ἀ ὡ ἄ ποὺ βοσκήθηκε στὴν κοιλιὰ τ ς Μαρίας, καὶ μὲ μνους ε παν πρὸς α τήν· ῆ ὕ ἶ ὐ Χα ρε μητέρα το προβάτου καὶ ποιμένα, χα ρε μαντρὶ λογικ ν προβάτων (τ ν ῖ ῦ ῖ ῶ ῶ πιστ ν). ῶ Χα ρε τὸ μυντήριο κατὰ τ ν οράτων χθρ ν· χα ρε σὺ ποὺ μ ς νοίγεις τὶς ῖ ἀ ῶ ἀ ἐ ῶ ῖ ἐ ᾶ ἀ (κλειστὲς) πόρτες το Παραδείσου. ῦ Χα ρε, σὺ ποὺ γίνεσαι φορμὴ τὰ ο ράνια νὰ γάλλονται μὲ τὴ γ · χα ρε, γιατὶ τὰ ῖ ἐ ἀ ὐ ἀ ῆ ῖ πίγεια συγχορεύουν μὲ τὰ ο ράνια. ἐ ὐ Χα ρε σὺ ποὺ ε σαι τὸ σίγητο στόμα τ ν ποστόλων· χα ρε σὺ ποὺ ε σαι τὸ ῖ ἐ ἶ ἀ ῶ Ἀ ῖ ἐ ἶ κατάβλητο θάρρος τ ν θλοφόρων μαρτύρων. ἀ ῶ ἀ Χα ρε σχυρὸ στήριγμα τ ς πίστεως· χα ρε φωτεινὸ γνώρισμα τ ς Χάρης (το Θεο ). ῖ ἰ ῆ ῖ ῆ ῦ ῦ Χα ρε σὺ διὰ τ ς ποίας πογυμνώθηκε δης, χα ρε σὺ διὰ τ ς ποίας ῖ ἐ ῆ ὁ ἀ ὁ Ἅ ῖ ἐ ῆ ὁ ντυθήκαμε τὴ δόξα. Χα ρε Νύμφη, νύμφευτε. ῖ ἀ Ο Μάγοι, φο ε δαν τὸ στέρι ποὺ δηγο σε στὸ Θεό, κολούθησαν τὴ φωτεινὴ ἱ ἀ ῦ ἶ ἀ ὁ ῦ ἀ λάμψη του· καὶ σὰν νὰ κρατο σαν α τὸ γιὰ λυχνάρι, ψαχναν γιὰ τὸν σχυρὸ ῦ ὐ ἔ ἰ Βασιλιά· κι ταν φθασαν σ Α τὸν ποὺ κανεὶς δὲν μπορε νὰ φθάσει, χάρηκαν καὶ ὅ ἔ ᾿ ὐ ῖ φώναξαν δυνατὰ σ Α τόν· λληλούϊα. ᾿ ὐ Ἀ Ε δαν τὰ παιδιὰ τ ν Χαλδαίων (ο μάγοι) στὰ χέρια τ ς Παρθένου κε νον ποὺ μὲ τὰ ἶ ῶ ἱ ῆ Ἐ ῖ χέρια Του πλασε τοὺς νθρώπους. Καὶ κατανοώντας πὼ ς ε ναι Κύριος το ἔ ἀ ἶ ὁ ῦ κόσμου, ν καὶ λαβε τὴν νθρώπινη μορφή, σπευσαν νὰ το προσφέρουν τὰ δ ρα ἂ ἔ ἀ ἔ ῦ ῶ τους καὶ νὰ φωνάξουν δυνατὰ στὴν Ε λογημένη· ὐ Χα ρε, σὺ ποὺ γινες Μητέρα το στεριο (το Χριστο ) ποὺ δὲν πρόκειται νὰ ῖ ἐ ᾿ ῦ ἀ ῦ ῦ ῦ δύσει ποτέ· χα ρε α γὴ τ ς μυστικ ς μέρας (το Κυρίου). ῖ ἡ ὐ ῆ ῆ ἡ ῦ
- 7. Χα ρε, σὺποὺ σβησες τὸ καμίνι τ ς πλάνης· χα ρε σὺ ποὺ φωτίζεις τοὺς λάτρεις ῖ ἐ ἔ ῆ ῖ ἐ τ ς Παναγίας Τριάδος. ῆ Χα ρε, σὺ ποὺ διωξες πὸ τὴν ξουσία του τὸν πάνθρωπο τύραννο (τὸν διάβολο)· ῖ ἐ ἔ ἀ ἐ ἀ χα ρε, σὺ ποὺ μ ς δειξες τὸν φιλάνθρωπο Χριστό. ῖ ἐ ᾶ ἔ Χα ρε, σὺ ποὺ μ ς λύτρωσες π τὴ βάρβαρη θρησκεία (τὴν ε δωλολατρία)· χα ρε ῖ ἐ ᾶ ἀ ᾿ ἰ ῖ σὺ ποὺ μ ς σωσες πὸ τὸ βόρβορο τ ν μαρτωλ ν ργων. ἐ ᾶ ἔ ἀ ῶ ἁ ῶ ἔ Χα ρε, σὺ ποὺ παυσες τὴν προσκύνηση τ ς φωτι ς (τὴν πυρολατρία)· χα ρε σὺ ῖ ἐ ἔ ῆ ᾶ ῖ ἐ ποὺ λυτρώνεις π τὴ φλόγα τ ν παθ ν. ἀ ᾿ ῶ ῶ Χα ρε σὺ ποὺ δηγε ς τοὺς πιστοὺς στὴ σωφροσύνη, χα ρε λων τ ν γενε ν ῖ ἐ ὁ ῖ ῖ ὅ ῶ ῶ ἡ ε φροσύνη. ὐ Χα ρε Νύμφη, νύμφευτε. ῖ ἀ φο ο Μάγοι γιναν θεοφόροι κήρυκες, γύρισαν πίσω στὴ Βαβυλώνα. Ἀ ῦ ἱ ἔ κπλήρωσαν τσι τὸν χρησμό σου καὶ σὲ λους κήρυξαν πὼ ς ε σαι Χριστός. Κι Ἐ ἔ ὅ ἶ ὁ φησαν τὸν ρώδη στὸ παραλήρημά του, βουβὸ καὶ νίκανο νὰ ψέλνει (στὸ Θεό)· ἄ Ἡ ἀ λληλούϊα. Ἀ φο λαμψες στὴν Α γυπτο τὸ φωτισμὸ τ ς θείας λήθειας, φάνισες τὸ σκοτάδι Ἀ ῦ ἔ ἴ ῆ ἀ ἀ το ψεύδους· γιατὶ τὰ ε δωλα α τ ς, μὴ μπορώντας νὰ ντέξουν τὴ δύναμὴ σου, ῦ ἴ ὐ ῆ ἀ Σωτήρα, γκρεμίστηκαν· κι κε νοι ποὺ λυτρώθηκαν πὸ α τὰ φώναζαν δυνατὰ στὴ ἐ ῖ ἀ ὐ Θεοτόκο· Χα ρε, σὺ ποὺ γινες νόρθωση τ ν νθρώπων· χα ρε, σὺ ποὺ γινες ῖ ἐ ἔ ἡ ἀ ῶ ἀ ῖ ἐ ἔ ἡ κατάπτωση τ ν δαιμόνων. ῶ Χα ρε, σὺ ποὺ διέλυσες τὴν πλάνη τ ς πάτης· χα ρε, σὺ ποὺ λεγξες τὸ δόλο τ ν ῖ ἐ ῆ ἀ ῖ ἐ ἤ ῶ ε δώλων. ἰ Χα ρε, θάλασσα ποὺ καταπόντισες (στὰ νερά σου) τὸ νοητὸ Φαραὼ (τὸν διάβολο)· ῖ χα ρε, πέτρα ποὺ ξεδίψασες σους διψο ν τὴν ληθινὴ ζωή. ῖ ὅ ῦ ἀ Χα ρε, φωτεινὲ στύλε ποὺ δηγε ς σους πορεύονται στὸ σκοτάδι· χα ρε, σκέπη το ῖ ὁ ῖ ὅ ῖ ῦ κόσμου ποὺ σαι πιὸ πλατιὰ π τὴ νεφέλη. ᾿ ἀ ᾿ Χα ρε, τροφὴ ποὺ διαδέχτηκε τὸ μάννα· χα ρε, σὺ ποὺ μοιράζεις τὴ θεία πόλαυση ῖ ῖ ἐ ἀ (στὸν νθρωπο). ἄ Χα ρε, γ τ ς παγγελίας· χα ρε, σὺ π τὴν ποία ρέει μέλι καὶ γάλα. ῖ ἡ ῆ ῆ ἐ ῖ ἐ ἀ ᾿ ὁ Χα ρε Νύμφη, νύμφευτε. ῖ ἀ ταν πρόκειτο Συμεὼ ν νὰ φύγει πὸ α τὴν δ τὴ ζώη, τὴν ψεύτικη κι πατηλή, Ὅ ἐ ὁ ἀ ὐ ἐ ῶ ἀ το δόθηκες ς βρέφος· κε νος μως κατάλαβε πὼ ς ε σαι τέλειος Θεός. Γι α τὸ ῦ ὡ ἐ ῖ ὅ ἶ ᾿ ὐ κπλησσόμενος πὸ τὴν νέκφραστη σοφία σου, σο φώναζε δυνατά· λληλούϊα. ἐ ἀ ἀ ῦ Ἀ Γ’ ΣΤΑΣΗ
- 8. Νέαν δειξε κτίσινμφανίσας κτίστης μ ν το ς π΄ α το γενομένοις ξ σπόρου ἔ ἐ ὁ ἡ ῖ ῖ ὑ ὐ ῦ ͵ ἐ ἀ βλαστήσας γαστρὸ ς καὶ φυλάξας ταύτην σπερ ν φθορον να τὸ θα μα βλέποντες ͵ ὥ ἦ ͵ ἄ ͵ ἱ ῦ μνήσωμεν α τὴ ν βο ντες· ὑ ὐ ῶ Χα ρε τὸ νθος τ ς φθαρσίας· χα ρε τὸ στέφος τ ς γκρατείας· ῖ ͵ ἄ ῆ ἀ ῖ ͵ ῆ ἐ Χα ρε ναστάσεως τύπον κλάμπουσα· χα ρε τ ν γγέλων τὸν βίον μφαίνουσα· ῖ ͵ ἀ ἐ ῖ ͵ ῶ ἀ ἐ Χα ρε δένδρον γλαόκαρπον ξ ο τρέφονται πιστοί· χα ρε ξύλον ε σκιόφυλλον ῖ ͵ ἀ ἐ ὗ ῖ ͵ ὐ ͵ φ΄ ο σκέπονται πολλοί· ὑ ὗ Χα ρε κυοφορο σα οδηγόν πλανωμένοις· χα ρε πογενν σα λυτρωτήν ῖ ͵ ῦ ῖ ͵ ἀ ῶ αιχμαλώτοις· Χα ρε Κριτο δικαίου δυσώπησις· χα ρε πολλ ν πταιόντων συγχώρησις· ῖ ͵ ῦ ῖ ͵ ῶ Χα ρε στολὴ τ ν γυμν ν παρρησίας· χα ρε στοργὴ πάντα πόθον νικ σα· ῖ ͵ ῶ ῶ ῖ ͵ ῶ Χα ρε νύμφη νύμφευτε. ῖ ͵ ἀ Ξένον τόκον δόντες ξενωθ μεν το κόσμου τὸν νο ν ε ς ο ρανόν μεταθέντες· διὰ ἰ ῶ ῦ ͵ ῦ ἰ ὐ το το γὰρ ψηλὸς Θεός πὶ γ ς φάνη ταπεινὸς νθρωπος βουλόμενος λκυσαι ῦ ὁ ὑ ἐ ῆ ἐ ἄ ͵ ἑ πρὸς τὸ ψος τοὺς α τ βο ντας· λληλούϊα. ὕ ὐ ῷ ῶ Ἀ λος ν ν το ς κάτω καὶ τ ν νω ο δ΄ λως π ν περίγραπτος Λόγος· Ὅ ἦ ἐ ῖ ῶ ἄ ὐ ὅ ἀ ῆ ὁ ἀ συγκατάβασις γὰρ θεϊκή ο μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε καὶ τόκος κ Παρθένου ͵ ὐ ἐ θεολήπτου κουούσης τα τα· ἀ ῦ Χα ρε Θεο χωρήτου χώρα· χα ρε σεπτο μυστηρίου θύρα· ῖ ͵ ῦ ἀ ῖ ͵ ῦ Χα ρε τ ν πίστων μφίβολον κουσμα· χα ρε τ ν πιστ ν ναμφίβολον καύχημα· ῖ ͵ ῶ ἀ ἀ ἄ ῖ ͵ ῶ ῶ ἀ Χα ρε χημα πανάγιον το πὶ τ ν Χερουβίμ· χα ρε ο κημα πανάριστον το πὶ τ ν ῖ ͵ ὄ ῦ ἐ ῶ ῖ ͵ ἴ ῦ ἐ ῶ Σεραφίμ· Χα ρε τ ναντία ε ς τα τὸ γαγο σα· χα ρε παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγν σα· ῖ ͵ ἡ ἀ ἰ ὐ ἀ ῦ ῖ ͵ ἡ ῦ Χα ρε δι΄ ς λύθη παράβασις· χα ρε δι΄ ς νοίχθη παράδεισος· ῖ ͵ ἧ ἐ ῖ ͵ ἧ ἠ Χα ρε κλεὶς τ ς Χριστο βασιλείας· χα ρε λπὶς γαθ ν α ωνίων· ῖ ͵ ἡ ῆ ῦ ῖ ͵ ἐ ἀ ῶ ἰ Χα ρε νύμφη νύμφευτε. ῖ ͵ ἀ Π σα φύσις γγέλων κατεπλάγη τὸ μέγα τ ς σ ς νανθρωπήσεως ργον· τὸν ᾶ ἀ ῆ ῆ ἐ ἔ πρόσιτον γὰρ ς θεὸν θεώρει π σι προσιτὸν νθρωπον μ ν μὲν συνδιάγοντα ἀ ὡ ἐ ᾶ ἄ ͵ ἡ ῖ ͵ κούοντα δὲ παρὰ πάντων ούτως· λληλούϊα. ἀ Ἀ Ρήτορας πολυφθόγγους ς χθύας φώνους ρ μεν πὶ σοί Θεοτόκε· πορο σι γὰρ ὡ ἰ ἀ ὁ ῶ ἐ ͵ ἀ ῦ λέγειν τὸ π ς, καὶ Παρθένος μένεις καὶ τεκε ν σχυσας; με ς δὲ τὸ μυστήριον ῶ ῖ ἴ ἡ ῖ θαυμάζοντες πιστ ς βο μεν· ῶ ῶ Χα ρε σοφίας Θεο δοχε ον· χα ρε προνοίας α το ταμε ον· ῖ ͵ ῦ ῖ ῖ ͵ ὐ ῦ ῖ Χα ρε φιλοσόφους σόφους δεικνύουσα· χα ρε τεχνολόγους λόγους λέγχουσα· ῖ ͵ ἀ ῖ ͵ ἀ ἐ Χα ρε τι μωράνθησαν ο δεινοὶ συζητηταί· χα ρε τι μαράνθησαν ο τ ν μύθων ῖ ͵ ὅ ἐ ἱ ῖ ͵ ὅ ἐ ἱ ῶ ποιηταί· Χα ρε τ ν θηναίων τὰς πλοκὰς διασπ σα· χα ρε τ ν λιέων τὰς σαγήνας ῖ ͵ ῶ Ἀ ῶ ῖ ͵ ῶ ἁ πληρο σα· ῦ Χα ρε βυθο γνοίας ξέλκουσα· χα ρε πολλοὺς ν γνώσει φωτίζουσα· ῖ ͵ ῦ ἀ ἐ ῖ ͵ ἐ
- 9. Χα ρε λκὰςτ ν θελόντων σωθ ναι· χα ρε λιμὴν τ ν το βίου πλωτήρων· ῖ ͵ ὁ ῶ ῆ ῖ ͵ ῶ ῦ Χα ρε νύμφη νύμφευτε. ῖ ͵ ἀ Σ σαι θέλων τὸν κόσμον τ ν λων κοσμήτωρ πρὸς το τον α τεπάγγελτος λθε· ῶ ὁ ῶ ὅ ῦ ὐ ἦ καὶ ποιμὴν πάρχων ς Θεὸς δι΄ μ ς φάνη καθ΄ μ ς άνθρωπος· μοί γὰρ τὸ ὑ ὡ ἡ ᾶ ἐ ἡ ᾶ ὁ ῳ μοιον καλέσας ς Θεὸς κούει· λληλούϊα. ὅ ὡ ἀ Ἀ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Νέα (πνευματικὴ) κτίση φανέρωσε Κτίστης σ μ ς ποὺ γίναμε π Α τόν, φο ὁ ᾿ ἐ ᾶ ἀ ᾿ ὐ ἀ ῦ βλάστησε χωρὶς σπορὰ πὸ παρθενικὴ κοιλιὰ καὶ τὴν διαφύλαξε πως ταν φθορη. ἀ ὅ ἦ ἄ στε βλέποντας με ς τὸ θα μα, μὲ μνους νὰ φωνάζουμε πρὸς α τή· Ὣ ἐ ῖ ῦ ὕ ὐ Χα ρε, νθος τ ς φθαρσίας· χα ρε, στεφάνι τ ς γκρατείας. ῖ ἄ ῆ ἀ ῖ ῆ ἐ Χα ρε, σὺ ποὺ μ ς δίνεις ε κόνα τ ς ναστάσεως, χα ρε σὺ ποὺ μ ς φανερώνεις τὴ ῖ ἐ ᾶ ἰ ῆ Ἀ ῖ ἐ ᾶ ζωὴ τ ν γγέλων. ῶ Ἀ Χα ρε, δέντρο ποὺ παράγεις καρποὺς γευστικοὺς καὶ καλούς, π τοὺς ποίους ῖ ἀ ᾿ ὁ τρέφονται ο πιστοί· χα ρε, ξύλο (δέντρο) πυκνόφυλλο, κάτω π τὸ πο ο ἱ ῖ ἀ ᾿ ὁ ῖ σκεπάζονται πολλοί. Χα ρε, σὺ ποὺ κυοφόρησες δηγὸ γιὰ τοὺς πλανωμένους, χα ρε, σὺ ποὺ γέννησες ῖ ἐ ὁ ῖ ἐ Λυτρωτὴ γιὰ τοὺς α χμαλώτους. ἰ Χα ρε, σὺ ποὺ καθικετεύεις τὸν δίκαιο Κριτή, χα ρε σὺ ποὺ (μὲ τὴ μεσιτεία σου) ῖ ἐ ῖ ἐ παρέχεις συγχώρηση στοὺς μαρτωλούς. ἁ Χα ρε, σὺ ποὺ γίνεσαι στολὴ γιὰ τοὺς γυμνοὺς πὸ πνευματικὴ παρρησία (πρὸς τὸ ῖ ἐ ἀ Θεό)· χα ρε στοργὴ ποὺ νικ ς κάθε πόθο. ῖ ᾶ Χα ρε Νύμφη, νύμφευτε. ῖ ἀ φο γνωρίσαμε τὴν παράδοξη γέννηση (το Χριστο ), ς ποξενωθο με πὸ τὸν Ἀ ῦ ῦ ῦ ἂ ἀ ῦ ἀ κόσμο, μεταφέροντας τὸ νο μας στὸν ο ρανό. Γιὰ το το ψηλὸς Θεὸς ῦ ὐ ῦ ὁ ὑ φανερώθηκε στὴ γ ς νας ταπεινὸς νθρωπος· γιατὶ θελε νὰ τραβήξει πρὸς τὸ ῆ ὡ ἕ ἄ ἤ δικό Του ψος α τοὺς ποὺ το φωνάζουν λληλούϊα. ὕ ὐ ῦ Ἀ λόκληρος βρισκόταν κάτω στὴ γ , κι στόσο δὲν πουσίαζε πὸ τὰ νω (τὸν Ὁ ῆ ὡ ἀ ἀ ἄ ο ρανὸ) περίγραπτος Υ ὸς καὶ Λόγος (το Θεο ). Κι α τὸ γινε μὲ θεϊκὴ ὐ ὁ ἀ ἱ ῦ ῦ ὐ ἔ συγκατάβαση κι χι μὲ τοπικὴ μετακίνηση· κι τσι συντελέστηκε γέννηση πὸ ὄ ἔ ἡ ἀ Παρθένο φιερωμένη στὸ Θεό, ποία κούει α τά· ἀ ἡ ὁ ἀ ὐ Χα ρε, χώρα ποὺ χώρεσες τὸν χώρητο Θεό· χα ρε, θύρα το σεπτο μυστηρίου τ ς ῖ ἀ ῖ ῦ ῦ ῆ σωτηρίας μας. Χα ρε, σὺ ποὺ γιὰ τοὺς πίστους ε σαι μφίβολο κουσμα· χα ρε, σὺ ποὺ γιὰ τοὺς ῖ ἐ ἀ ἶ ἀ ἄ ῖ ἐ πιστοὺς ε σαι ναμφίβολο καύχημα. ἶ ἀ Χα ρε, χημα πανάγιο (το Χριστο ) ποὺ κάθεται πάνω στὰ Χερουβείμ· χα ρε, ῖ ὄ ῦ ῦ ῖ ο κημα περτέλειο κείνου ποὺ κάθεται στὰ Σεραφείμ. ἴ ὑ Ἐ Χα ρε, σὺ ποὺ νωσες μεταξύ τους τὰ ντίθετα· χα ρε, σὺ ποὺ συνδύασες τὴν ῖ ἐ ἕ ἀ ῖ ἐ
- 10. παρθενία μὲ τὴμητρότητα. Χα ρε, σὺ μὲ τὴν ποία καταλύθηκε παράβαση, χα ρε, σὺ χάρη στὴν ποία ῖ ἐ ὁ ἡ ῖ ἐ ὁ νοίχτηκε Παράδεισος. ἀ ὁ Χα ρε, σὺ ποὺ σαι τὸ κλειδὶ τ ς βασιλείας (το Χριστο )· χα ρε, σὺ λπίδα τ ν ῖ ἐ ᾿ ῆ ῦ ῦ ῖ ἐ ἡ ἐ ῶ α ωνίων γαθ ν. ἰ ἀ ῶ Χα ρε Νύμφη, νύμφευτε. ῖ ἀ Κάθε φύση γγέλων κατεπλάγη γιὰ τὸ μεγάλο γεγονὸς τ ς νανθρωπήσεὼ ς Σου· Ἀ ῆ ἐ γιατὶ βλεπε τὸν πρόσιτο Θεό, νὰ γίνεται προσιτὸς σὲ λους νθρωπος, νὰ ἔ ἀ ὅ ἄ συναναστρέφεται μαζί μας καὶ νὰ κούει πὸ λους τὸ λληλούϊα. ἀ ἀ ὅ Ἀ Τοὺς πιδέξιους ρήτορες, τοὺς βλέπουμε σὰν ψάρια φωνα νὰ στέκονται μπροστὰ ἐ ἄ στὸ μυστήριό σου Θεοτόκε· γιατὶ δὲν μπορο ν νὰ ξηγήσουν π ς καὶ Παρθένος ῦ ἐ ῶ μεινες καὶ μπόρεσες νὰ γεννήσεις. με ς μως θαυμάζοντας τὸ μυστήριο, σο ἔ Ἐ ῖ ὅ ῦ φωνάζουμε μὲ πίστη· Χα ρε, δοχε ο τ ς σοφίας το Θεο , χα ρε ταμε ο τ ς πρόνοιάς Του. ῖ ῖ ῆ ῦ ῦ ῖ ῖ ῆ Χα ρε, σὺ ποὺ ποδείχνεις σοφους τοὺς φιλοσόφους· χα ρε, σὺ ποὺ λέγχεις ς ῖ ἐ ἀ ἄ ῖ ἐ ἐ ὡ μυαλους τοὺς τεχνολόγους. ἄ Χα ρε, γιατὶ μὲ σένα ποδείχτηκαν νόητοι ο διαβόητοι συζητητές· χα ρε, γιατὶ μὲ ῖ ἀ ἀ ἱ ῖ σένα ξαφανίστηκαν ο μυθοπλάστες. ἐ ἱ Χα ρε, σὺ ποὺ διαλύεις τοὺς περίπλοκους συλλογισμοὺς καὶ σοφίες τ ν θηναίων· ῖ ἐ ῶ Ἀ χα ρε, σὺ ποὺ γεμίζεις (μὲ νθρώπινες ψυχὲς) τὰ δίχτυα τ ν πνευματικ ν ψαράδων. ῖ ἐ ἀ ῶ ῶ Χα ρε, σὺ ποὺ νασύρεις πὸ τὸ βυθὸ τ ς γνοιας, χα ρε σὺ ποὺ φωτίζεις πολλοὺς ῖ ἐ ἀ ἀ ῆ ἄ ῖ ἐ μὲ θεία γνώση. Χα ρε, πλο ο α τ ν ποὺ θέλουν νὰ σωθο νε, χα ρε, λιμάνι α τ ν ποὺ ταξιδεύουν ῖ ῖ ὐ ῶ ῦ ῖ ὐ ῶ στὸ πέλαγος τ ς ζω ς. ῆ ῆ Χα ρε Νύμφη, νύμφευτε. ῖ ἀ Θέλοντας νὰ σώσει τὸν κόσμο κε νος ποὺ γιὰ χάρη μας τὸν κόσμησε, λθε πρὸς Ἐ ῖ ἦ α τὸν μὲ δική του πρωτοβουλία. Καὶ ντας Ποιμένας, ς Θεός, γιὰ χάρη μας φάνηκε ὐ ὄ ὡ μοιος μὲ μ ς νθρωπος, καὶ κάλεσε τσι (στὴ σωτηρία) τοὺς μοιους μὲ Α τόν, ποὺ ὅ ᾶ ἄ ἔ ὅ ὐ ς Θεὸς κούει· λληλούϊα. ὡ ἀ Ἀ Δ’ ΣΤΑΣΗ Τε χος ε τ ν παρθένων Θεοτόκε Παρθένε καὶ πάντων τ ν ε ς σὲ προστρεχόντων· ῖ ἶ ῶ ͵ ͵ ῶ ἰ ὁ γὰ ρ το ο ρανο καὶ τ ς γ ς κατεσκεύασέ σε Ποιητής χραντε ο κήσας ν τ μήτρ ῦ ὐ ῦ ῆ ῆ ͵ ἄ ͵ ἰ ἐ ῇ ᾳ σου καὶ πάντα σοι προσφωνε ν διδάξας· ῖ Χα ρε στήλη τ ς παρθενίας· χα ρε πύλη τ ς σωτηρίας· ῖ ͵ ἡ ῆ ῖ ͵ ἡ ῆ Χα ρε ρχηγὲ νοητ ς ναπλάσεως· χα ρε χορηγὲ θεϊκ ς γαθότητος· ῖ ͵ ἀ ῆ ἀ ῖ ͵ ῆ ἀ Χα ρε σὺ γὰρ νεγέννησας τοὺς συλληφθέντας α σχρ ς· χα ρε σὺ γὰρ νουθέτησας ῖ ͵ ἀ ἰ ῶ ῖ ͵ ἐ τοὺς συληθέντας τὸν νο ν· ῦ
- 11. Χα ρε τὸνφθορέα τ ν φρεν ν καταργο σα· χα ρε τὸν σπορέα τ ς γνείας ῖ ͵ ἡ ῶ ῶ ῦ ῖ ͵ ἡ ῆ ἁ τεκο σα· ῦ Χα ρε παστὰς σπόρου νυμφεύσεως· χα ρε πιστοὺς κυρί ρμόζουσα· ῖ ͵ ἀ ῖ ͵ ῳ ἁ Χα ρε καλὴ κουροτρόφε παρθένων· χα ρε ψυχ ν νυμφοστόλε γίων· ῖ ͵ ῖ ͵ ῶ ἁ Χα ρε νύμφη νύμφευτε. ῖ ͵ ἀ μνος πας ττ ται συνεκτείνεσθαι σπεύδων τ πλήθει τ ν πολλ ν ο κτιρμ ν σου· Ὕ ἅ ἡ ᾶ ῷ ῶ ῶ ἰ ῶ σαρίθμους γαρ τη ψάμμω δὰς, ν προσφέρωμέν σοι Βασιλε γιε ο δὲν ἰ ᾠ ἂ ͵ ῦ ἅ ͵ ὐ τελο μεν ξιον ν δέδωκας ημιν το ς σοὶ βο σιν· λληλούϊα. ῦ ἄ ͵ ὧ ῖ ῶ Ἀ Φωτοδόχον λαμπάδα το ς ν σκότει φανε σαν ρ μεν τὴν γίαν Παρθένον· τὸ γὰρ ῖ ἐ ῖ ὁ ῶ ἁ ϋλον πτουσα φ ς δηγε πρὸς γν σιν θεϊκὴν παντας α γ τὸν νο ν φωτίζουσα ἄ ἅ ῶ ὁ ῖ ῶ ἅ ͵ ὐ ῇ ῦ ͵ κραυγ δὲ τιμωμένη τα τα· ῇ ῦ Χα ρε κτὶς νοητο λίου· χα ρε βολις το δύτου φέγγους· ῖ ͵ ἀ ῦ ἡ ῖ ͵ ῦ ἀ Χα ρε στραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα· χα ρε ς βροντὴ τοὺς χθροὺς ῖ ͵ ἀ ῖ ͵ ὡ ἐ καταπλήττουσα· Χα ρε τι τὸν πολύφωτον νατέλλεις φωτισμόν· χα ρε τι τὸν πολύρρητον ῖ ͵ ὅ ἀ ῖ ͵ ὅ ναβλύζεις ποταμόν· ἀ Χα ρε τ ς κολυμβήθρας ζωγραφο σα τὸν τύπον· χα ρε τ ς μαρτίας ναιρο σα τὸν ῖ ͵ ῆ ῦ ῖ ͵ ῆ ἁ ἀ ῦ ύπον· ῥ Χα ρε λουτὴρ κπλύνων συνείδησιν· χα ρε κρατὴρ κιρν ν γαλλίασιν· ῖ ͵ ἐ ῖ ͵ ῶ ἀ Χα ρε σμὴ τ ς Χριστο ε ωδίας· χα ρε ζωὴ μυστικ ς ε ωχίας· ῖ ͵ ὀ ῆ ῦ ὐ ῖ ͵ ῆ ὐ Χα ρε νύμφη νύμφευτε. ῖ ͵ ἀ Χάριν δο ναι θελήσας φλημάτων ρχαίων πάντων χρεωλύτης νθρώπων ῦ ὀ ἀ ὁ ἀ ͵ πεδήμησε δι΄ αυτο πρὸς τοὺς ποδήμους τ ς α το χάριτος· καὶ σχίσας τὸ ἐ ἑ ῦ ἀ ῆ ὑ ῦ χειρόγραφον κούει παρὰ πάντων ο τως· λληλούϊα. ἀ ὕ Ἀ Ψάλλοντές σου τὸν Τόκον, ανυμνο μεν σε πάντες ς μψυχον ναόν Θεοτόκε· ν τ ῦ ὡ ἔ ͵ ἐ ῇ σ γὰρ ο κήσας γαστρὶ, συνέχων πάντα τ χειρὶ Κύριος, γίασεν δόξασεν ῇ ἰ ὁ ῇ ἡ ͵ ἐ ͵ δίδαξε βο ν σοι πάντας· ἐ ᾶ Χα ρε σκηνὴ το θεο καὶ Λόγου· χα ρε γία γίων μείζων· ῖ ͵ ῦ ῦ ῖ ͵ ἁ ἁ Χα ρε κιβωτὲ χρυσωθε σα τ πνεύματι· χα ρε θησαυρὲ τ ς ζω ς δαπάνητε· ῖ ͵ ῖ ῷ ῖ ͵ ῆ ῆ ἀ Χα ρε τίμιον διάδημα βασιλέων ε σεβ ν· χα ρε καύχημα σεβάσμιον ερέων ῖ ͵ ὐ ῶ ῖ ͵ ἱ ε λαβ ν· ὐ ῶ Χα ρε τ ς κκλησίας σάλευτος πύργος· χα ρε τ ς βασιλείας τὸ πόρθητον ῖ ͵ ῆ ἐ ὁ ἀ ῖ ͵ ῆ ἀ τε χος· ῖ Χα ρε δι΄ ς γείρονται τρόπαια· χα ρε δι΄ ς χθροὶ καταπίπτουσι· ῖ ͵ ἧ ἐ ῖ ͵ ἧ ἐ Χα ρε φωτὸς το μο θεραπεία· χα ρε ψυχ ς τ ς μ ς σωτηρία· ῖ ͵ ῦ ἐ ῦ ῖ ῆ ῆ ἐ ῆ Χα ρε νύμφη νύμφευτε. ῖ ͵ ἀ Ὦ Πανύμνητε Μητερ τεκο σα τὸν πάντων γίων γιώτατον Λόγον (γ΄) δεξαμένη ͵ ἡ ῦ ἁ ἁ ͵ τὴν ν ν προσφοράν πὸ πάσης σαι συμφορ ς παντας καὶ τ ς μελλούσης ῦ ͵ ἀ ῥῦ ᾶ ἅ ῆ λύτρωσαι κολάσεως τοὺς σοὶ βο ντας· λληλούϊα. ῶ Ἀ
- 12. Τη περμάχω στρατηγτὰ νικητήρια, ς λυτρωθε σα τ ν δειν ν, ε χαριστήρια, ὑ ῶ ὡ ῖ ῶ ῶ ὐ ναγράφω σοὶ Πόλις σου, Θεοτόκε, λλ' ς χουσα τὸ κράτος προσμάχητον, κ ἀ ἡ ἀ ὦ ἔ ἀ ἐ παντοίων μὲ κινδύνων λευθέρωσον να κράζω σοί, Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ἐ ἵ ῖ ἀ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Τε χος ε σαι προστατευτικὸ τ ν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καθὼ ς καὶ λων σοι ῖ ἶ ῶ ὅ ὅ προστρέχουν στὴ χάρη σου. Γιατὶ Ποιητὴς το ο ρανο καὶ τ ς γ ς ε ναι κε νος ὁ ῦ ὐ ῦ ῆ ῆ ἶ ἐ ῖ ποὺ σὲ νέδειξε στὸ θεομητορικό σου ξίωμα, χραντε, σκηνώνοντας στὴ μήτρα σου ἀ ἀ ἄ καὶ διδάσκοντας λους νὰ σὲ προσφωνο ν· ὅ ῦ Χα ρε, στήλη τ ς παρθενίας· χα ρε πύλη ποὺ δηγε ς στὴ σωτηρία. ῖ ἡ ῆ ῖ ἡ ὁ ῖ Χα ρε, ρχὴ τ ς νοητ ς νάπλασής μας, χα ρε χορηγὲ τ ς θεϊκ ς ε σπλαγχνίας. ῖ ἀ ῆ ῆ ἀ ῖ ῆ ῆ ὐ Χα ρε, γιατὶ σὺ ναγέννησες α τοὺς ποὺ συνελήφθησαν α σχρ ς (ποὺ πεσαν στὰ ῖ ἐ ἀ ὐ ἰ ῶ ἔ δίχτυα τ ς μαρτίας)· χα ρε, γιατὶ σὺ νουθέτησες α τοὺς τ ν ποίων νο ς ε χε ῆ ἁ ῖ ἐ ὐ ῶ ὁ ὁ ῦ ἶ πλανηθε . ῖ Χα ρε, σὺ ποὺ καταργε ς κε νον (τὸν διάβολο) ποὺ φθειρε τὸ μυαλό μας· χα ρε, ῖ ἐ ῖ ἐ ῖ ἔ ῖ σὺ ποὺ γέννησες τὸν σπορέα τ ν γν ν λογισμ ν. ἐ ῶ ἁ ῶ ῶ Χα ρε, δωμάτιο νυφικὸ στὸ πο ο τελέστηκε σπορη νύμφευση· χα ρε, σὺ ποὺ ῖ ὁ ῖ ἡ ἄ ῖ ἐ νώνεις τοὺς πιστοὺς μὲ τὸν Κύριο. ἑ Χα ρε, σὺ ποὺ νατρέφεις καλ ς τὶς παρθένες (ψυχές)· χα ρε, σὺ ποὺ στολίζεις σὰν ῖ ἐ ἀ ῶ ῖ ἐ νύφες τὶς γιες ψυχές. ἅ Χα ρε Νύμφη, νύμφευτε. ῖ ἀ Κάθε μνος ( νθρώπινος) ποδεικνύεται μηδαμινός, ταν συγκριθε μὲ τὸ πλ θος ὕ ἀ ἀ ὅ ῖ ῆ τ ς μεγάλης Σου ε σπλαγχνίας· γιατὶ κι ν κόμα Σο ναπέμπαμε τόσους μνους ῆ ὐ ἂ ἀ ῦ ἀ ὕ σους καὶ ο κόκκοι τ ς μμου, Βασιλέα γιε, τίποτε δὲ θὰ κάναμε ντάξιο στὰ σα ὅ ἱ ῆ ἄ Ἅ ἀ ὅ πρόσφερες σὲ μ ς ποὺ σο φωνάζουμε δυνατά· λληλούϊα. ᾶ ῦ Ἀ Σὰν λαμπάδα φωτεινή, ποὺ φάνηκες σ α τοὺς ποὺ σαν στὸ σκοτάδι, σὲ βλέπουμε ᾿ ὐ ἦ γία Παρθένε· γιατὶ νάβεις τὸ υλο φ ς καὶ δηγε ς σὲ γνώση θεϊκὴ λους, ἁ ἀ ἄ ῶ ὁ ῖ ὅ φωτίζοντας μὲ καθαρὸ σὰν τὴν α γὴ φ ς τὸ νο μας καὶ τιμ σαι μὲ δυνατὴ φωνὴ ς ὐ ῶ ῦ ᾶ ὡ ξ ς· ἑ ῆ Χα ρε κτίνα το νοητο λίου (το Χριστο )· χα ρε, ο ράνιο φ ς ποὺ λάμψη ῖ ἀ ῦ ῦ Ἡ ῦ ῦ ῖ ὐ ῶ ἡ σου ποτὲ δὲ σβήνει. Χα ρε στραπὴ ποὺ καταλάμπεις τὶς ψυχές· χα ρε, βροντὴ ποὺ τοὺς χθροὺς (τοὺς ῖ ἀ ῖ ἐ δαίμονες) φοβερίζεις. Χα ρε, γιατὶ νατέλλεις τὸ πλουσιότερο φ ς (το Χριστο ), χα ρε γιατὶ ναβλύζεις ῖ ἀ ῶ ῦ ῦ ῖ ἀ τὸν στείρευτο ποταμό. ἀ Χα ρε, σὺ ποὺ ε κονίζεις τὸν τύπο τ ς κολυμβήθρας· χα ρε, σὺ ποὺ παλείφεις τὸ ῖ ἐ ἰ ῆ ῖ ἐ ἀ ρύπο τ ς μαρτίας. ῆ ἁ Χα ρε λουτήρα (λουτρὸ) ποὺ ξεπλένεις τὴ συνείδηση· χα ρε, κανάτι ποὺ κερν ς ῖ ῖ ᾶ
- 13. γαλλίαση. ἀ Χα ρε, σμὴτ ς ε ωδίας το Χριστο · χα ρε, ζωὴ τ ς μυστικ ς τράπεζας. ῖ ὀ ῆ ὐ ῦ ῦ ῖ ῆ ῆ Χα ρε Νύμφη, νύμφευτε. ῖ ἀ πληρωτὴς το χρέους λων τ ν νθρώπων, θέλοντας νὰ πληρώσει τὶς παλιὲς Ὁ ῦ ὅ ῶ ἀ φειλές, λθε α τοπροσώπως πρὸς α τοὺς ποὺ φυγαν μακριὰ π τὴ θεία Χάρη Του· ὀ ἦ ὐ ὐ ἔ ἀ ᾿ καὶ φο σχισε τὸ γραμμάτιο τ ς φειλ ς, κούει π λους λληλούϊα. ἀ ῦ ἔ ῆ ὀ ῆ ἀ ἀ ᾿ ὅ Ἀ Καθὼ ς ψέλνουμε μνους στὸν τόκο σου (στὸ Χριστό), Θεοτόκε, σένα νυμνο με ς ὕ ἐ ἀ ῦ ὡ μψυχο ναὸ το Θεο . Γιατὶ μὲ τὸ νὰ κατοικήσει στὴ κοιλιά σου Κύριος, ποὺ ἔ ῦ ῦ ὁ κρατε στὸ χέρι Του τὰ πάντα, σὲ γίασε, σὲ δόξασε καὶ δίδαξε λους νὰ σο ῖ ἁ ὅ ῦ φωνάζουν· Χα ρε, σὺ ποὺ γινες σκηνὴ το Θεο καὶ Λόγου· χα ρε, σὺ ποὺ ναδείχτηκες γία ῖ ἐ ἔ ῦ ῦ ῖ ἐ ἀ Ἁ πάνω π λους τοὺς γίους. ἀ ᾿ ὅ Ἁ Χα ρε, κιβωτὲ ποὺ χρυσώθηκες μὲ τὴ χάρη το γίου Πνεύματος· χα ρε, θησαυρὲ ῖ ῦ Ἁ ῖ τ ς ζω ς νεξάντλητε. ῆ ῆ ἀ Χα ρε, στέμμα πολύτιμο βασιλέων ε σεβ ν· χα ρε, σεβάσμιο καύχημα ερέων ῖ ὐ ῶ ῖ ἱ ε λαβ ν. ὐ ῶ Χα ρε, κλόνητος πύργος τ ς κκλησίας· χα ρε, τὸ πόρθητο τε χος τ ς βασιλείας. ῖ ὁ ἀ ῆ Ἐ ῖ ἀ ῖ ῆ Χα ρε, σὺ ποὺ μὲ τὴ χάρη σου στήνονται τρόπαια (νίκες πνευματικές)· χα ρε, σὺ ῖ ἐ ῖ ἐ ποὺ μὲ τὴ δύναμή σου ο χθροὶ συντρίβονται. ἱ ἐ Χα ρε, το σώματός μου θεραπεία· χα ρε, τ ς ψυχ ς μου σωτηρία. ῖ ῦ ἡ ῖ ῆ ῆ ἡ Χα ρε Νύμφη, νύμφευτε. ῖ ἀ πανύμνητη Μητέρα, ποὺ γέννησες τ ν γίων λων τὸν γιώτατο Λόγο (3 φορές)· Ὦ ῶ Ἁ ὅ Ἁ φο δέχτηκες α τὴ τὴν προσφορὰ τ ς δοξολογίας μας, φύλαξέ μας λους πὸ κάθε ἀ ῦ ὐ ῆ ὅ ἀ συμφορὰ καὶ λύτρωσε πὸ τὴ μέλλουσα κόλαση μ ς ποὺ σο φωνάζουμε δυνατὰ ἀ ἐ ᾶ ῦ λληλούϊα. Ἀ Σ σένα τὴν πέρμαχο Στρατηγὸ ποδίδει Πόλη σου τὴ νίκη καὶ σο κφράζει ᾿ ἐ Ὑ ἀ ἡ ῦ ἐ Θεοτόκε τὶς θερμὲς ε χαριστίες ποὺ λυτρώθηκε πὸ τὶς συμφορές. λλὰ σύ, ποὺ ὐ ἀ Ἀ ἐ ἡ δύναμή σου ε ναι κατανίκητη, σ σε με κι μένα πὸ κάθε ε δους κινδύνων γιὰ νὰ ἶ ἀ ῶ ἐ ἀ ἴ σο φωνάζω δυνατά· χα ρε Νύμφη νύμφευτε. ῦ ῖ ἀ ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΎΜΝΟΣ Ακάθιστος ύμνος επικράτησε να λέγεται ένας ύμνος «Κοντάκιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, από την όρθια στάση, που τηρούσαν οι πιστοί κατά τη διάρκεια της ψαλμωδίας του. Οι πιστοί έψαλλαν τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι, υπό τις συνθήκες που θεωρείται ότι εψάλη για πρώτη φορά, ενώ το εκκλησίασμα παρακολουθούσε όρθιο κατά την ακολουθία της γιορτής του Ευαγγελισμού, με την οποία συνδέθηκε ο ύμνος.
- 14. Ψάλλεται ενταγμένος στολειτουργικό πλαίσιο της ακολουθίας του Μικρού Αποδείπνου, σε όλους τους Ιερούς Ναούς, τις πέντε πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τις πρώτες τέσσερις τμηματικά, και την πέμπτη ολόκληρος. Είναι ένας ύμνος που αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους (στροφές) σε ελληνική αλφαβητική ακροστιχίδα, από το Α ως το Ω (κάθε οίκος ξεκινά με το αντίστοιχο κατά σειρά ελληνικό γράμμα), και είναι γραμμένος πάνω στους κανόνες της ομοτονίας, ισοσυλλαβίας και εν μέρει της ομοιοκαταληξίας. Θεωρείται ως ένα αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας, η γλώσσα του είναι σοβαρή και ποιητική και είναι εμπλουτισμένος από κοσμητικά επίθετα και πολλά σχήματα λόγου (αντιθέσεις, μεταφορές, κ.λπ.). Το θέμα του είναι η εξύμνηση της ενανθρώπισης του Θεού μέσω της Θεοτόκου, πράγμα που γίνεται με πολλές εκφράσεις χαράς και αγαλλίασης, οι οποίες του προσδίδουν θριαμβευτικό τόνο. Κατά το έτος 626 μ.Χ., και ενώ ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος μαζί με το βυζαντινό στρατό είχε εκστρατεύσει κατά των Περσών, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε αιφνίδια από τους Αβάρους. Οι Άβαροι απέρριψαν κάθε πρόταση εκεχειρίας και την 6η Αυγούστου κατέλαβαν την Παναγία των Βλαχερνών. Σε συνεργασία με τους Πέρσες ετοιμάζονταν για την τελική επίθεση, ενώ ο Πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενθάρρυνε το λαό στην αντίσταση. Τη νύχτα εκείνη, φοβερός ανεμοστρόβιλος, που αποδόθηκε σε θεϊκή επέμβαση, δημιούργησε τρικυμία και κατάστρεψε τον εχθρικό στόλο, ενώ οι αμυνόμενοι προξένησαν τεράστιες απώλειες στους Αβάρους και τους Πέρσες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν άπρακτοι. Στις 8 Αυγούστου, η Πόλη είχε σωθεί από τη μεγαλύτερη, ως τότε, απειλή της ιστορίας της. Ο λαός, θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία του, την οποία απέδιδε σε συνδρομή της Θεοτόκου, συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλλε τον από τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο», ευχαριστήρια ωδή προς την υπέρμαχο στρατηγό του Βυζαντινού κράτους, την Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη του «τ περμάχ στρατηγ ». ῇ ὑ ῳ ῷ Κατά την επικρατέστερη άποψη, δεν ήταν δυνατό να συνετέθη ο ύμνος σε μία νύκτα. Μάλλον είχε συντεθεί νωρίτερα και μάλιστα θεωρείται ότι ψαλλόταν στο συγκεκριμένο ναό, στην αγρυπνία της 15ης Αυγούστου κάθε χρόνου. Απλώς, εκείνη την ημέρα ο ύμνος εψάλη « ρθοστάδην», ενώ αντικαταστάθηκε το ως τότε προοίμιο («Τὸ ὀ προσταχθὲ ν μυστικ ς λαβὼ ν ν γνώσει»), με το ως σήμερα χρησιμοποιούμενο «Τ ῶ ἐ ῇ περμάχ στρατηγ τὰ νικητήρια», το οποίο έδωσε τον δοξολογικό και εγκωμιαστικό ὑ ῳ ῷ τόνο, στον ως τότε διηγηματικό και δογματικό ύμνο. Σύμφωνα, όμως, με άλλες ιστορικές πηγές, ο Ακάθιστος Ύμνος συνδέεται και με άλλα παρόμοια γεγονότα, όπως τις πολιορκίες και τη σωτηρία της Κωνσταντινούπολης επί των Αυτοκρατόρων Κωνσταντίνου του Πωγωνάτου (673 μ.Χ.), Λέοντος του Ισαύρου (717 - 718 μ.Χ.) και Μιχαήλ Γ΄ (860 μ.Χ.). Δεδομένων των τότε ιστορικών συνθηκών (εικονομαχική έριδα, κλπ.), δεν θεωρείται απίθανο, η Παράδοση να έχει αλλοιώσει την
- 15. ιστορική πραγματικότητα, μεαποτέλεσμα να καθίσταται πολύ δύσκολο να λεχθεί μετά βεβαιότητας ποιο ήταν το ιστορικό περιβάλλον της δημιουργίας του Ύμνου. Σε όλη τη χειρόγραφη παράδοση, ο ύμνος φέρεται ως ανώνυμος, ενώ ο Συναξαριστής που τον συνδέει με τα γεγονότα του Αυγούστου του 626 μ.Χ. δεν αναφέρει ούτε το χρόνο της σύνθεσής του, ούτε τον μελωδό του. Το περιεχόμενό του πάντως απηχεί τις δογματικές θέσεις της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου, που συνήλθε στην Έφεσο, στη βασιλική της Θεοτόκου, το 431 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β΄. Σε αυτήν συμμετείχαν 200 επίσκοποι, ανάμεσα στους οποίους ο Άγιος Κύριλλος Αλεξάνδρειας. Καταδίκασε τις διδαχές του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριου, ο οποίος υπερτόνιζε την ανθρώπινη φύση του Ιησού έναντι της θείας, υποστηρίζοντας ότι η Μαρία γέννησε τον άνθρωπο Ιησού και όχι τον Θεό. Η Σύνοδος διακήρυξε ότι ο Ιησούς είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, με πλήρη ένωση των δύο φύσεων και απέδωσε επίσημα στην Παρθένο Μαρία τον τίτλο «Θεοτόκος». Επομένως, η χρονολογία σύγκλησής της, το 431 μ.Χ., αποτελεί μία σταθερή ημερομηνία, καθώς είναι σίγουρο ότι ο ύμνος δεν είχε συντεθεί νωρίτερα. Από την άλλη, κάποιοι ερευνητές θεωρούν ότι από το περιεχόμενό του συνάγεται ότι ο ύμνος αναφέρεται σε κοινό εορτασμό του Ευαγγελισμού και των Χριστουγέννων, εορτές οι οποίες χωρίστηκαν κατά τη βασιλεία του Ιουστινιανού (527 - 565 μ.Χ.), πράγμα που, αν ισχύει, αφενός σημαίνει ότι ο ύμνος γράφτηκε το αργότερο επί Ιουστινιανού, αφετέρου ενισχύει την άποψη ότι προϋπήρχε των γεγονότων του 626 μ.Χ. Η παράδοση, όμως, αποδίδει τον Ακάθιστο ύμνο στο μεγάλο βυζαντινό υμνογράφο του 6ου αιώνα μ.Χ., Ρωμανό τον Μελωδό. Την άποψη αυτή υποστηρίζουν πολλοί ερευνητές, οι οποίοι θεωρούν ότι οι εκφράσεις του ύμνου, η γενικότερη ποιητική του αρτιότητα και δογματική του πληρότητα δεν μπορούν παρά να οδηγούν στον Ρωμανό. Ακόμη, σε κώδικα του 13ου αιώνα μ.Χ. υπάρχει μεταγενέστερη σημείωση, του 16ου αιώνα μ.Χ., η οποία αναφέρει τον Ρωμανό ως ποιητή του ύμνου. Όμως, η άποψη αυτή αντικρούεται από πολλούς μελετητές, που βρίσκουν στη δομή, στο ύφος και το περιεχόμενό του πολλά στοιχεία μετά την εποχή του Ρωμανού. Κατά μία άποψη, ο ύμνος ψάλθηκε καλοκαίρι, στη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και μάλλον αργότερα μεταφέρθηκε στο Σάββατο της Ε΄ εβδομάδος των νηστειών, ίσως από τους εικονόφιλους μοναχούς του Στουδίου. Έτσι πλησίασε τη γιορτή του Ευαγγελισμού. Είναι, δε, ενδεχόμενο σε αυτή τη μεταφορά, και πάλι για λόγους σχετικούς με την Εικονομαχία, να αλλοιώθηκε και το ιστορικό του Συναξαριστή, και από το 728 μ.Χ., που αυτοκράτορας ήταν ο εικονομάχος Λέων Γ΄ Ίσαυρος, να μεταφέρθηκε στο 626 μ.Χ., στα χρόνια του Ηρακλείου, ο οποίος πολεμούσε τους Πέρσες για να επανακτήσει τον Τίμιο Σταυρό. Επιπλέον υπάρχουν και άλλες δύο εκδοχές για το πρόσωπο του μελωδού του Ακάθιστου Ύμνου. Η μία εκδοχή αναφέρει το όνομα του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γερμανού Α΄ (715 - 730 μ.Χ.), ο οποίος έζησε τα γεγονότα της θαυμαστής λύτρωσης της Κωνσταντινούπολης από την πολιορκία της από τους Άραβες το 718 μ.Χ., επί Αυτοκράτορος Λέοντος του Ισαύρου. Η εκδοχή αυτή βασίζεται στο
- 16. γεγονός, ότι μίαλατινική μετάφραση του ύμνου, η οποία έγινε γύρω στο 800 μ.Χ. από τον επίσκοπο Βενετίας Χριστόφορο, τον αναφέρει ως δημιουργό του ύμνου. Η άλλη εκδοχή που υποστηρίζεται βασίζεται σε μια παλαιά αχρονολόγητη εικόνα του Ευαγγελισμού στο παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου της ονομαστής μονής του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα, όπου εικονίζεται και ένας μοναχός, ο οποίος κρατάει ένα ειλητάριο που γράφει « γγελος πρωτοστάτης ο ρανόθεν πέμφθη» (αρχή του α΄ οίκου Ἄ ὐ ἐ του Ακάθιστου ύμνου). Στο κεφάλι του μοναχού αυτού γράφει «ο άγιος Κοσμάς». Πρόκειται για τον Κοσμά τον Μελωδό, ο οποίος έζησε και αυτός τα γεγονότα του 718 μ.Χ., καθώς απεβίωσε το 752 ή 754 μ.Χ. Άλλες, λιγότερο πιθανές απόψεις θεωρούν ως μελωδό του ύμνου τον Πατριάρχη Σέργιο, τον ιερό Φώτιο, τον Απολινάριο τον Αλεξανδρέα, τον Μητροπολίτη Νικομήδειας Γεώργιο Σικελιώτη, τον Γεώργιο Πισίδη, και άλλους, που έζησαν από τον Ζ΄ μέχρι τον Θ΄ αιώνα. Βέβαιο, είναι πάντως, ότι οι ειρμοί του Κανόνα του Ακάθιστου Ύμνου είναι έργο του Ιωάννου Δαμασκηνού (676 - 749 μ.Χ.), ενώ τα τροπάρια του Ιωσήφ Ξένου του Υμνογράφου. Γενικό θέμα του ύμνου είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, ο οποίος πηγάζει από την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας και περιγράφει τα ιστορικά γεγονότα, αλλά προχωρεί και σε θεολογική και δογματική ανάλυσή τους. Οι πρώτοι δώδεκα οίκοι του (Α-Μ) αποτελούν το ιστορικό μέρος. Εκεί εξιστορούνται τα γεγονότα από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου μέχρι την Υπαπαντή, ακολουθώντας τη διήγηση του Ευαγγελιστή Λουκά. Αναφέρεται ο Ευαγγελισμός (Α, Β, Γ, Δ), η επίσκεψη της εγκύου Παρθένου στην Ελισάβετ (Ε), οι αμφιβολίες του Ιωσήφ (Ζ), η προσκύνηση των ποιμένων (Η) και των Μάγων (Θ, Ι, Κ), η Υπαπαντή (Μ) και η φυγή στην Αίγυπτο (Λ), η οποία είναι η μόνη που έχει ως πηγή το απόκρυφο πρωτευαγγέλιο του Ψευδο-Ματθαίου. Οι τελευταίοι δώδεκα (Ν-Ω) αποτελούν το θεολογικό ή δογματικό μέρος, στο οποίο ο μελωδός αναλύει τις βαθύτερες θεολογικές και δογματικές προεκτάσεις της Ενανθρώπισης του Κυρίου και το σκοπό της, που είναι η σωτηρία των πιστών. Ο μελωδός βάζει στο στόμα του αρχαγγέλου, του εμβρύου Προδρόμου, των ποιμένων, των μάγων και των πιστών τα 144 συνολικά «Χα ρε», τους Χαιρετισμούς προς τη ῖ Θεοτόκο, που αποτελούν ποιητικό εμπλουτισμό του χαιρετισμού του Γαβριήλ («Χα ρε ῖ Κεχαριτωμένη»), που αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς (Λουκ. α΄ 28). Στα μοναστήρια, αλλά και στη σημερινή ενορία και παλαιότερα κατά τα διάφορα Τυπικά, υπάρχουν και άλλα λειτουργικά πλαίσια για την ψαλμωδία του ύμνου. Η ακολουθία του όρθρου, του εσπερινού, της παννυχίδος ή μιας ιδιόρρυθμης Θεομητορικής Κωνσταντινουπολιτικής ακολουθίας, την πρεσβεία. Σε όλες αυτές τις
- 17. περιπτώσεις, σε έναορισμένο σημείο της κοινής ακολουθίας γίνεται μια παρεμβολή. Ψάλλεται ο κανών της Θεοτόκου και ολόκληρο ή τμηματικά το κοντάκιο και οι οίκοι του Ακαθίστου. Ο Ακάθιστος Ύμνος συνδέθηκε με τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, προφανώς, εξ αιτίας ενός άλλου καθαρώς λειτουργικού λόγου. Μέσα στην περίοδο της Νηστείας εμπίπτει πάντοτε η μεγάλη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Είναι η μόνη μεγάλη γιορτή, που λόγω του πένθιμου χαρακτήρα της Τεσσαρακοστής, στερείται προεορτίων και μεθεορτίων. Αυτήν ακριβώς την έλλειψη έρχεται να καλύψει η ψαλμωδία του Ακαθίστου, τμηματικά κατά τα απόδειπνα των Παρασκευών και ολόκληρος κατά το Σάββατο της Ε΄ εβδομάδας. Το βράδυ της Παρασκευής και το Σάββατο είναι μέρες που μαζί με την Κυριακή είναι οι μόνες μέρες των εβδομάδων των Νηστειών, κατά τις οποίες επιτρέπεται ο γιορτασμός χαρμόσυνων γεγονότων, και στις οποίες, μετατίθενται οι γιορτές της εβδομάδας. Σύμφωνα με ορισμένα Τυπικά, ο Ακάθιστος Ύμνος ψαλλόταν πέντε μέρες πριν τη γιορτή του Ευαγγελισμού και κατά άλλα τον όρθρο της μέρας της γιορτής. Ἄγγελος πρωτοστάτης, ο ρανόθεν πέμφθη, ὐ ἐ ε πε ν τ Θεοτόκω τὸ Χα ρε· ἰ ῖ ῇ ῖ καὶ σὺν τ σωμάτ φων , ῇ ἀ ῳ ῇ σωματούμενόν σε θεωρ ν, Κύριε, ῶ ξίστατο καὶ στατο, ἐ ἵ κραυγάζων πρὸς Α τὴν τοια τα· ὐ ῦ Χα ρε, δ' ς χαρὰ κλάμψει, ῖ ἧ ἡ ἐ χα ρε, δι' ς ρὰ κλείψει. ῖ ἧ ἡ ἀ ἐ Χα ρε, το πεσόντος δάμ νάκλησις, ῖ ῦ Ἀ ἡ ἀ χα ρε, τ ν δακρύων τ ς Ε ας λύτρωσις. ῖ ῶ ῆ ὔ ἡ Χα ρε, ψος δυσανάβατον θρωπίνοις λογισμο ς, ῖ ὕ ἀ ῖ χα ρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ γγέλων φθαλμο ς. ῖ ἀ ὀ ῖ Χα ρε, τι πάρχεις Βασιλέως καθέδρα, ῖ ὅ ὑ χα ρε, τι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα. ῖ ὅ Χα ρε, στὴρ μφαίνων τὸν λιον, ῖ ἀ ἐ ἥ χα ρε, γαστὴρ νθέου σαρκώσεως. ῖ ἐ Χα ρε, δι' ς νεουργε ται κτίσις, ῖ ἧ ῖ ἡ χα ρε, δι' ς βρεφουργε ται Κτίστης. ῖ ἧ ῖ ὁ Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Βλέπουσα γία, ἡ Ἁ αυτήν ν γνεί , ἑ ἐ ἁ ᾳ φησὶ τ Γαβριὴλ θαρσαλέως· ῷ τὸ παράδοξόν σου τ ς φων ς, ῆ ῆ δυσπαράδεκτόν μου τ ψυχ φαίνεται· ῇ ῇ σπόρου γὰρ συλλήψεως, ἀ τὴν κύησιν πὼ ς λέγεις κράζων·
- 18. λληλούια. Ἀ Γν σιν γνωστονγν ναι, ῶ ἄ ῶ Παρθένος ζητο σα, ἡ ῦ βόησε πρὸς τὸν λειτουργο ντα· ἐ ῦ κ λαγόνων γν ν, ἐ ἁ ῶ υ ον π ς σται τεχθ ναι δυνατόν; ἷ ῶ ἔ ῆ λέξον μοι. Πρὸς ν κε νος φησεν ν φόβ , ἥ ἐ ῖ ἔ ἐ ῳ πλὴν κραυγάζων ο τω· ὕ Χα ρε, βουλ ς πορρήτου μύστις, ῖ ῆ ἀ χα ρε, σιγ ς δεομένων πίστις. ῖ ῆ Χα ρε, τ ν θαυμάτων Χριστο τὸ προοίμιον, ῖ ῶ ῦ χα ρε, τ ν δογμάτων α το τὸ κεφάλαιον. ῖ ῶ ὐ ῦ Χα ρε, κλ μαξ πουράνιε, δι' ς κατέβη Θεός, ῖ ῖ ἐ ἧ ὁ χα ρε, γέφυρα μετάγουσα πὸ γ ς πρὸς ο ρανόν. ῖ ἀ ῆ ὐ Χα ρε, τὸ τ ν γγέλων πολυθρύλητον θα μα, ῖ ῶ Ἀ ῦ χα ρε, τὸ τ ν δαιμόνων πολυθρήνητον τρα μα. ῖ ῶ ῦ Χα ρε, τὸ φ ς ρρήτως γεννήσασα, ῖ ῶ ἀ χα ρε, τὸ π ς μηδένα διδάξασα. ῖ ῶ Χα ρε, σοφ ν περβαίνουσα γν σιν, ῖ ῶ ὑ ῶ Χα ρε, πιστ ν καταυγάζουσα φρένας. ῖ ῶ Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ῖ Ἀ Δύναμις το ψίστου, ῦ Ὑ πεσκίασε τότε, ἐ πρὸς σύλληψιν τ πειρογάμω· ῇ Ἀ καὶ τὴν ε καρπον ταύτης νηδύν, ὔ ς γρὸν πέδειξεν δὺν πασι, ὡ ἀ ὑ ἡ ἅ το ς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, ῖ ν τ ψάλλειν ο τως· ἐ ῷ ὕ λληλούια. Ἀ Ἔχουσα θεοδόχον, Παρθένος τὴν μήτραν, ἡ νέδραμε πρὸς τὴν λισάβετ. ἀ Ἐ Τὸ δὲ βρέφος κείνης ε θὺς πιγνόν, ἐ ὐ ἐ τὸν ταύτης σπασμὸν χαιρε, ἀ ἔ καὶ λμασιν ς σμασιν, ἅ ὡ ἄ βόα πρὸς τὴν Θεοτόκον· ἐ Χα ρε, βλαστο μάραντου κλ μα, ῖ ῦ ἀ ῆ χα ρε, καρπο κήρατου κτ μα. ῖ ῦ ἀ ῆ Χα ρε, γεωργὸν γεωργο σα φιλάνθρωπον, ῖ ῦ χα ρε, φυτουργὸν τ ς ζω ς μ ν φύουσα, ῖ ῆ ῆ ἠ ῶ Χα ρε, ρουρα βλαστάνουσα ε φορίαν ο κτιρμ ν, ῖ ἄ ὐ ἰ ῶ
- 19. χα ρε, τράπεζαβαστάζουσα ε θηνίαν λασμ ν. ῖ ὐ ἱ ῶ Χα ρε, τι λειμ να τ ς τρυφ ς ναθάλλεις, ῖ ὅ ῶ ῆ ῆ ἀ χα ρε, τι λιμένα τ ν ψυχ ν τοιμάζεις. ῖ ὅ ῶ ῶ ἑ Χα ρε, δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα, ῖ χα ρε, παντός το κόσμου ξίλασμα. ῖ ῦ ἐ Χα ρε, Θεο πρὸς θνητοὺς ε δοκία, ῖ ῦ ὐ χα ρε, θνητ ν πρὸς Θεὸν παρρησία. ῖ ῶ Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Ζάλην νδοθεν χων, ἔ ἔ λογισμ ν μφιβόλων, ῶ ἀ σώφρων ωσὴφ ταράχθη· ὁ Ἰ ἐ πρὸς τὴν γαμόν σὲ θεωρ ν, ἄ ῶ καὶ κλεψίγαμον πονο ν μεμπτε· ὑ ῶ Ἄ μαθὼ ν δέ σου τὴν σύλληψιν, κ Πνεύματος γίου, ἐ Ἁ φη· ἔ λληλούια. Ἀ Ἤκουσαν o ποιμένες, ἱ τ ν γγέλων μνούντων, ῶ Ἀ ὑ τὴν νσαρκον Χριστο παρουσίαν· ἔ ῦ καὶ δραμόντες ς πρὸς ποιμένα, ὡ θεωρο σι το τον ς μνὸν μωμον, ῦ ῦ ὡ ἀ ἄ ν γαστρὶ τ ς Μαρίας βοσκηθέντα, ἐ ῆ ν μνο ντες ε πον· ἥ ὑ ῦ ἶ Χα ρε, μνο καὶ Ποιμένος Μ τερ, ῖ Ἀ ῦ ῆ χα ρε, α λὴ λογικ ν προβάτων. ῖ ὐ ῶ Χα ρε, οράτων χθρ ν μυντήριον, ῖ ἀ ἐ ῶ ἀ χα ρε, Παραδείσου θυρ ν νοικτήριον. ῖ ῶ ἀ Χα ρε, τι τὰ ο ράνια συναγάλλεται τ γ , ῖ ὅ ὐ ῇ ῇ χα ρε, τι τὰ πίγεια συγχορεύει ο ρανο ς. ῖ ὅ ἐ ὐ ῖ Χα ρε, τ ν ποστόλων τὸ σίγητον στόμα, ῖ ῶ Ἀ ἀ χα ρε, τ ν θλοφόρων τὸ νίκητον θάρσος. ῖ ῶ Ἀ ἀ Χα ρε, στερρὸν τ ς πίστεως ρεισμα, ῖ ῆ ἔ χα ρε, λαμπρὸν τ ς Χάριτος γνώρισμα. ῖ ῆ Χα ρε, δι' ς γυμνώθη δης, ῖ ἧ ἐ ὁ Ἅ χα ρε, δι' ς νεδύθημεν δόξαν. ῖ ἧ ἐ Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Θεοδρόμον στέρα, ἀ θεωρήσαντες Μάγοι, τ τούτου κολούθησαν α γλ · ῇ ἠ ἴ ῃ καὶ ς λύχνον κρατο ντες α τόν, ὡ ῦ ὐ δι' α το ρεύνων κραταιὸν νακτα, ὐ ῦ ἠ Ἄ
- 20. καὶ φθάσαντες τὸνφθαστον, ἄ χάρησαν α τ βο ντες· ἐ ὐ ῷ ῶ λληλούια. Ἀ Ἴδον πα δες Χαλδαίων, ῖ ν χερσὶ τ ς Παρθένου, ἐ ῆ τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς νθρώπους· ἀ καὶ Δεσπότην νοο ντες α τόν, ῦ ὐ ε καὶ δούλου μορφὴν λαβεν, ἰ ἔ σπευσαν το ς δώροις θεραπε σαι, ἔ ῖ ῦ καὶ βο σαι τ Ε λογημέν · ῆ ῇ ὐ ῃ Χα ρε, στέρος δύτου Μήτηρ, ῖ ἀ ἀ χα ρε, α γὴ μυστικ ς μέρας. ῖ ὐ ῆ ἡ Χα ρε, τ ς πάτης τὴν κάμινον σβέσασα, ῖ ῆ ἀ χα ρε, τ ς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα. ῖ ῆ Χα ρε, τύραννον πάνθρωπον κβαλο σα τ ς ρχ ς, ῖ ἀ ἐ ῦ ῆ ἀ ῆ χα ρε, Κύριον φιλάνθρωπον πιδείξασα Χριστόν. ῖ ἐ Χα ρε, τ ς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας, ῖ ἡ ῆ χα ρε, το βορβόρου ρυομένη τ ν ργων. ῖ ἢ ῦ ῶ ἔ Χα ρε πυρὸς προσκύνησιν παύσασα, ῖ χα ρε, φλογὸς παθ ν παλλάττουσα. ῖ ῶ ἀ Χα ρε, πιστ ν δηγὲ σωφροσύνης, ῖ ῶ ὁ χα ρε, πασ ν γενε ν ε φροσύνη. ῖ ῶ ῶ ὐ Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες ο Μάγοι, ἱ πέστρεψαν ε ς τὴν Βαβυλ να, ὑ ἰ ῶ κτελέσαντές σου τὸν χρησμόν, ἐ καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν πασιν, ἅ φέντες τὸν ρώδην ς ληρώδη, ἀ Ἡ ὡ μὴ ε δότα ψάλλειν· ἰ λληλούια. Ἀ Λάμψας ν τ Α γύπτ , ἐ ῇ ἰ ῳ φωτισμὸν ληθείας δίωξας, ἀ ἐ το ψεύδους τὸ σκότος· ῦ τὰ γὰρ ε δωλα ταύτης Σωτήρ, ἴ μὴ νέγκαντά σου τὴν σχὺν πέπτωκεν, ἐ ἰ ο τούτων δὲ ρυσθέντες, ἱ βόων πρὸς τὴν Θεοτόκον· ἐ Χα ρε, νόρθωσις τ ν νθρώπων, ῖ ἀ ῶ ἀ χα ρε, κατάπτωσις τ ν δαιμόνων. ῖ ῶ Χα ρε, τὴν πάτης τὴν πλάνην πατήσασα, ῖ ἀ χα ρε, τ ν ε δώλων τὴν δόξαν λεγξασα. ῖ ῶ ἰ ἐ
- 21. Χα ρε, θάλασσαποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν, ῖ χα ρε, πέτρα ποτίσασα τοὺς διψ ντας τὴν ζωὴν. ῖ ἡ ῶ Χα ρε, πύρινε στ λε δηγ ν τοὺς ν σκότει, ῖ ῦ ὁ ῶ ἐ χα ρε, σκέπη το κόσμου πλατυτέρα νεφέλης. ῖ ῦ Χα ρε, τροφὴ το μάνα διάδοχε, ῖ ῦ χα ρε, τρυφ ς γίας διάκονε. ῖ ῆ ἁ Χα ρε, γ τ ς παγγελίας, ῖ ἡ ῆ ῆ ἐ χα ρε, ξ ς ρέει μέλι καὶ γάλα. ῖ ἐ ἧ Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Μέλλοντος Συμε νος, ῶ το παρόντος α νος, ῦ ἰῶ μεθίστασθαι το πατε νος, ῦ ἀ ῶ πεδόθης ς βρέφος α τ , ἐ ὡ ὐ ῷ λλ' γνώσθης τούτω καὶ Θεὸς τέλειος· ἀ ἐ διόπερ ξεπλάγη σου τὴν ρρητον σοφίαν, ἐ ἄ κράζων· λληλούια. Ἀ Νέαν δειξε κτίσιν, ἔ μφανίσας Κτίστης, ἐ ὁ μ ν το ς π' α το γενομένοις· ἡ ῖ ῖ ὑ ὐ ῦ ξ σπόρου βλαστήσας γαστρός, ἐ ἀ καὶ φυλάξας ταύτην, σπερ ν φθορον, ὥ ἦ ἄ να τὸ θα μα βλέποντες, ἵ ῦ μνήσωμεν α τὴν βο ντες· ὑ ὐ ῶ Χα ρε, τὸ νθος τ ς φθαρσίας, ῖ ἄ ῆ ἀ χα ρε, τὸ στέφος τ ς γκρατείας. ῖ ῆ ἐ Χα ρε, ναστάσεως τύπον κλάμπουσα, ῖ ἀ ἐ χα ρε, τ ν γγέλων τὸν βίον μφαίνουσα. ῖ ῶ Ἀ ἐ Χα ρε, δένδρον γλαόκαρπον, ξ ο τρέφονται πιστοί, ῖ ἀ ἐ ὗ χα ρε, ξύλον ε σκιόφυλλον, φ' ο σκέπονται πολλοί. ῖ ὐ ὑ ὗ Χα ρε, κυοφορο σα δηγὸν πλανωμένοις, ῖ ῦ ὁ χα ρε, πογενν σα λυτρωτὴν α χμαλώτοις. ῖ ἀ ῶ ἰ Χα ρε, Κριτο δικαίου δυσώπησις, ῖ ῦ χα ρε, πολλ ν πταιόντων συγχώρησις. ῖ ῶ Χα ρε, στολὴ τ ν γυμν ν παρρησίας, ῖ ῶ ῶ χα ρε, στοργὴ πάντα πόθον νικ σα. ῖ ῶ Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Ξένον τόκον δόντες, ἰ ξενωθ μεν το κόσμου, τὸν νο ν ε ς ο ρανὸν μεταθέντες· ῶ ῦ ῦ ἰ ὐ διὰ το το γὰρ ψηλὸς Θεός, ῦ ὁ ὑ πὶ γ ς φάνη ταπεινὸς νθρωπος· ἐ ῆ ἐ ἄ
- 22. βουλόμενος λκύσαι πρὸςτὸ ψος, ἑ ὕ τοὺς α τ βοώντας· ὐ ῷ λληλούια. Ἀ Ὅλως ν ν το ς κάτω, ἦ ἐ ῖ καὶ τ ν νω ο δόλως π ν, ῶ ἄ ὐ ἀ ῆ περίγραπτος Λόγος· ὁ ἀ συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, ο μετάβασις τοπικὴ γέγονε, ὐ καὶ τόκος κ Παρθένου θεολήπτου, ἐ κουούσης τα τα· ἀ ῦ Χα ρε, Θεο χωρήτου χώρα, ῖ ῦ ἀ χα ρε, σεπτο μυστηρίου θύρα. ῖ ῦ Χα ρε, τ ν πίστων μφίβολον κουσμα, ῖ ῶ ἀ ἀ ἄ χα ρε, τ ν πιστ ν ναμφίβολον καύχημα. ῖ ῶ ῶ ἀ Χα ρε, χημα πανάγιον το πὶ τ ν Χερουβείμ, ῖ ὄ ῦ ἐ ῶ χα ρε, ο κημα πανάριστον το πὶ τ ν Σεραφείμ. ῖ ἴ ῦ ἐ ῶ Χα ρε, τ ναντία ε ς τα τὸ γαγο σα, ῖ ἡ ἀ ἰ ὐ ἀ ῦ χα ρε, παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγν σα. ῖ ἡ ῦ Χα ρε, δι' ς λύθη παράβασις, ῖ ἧ ἐ χα ρε, δι' ς νοίχθη παράδεισος. ῖ ἧ ἠ Χα ρε, κλεὶς τ ς Χριστο βασιλείας, ῖ ἡ ῆ ῦ χα ρε, λπὶς γαθ ν α ωνίων. ῖ ἐ ἀ ῶ ἰ Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Π σα φύσις γγέλων, ᾶ Ἀ κατεπλάγη τὸ μέγα, τ ς σ ς νανθρωπήσεως ργον· ῆ ῆ ἐ ἔ τὸν πρόσιτον γὰρ ς Θεόν, ἀ ὡ θεώρει π σι προσιτὸν νθρωπον, ἐ ᾶ ἄ μ ν μὲν συνδιάγοντα, ἡ ῖ κούοντα δὲ παρὰ πάντων ο τως· ἀ ὕ λληλούια. Ἀ Ρήτορας πολυφθόγγους, ς χθύας φώνους, ὡ ἰ ἀ ρ μεν πὶ σοὶ Θεοτόκε· ὁ ῶ ἐ πορο σι γὰρ λέγειν, ἀ ῦ τὸ π ς καὶ Παρθένος μένεις, ῶ καὶ τεκε ν σχυσας· ῖ ἴ με ς δὲ τὸ μυστήριο ν θαυμάζοντες, ἡ ῖ πιστ ς βο μεν· ῶ ῶ Χα ρε, σοφίας Θεο δοχε ον, ῖ ῦ ῖ χα ρε, προνοίας α το ταμε ον. ῖ ὐ ῦ ῖ Χα ρε, φιλοσόφους σόφους δεικνύουσα, ῖ ἀ
- 23. χα ρε, τεχνολόγουςλόγους λέγχουσα. ῖ ἀ ἐ Χα ρε, τὶ μωράνθησαν ο δεινοὶ συζητηταί, ῖ ὅ ἐ ἱ χα ρε, τι μαράνθησαν ο τ ν μύθων ποιηταί. ῖ ὅ ἐ ἱ ῶ Χα ρε, τ ν θηναίων τὰς πλοκὰς διασπ σα, ῖ ῶ Ἀ ῶ χα ρε, τ ν λιέων τὰς σαγήνας πληρο σα. ῖ ῶ ἁ ῦ Χα ρε, βυθο γνοίας ξέλκουσα, ῖ ῦ ἀ ἐ χα ρε, πολλοὺς ν γνώσει φωτίζουσα. ῖ ἐ Χα ρε, λκὰς τ ν θελόντων σωθ ναι, ῖ ὁ ῶ ῆ χα ρε, λιμὴν τ ν το βίου πλωτήρων. ῖ ῶ ῦ Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Σ σαι θέλων τὸν κόσμον, ῶ τ ν λων κοσμήτωρ, ὁ ῶ ὅ πρὸς το τον α τεπάγγελτος λθε· ῦ ὐ ἦ καὶ ποιμὴν πάρχων ς Θεός, ὑ ὡ δι' μ ς φάνη καθ' μ ς νθρωπος· ἡ ᾶ ἐ ἡ ᾶ ἄ μοί γὰρ τὸ μοιον καλέσας, ὁ ῳ ὅ ς Θεὸς κούει· ὡ ἀ λληλούια. Ἀ Τε χος ε τ ν παρθένων, ῖ ἶ ῶ Θεοτόκε Παρθένε, καὶ πάντων τ ν ε ς σὲ προστρεχόντων. ῶ ἰ γὰρ το ο ρανο καὶ τ ς γ ς, Ὁ ῦ ὐ ῦ ῆ ῆ κατεσκεύασέ σε ποιητής, χραντε, Ἄ ο κήσας ν τ μήτρα σου, ἰ ἐ ῇ καὶ πάντας σοι προσφωνε ν διδάξας· ῖ Χα ρε, στήλη τ ς παρθενίας, ῖ ἡ ῆ χα ρε, πύλη τ ς σωτήριας. ῖ ἡ ῆ Χα ρε, ρχηγὲ νοητ ς ναπλάσεως, ῖ ἀ ῆ ἀ χα ρε, χορηγὲ θεϊκ ς γαθότητος. ῖ ῆ ἀ Χα ρε, σὺ γὰρ νεγέννησας τοὺς συλληφθέντας α σχρ ς, ῖ ἀ ἰ ῶ χα ρε, σὺ γὰρ νουθέτησας τοὺς συληθέντας τὸν νο ν. ῖ ἐ ῦ Χα ρε, τὸν φθορέα τ ν φρεν ν καταργο σα, ῖ ἡ ῶ ῶ ῦ χα ρε, τὸν σπορέα τ ς γνείας τεκο σα. ῖ ἡ ῆ ἁ ῦ Χα ρε, παστάς σπόρου νυμφεύσεως, ῖ ἀ χα ρε, πιστοὺς Κυρί ρμόζουσα. ῖ ῳ ἁ Χα ρε, καλὴ κουροτρόφε παρθένων, ῖ χα ρε, ψυχ ν νυμφοστόλε γίων. ῖ ῶ ἁ Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Ὕμνος πας ττ ται, ἅ ἡ ᾶ συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τ πλήθει τ ν πολλ ν ο κτιρμ ν σου· ῷ ῶ ῶ ἰ ῶ σαρίθμους γὰρ τ ψάμμ δάς, ἰ ῇ ῳ ὠ
- 24. ν προσφέρωμέν σοι,Βασιλε γιε, ἂ ῦ ἅ ο δὲν τελο μεν ξιον, ὐ ῦ ἄ ν δέδωκας μ ν το ς σοὶ βο σιν· ὧ ἡ ῖ ῖ ῶ λληλούια. Ἀ Φωτοδόχον λαμπάδα, το ς ν σκότει φανε σαν, ῖ ἐ ῖ ρ μεν τὴν γίαν Παρθένον· ὁ ῶ ἁ τὸ γὰρ υλον πτουσα φ ς, ἄ ἅ ῶ δηγε πρὸς γν σιν θεϊκὴν παντας, ὁ ῖ ῶ ἅ α γ τὸν νο ν φωτίζουσα, ὐ ῇ ῦ κραυγ δὲ τιμωμένη τα τα· ῇ ῦ Χα ρε, κτὶς νοητο λίου, ῖ ἀ ῦ ἡ χα ρε, βολὶς το δύτου φέγγους. ῖ ῦ ἀ Χα ρε, στραπὴ τὰς ψυχὰς καταλάμπουσα, ῖ ἀ χα ρε, ς βροντὴ τοὺς χθροὺς καταπλήττουσα. ῖ ὡ ἐ Χα ρε, τι τὸν πολύφωτον νατέλλεις φωτισμόν, ῖ ὅ ἀ Χα ρε, τι τὸν πολύρρυτον ναβλύζεις ποταμόν. ῖ ὅ ἀ Χα ρε, τ ς κολυμβήθρας ζωγραφο σα τὸν τύπον, ῖ ῆ ῦ χα ρε, τ ς μαρτίας ναιρο σα τὸν ρύπον. ῖ ῆ ἁ ἀ ῦ Χα ρε, λουτὴρ κπλυνων συνείδησιν, ῖ ἔ χα ρε, κρατὴρ κιρν ν γαλλίασιν. ῖ ῶ ἀ Χα ρε, σμὴ τ ς Χριστο ε ωδίας, ῖ ὀ ῆ ῦ ὐ χα ρε, ζωὴ μυστικ ς ε ωχίας. ῖ ῆ ὐ Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Χάριν δο ναι θελήσας, ῦ φλημάτων ρχαίων, ὀ ἀ πάντων χρεωλύτης νθρώπων, ὁ ἀ πεδήμησε δι’ αυτο , ἐ ἑ ῦ πρὸς τοὺς ποδήμους τ ς α το Χάριτος· ἀ ῆ ὐ ῦ καὶ σχίσας τὸ χειρόγραφον, κούει παρὰ πάντων ο τως· ἀ ὕ λληλούια. Ἀ Ψάλλοντές σου τὸν τόκον, νυμνο μέν σε πάντες, ἀ ῦ ς μψυχον ναόν, Θεοτόκε. ὡ ἔ ν τ σ γὰρ οὶκήσας γαστρί, Ἐ ῇ ῇ συνέχων πάντα τ χειρὶ Κύριος, ὁ ῇ γίασεν, δόξασεν, δίδαξε βο ν σοὶ πάντας· ἡ ἐ ἐ ᾶ Χα ρε, σκηνὴ το Θεο καὶ Λόγου, ῖ ῦ ῦ χα ρε, γία γίων μείζων. ῖ Ἁ ἁ Χα ρε, κιβωτὲ χρυσωθε σα τ Πνεύματι, ῖ ῖ ῷ χα ρε, θησαυρὲ τ ς ζω ς δαπάνητε. ῖ ῆ ῆ ἀ
- 25. Χα ρε, τίμιονδιάδημα βασιλέων ε σεβ ν, ῖ ὐ ῶ χα ρε, καύχημα σεβάσμιον ερέων ε λαβ ν. ῖ ἱ ὐ ῶ Χα ρε, τ ς κκλησίας σάλευτος πύργος, ῖ ῆ Ἐ ὁ ἀ χα ρε, τ ς Βασιλείας τὸ πόρθητον τε χος. ῖ ῆ ἀ ῖ Χα ρε, δι' ς γείρονται τρόπαια, ῖ ἧ ἐ χα ρε, δι' ς χθροὶ καταπίπτουσι. ῖ ἧ ἐ Χα ρε, χρωτὸς το μο θεραπεία, ῖ ῦ ἐ ῦ χα ρε, ψυχ ς τ ς μ ς σωτηρία. ῖ ῆ ῆ ἐ ῆ Χα ρε, Νύμφη νύμφευτε. ῖ ἀ Ὦ πανύμνητε Μ τερ, ῆ τεκο σα τὸν πάντων γίων, ἡ ῦ ἁ γιώτατον Λόγον· ἁ δεξαμένη γὰρ τὴν ν ν προσφοράν, ῦ πὸ πάσης ρ σαι συμφορ ς παντας, ἀ ῦ ᾶ ἅ καὶ τ ς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, ῆ τοὺς σοὶ βο ντας· ῶ λληλούια Ἀ 3 ΠΗΓΕΣ 1. https://www.loutraki365.gr/blog/post/ti-einai-oi-hairetismoi-tis-theotokoy-poy-xekinoyn-simera- deite-live#:~:text=%CE%9F%CE%B9%20%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF %84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF%20%CF%84%CE%B7%CF %82%20%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF %85%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%AD%CE%BD%CE %B1%20%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%20%CF%80%CE%BF %CE%AF%CE%B7%CE%BC%CE%B1%2C,%CE%B5%CE%BE%CF%85%CE%BC%CE%BD %CF%8E%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE %BC%CE%AD%CF%83%CE%B1%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CE%B5%CF %80%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82%2C%20%CE%B5%CF %85%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B5%CF %82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF %85%CF%87%CE%AD%CF%82. 2. https://prayer.enavasi.gr/content/%CF%87%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF %84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF %85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE %B8%CE%B5%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%85 3. https://saint.gr/189/saint.aspx Νικολάου Μαρία Α3 2022-23