30.6.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 207/45

1.

διαπιστώνει ότι η επαρκής διαθεσιμότητα καθαρού νερού, πηγής ζωής, είναι αναγκαία για την υγεία και την ευημερία μας. Το νερό προσφέρει πολλές δυνατότητες ανάπτυξης, αντιπροσωπεύει όμως και κίνδυνο. Οι πλημμύρες, η ξηρασία και η κακή ποιότητα των υδάτων εγκυμονούν κινδύνους για τη ζωή μας, την υγεία μας και την ευημερία μας·

2.

επικροτεί το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέβαλε, το 2000, την οδηγία-πλαίσιο για τα ύδατα (ΟΠΥ), η οποία, σε συνδυασμό με πιο εξειδικευμένες νομικές πράξεις (1), εξορθολογίζει ένα μεγάλο μέρος της παλαιότερης νομοθεσίας, καθιερώνει μια προσέγγιση της διαχείρισης των υδάτων με βάση τις υδρογραφικές λεκάνες και ορίζει φιλόδοξους μακροπρόθεσμους στόχους για τη διαχείριση των υδάτων·

3.

γνωρίζει τις τρέχουσες εργασίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τα ακόλουθα στοιχεία της ευρωπαϊκής πολιτικής περί διαχείρισης των υδάτων:

4.

επισημαίνει ότι, στα περισσότερα κράτη μέλη, η διαχείριση των υδάτων υπάγεται στις θεσμικές και πολιτικές ευθύνες και αρμοδιότητες των τοπικών και των περιφερειακών αρχών, οι οποίες και είναι επιφορτισμένες με την εφαρμογή στην πράξη των περισσότερων ευρωπαϊκών οδηγιών για τα ύδατα. Συχνά, οι τοπικές και οι περιφερειακές αρχές έχουν επίσης αρμοδιότητες σε πεδία πολιτικής που είναι σημαντικά για τη βιώσιμη διαχείριση των υδάτων, όπως είναι ο χωροταξικός σχεδιασμός, οι υποδομές, η πολιτική μεταφορών, η χορήγηση αδειών, η γεωργία και η χωροταξία, η ύδρευση, η προστασία των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων, η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και η προστασία από τις πλημμύρες·

5.

λαμβάνει υπό σημείωση τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της 17ης Οκτωβρίου 2016, για την αειφόρο διαχείριση των υδάτων· υποστηρίζει τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ότι το νερό αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα και συμφωνεί με την παραδοχή ότι το ζήτημα των υδάτων προσλαμβάνει διαφορετικές μορφές ανά την ΕΕ και ότι, ως εκ τούτου, υπάρχει ανάγκη για ευελιξία στην επιλογή λύσεων, μεταξύ των οποίων η ανάγκη υποδομών ρύθμισης της ροής των υδάτινων πόρων προκειμένου να επιτευχθεί υψηλό επίπεδο περιβαλλοντικής προστασίας των υδάτινων όγκων και να εξασφαλιστεί η ανταπόκριση στη ζήτηση·

6.

εφιστά, ως εκ τούτου, την προσοχή στη σημασία της τήρησης των αρχών της επικουρικότητας και της αναλογικότητας. Το εθνικό, περιφερειακό και τοπικό πλαίσιο είναι ζωτικής σημασίας, για παράδειγμα, σε δράσεις υπέρ της επαναχρησιμοποίησης των υδάτων και βελτίωσης της αποδοτικότητας από την πλευρά της ζήτησης (αποδοτική χρήση του νερού), καθότι ο βαθμός διαθεσιμότητας των υδάτων είναι η παράμετρος που κάνει τη διαφορά. Είναι σημαντικό, επομένως, ότι, από ευρωπαϊκή προοπτική, το περιθώριο σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο για την εξέταση του θέματος σε αυτά τα επίπεδα, καθώς και τα αναγκαία μέτρα που πρέπει να ληφθούν·

7.

αναγνωρίζει τη σημασία του ιδιαίτερα φιλόδοξου, εθελοντικού «Θεματολογίου για τα αστικά ύδατα ενόψει του έτους 2030», το οποίο καθορίστηκε τον Φεβρουάριο του 2016 κατά τη διάσκεψη με θέμα «Cites and Water» (Πόλεις και ύδατα) του Leeuwarden, και προτρέπει τους δήμους της ΕΕ να το προσυπογράψουν·

8.

εκφράζει την ικανοποίησή της για την πρόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να υποβάλει το 2017, στο πλαίσιο της εφαρμογής του σχεδίου δράσης για την κυκλική οικονομία, πρόταση σχετικά με τις ελάχιστες απαιτήσεις επαναχρησιμοποίησης των υδάτων, καθώς και πρόταση αναθεώρησης, στο πλαίσιο του REFIT (Regulatory Fitness and Performance Programme — Πρόγραμμα βελτίωσης της καταλληλότητας και της αποδοτικότητας του κανονιστικού πλαισίου) της οδηγίας για το πόσιμο νερό (2)· παρατηρεί, ωστόσο, ότι πρέπει να υπάρξει μέριμνα ώστε οι οποιεσδήποτε επιπτώσεις να μην πλήξουν δυσανάλογα άλλους τομείς, όπως τη γεωργία·

9.

τονίζει ότι θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι περιφερειακές διαφορές όσον αφορά την επάρκεια του νερού. Η επαναχρησιμοποίηση νερού δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική, εκτός εάν τούτο μπορεί να δικαιολογηθεί. Η τεχνική αυτή, μπορεί να δώσει λύσεις σε περιοχές όπου υπάρχουν προβλήματα επάρκειας νερού·

10.

με αυτά κατά νου, προτρέπει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μεριμνήσει με βάση μια ισορροπημένη και συνεκτική προσέγγιση, έτσι ώστε να γίνεται η επαναχρησιμοποίηση ακάθαρτου νερού μόνον εν είδει πρόσθετης δυνατότητας υδροδότησης, και συγχρόνως να συνοδεύεται από τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της ζήτησης με ανάλυση και συνεκτίμηση των ενδεχόμενων επιπτώσεων της περιορισμένης διαθεσιμότητας των υδάτων·

11.

είναι της άποψης ότι έχει καθοριστική σημασία να μπορέσουν οι τοπικές και οι περιφερειακές αρχές, μέσω της παρούσας γνωμοδότησης πρωτοβουλίας, να διατυπώσουν συστάσεις για τη βελτίωση της εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τα ύδατα και να συνεχίσουν να συμμετέχουν δυναμικά στη διαμόρφωση της μελλοντικής ευρωπαϊκής πολιτικής για τα ύδατα·

12.

έχει ήδη επανειλημμένως τοποθετηθεί κατά το παρελθόν επί ζητημάτων που σχετίζονται με τη διαχείριση των υδάτων. Με την παρούσα γνωμοδότηση πρωτοβουλίας δίδεται συνέχεια σε προηγούμενες γνωμοδοτήσεις της ΕτΠ, ειδικότερα δε στις εξής:

13.

υπογραμμίζει, όσον αφορά τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής επί της διαχείρισης των υδάτων, την ανάγκη διασφάλισης της αρτιότητας και της συνέπειας των ενωσιακών, εθνικών, περιφερειακών και τοπικών μέτρων πολιτικής με αυτά που λαμβάνονται βάσει της στρατηγικής της ΕΕ για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και παραπέμπει, σε αυτό το πλαίσιο, στη γνωμοδότηση με θέμα «Προς μια νέα στρατηγική της ΕΕ για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή — Μια ολοκληρωμένη προσέγγιση», CdR 2430/2016·

14.

αναγνωρίζει ότι η πολιτική των υδάτων είναι ευρύτατος τομέας και, στην παρούσα γνωμοδότηση, επικεντρώνει την προσοχή στη διαχείριση των εσωτερικών υδάτων, δηλαδή την ποιότητα των υδάτων, τη λειψυδρία (όσον αφορά το γλυκό νερό) και την προστασία από τις πλημμύρες. Συνεπώς, η παρούσα γνωμοδότηση δεν καλύπτει τη διαχείριση των θαλάσσιων και ωκεάνιων υδάτων και, ως εκ τούτου, ούτε την οδηγία-πλαίσιο για τη θαλάσσια στρατηγική και την οδηγία σχετικά με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, οι οποίες έχουν αποτελέσει αντικείμενο προηγούμενων γνωμοδοτήσεων της ΕτΠ·

15.

εφιστά την προσοχή στις αναμενόμενες σημαντικές προκλήσεις σε θέματα διαχείρισης των υδάτων, λαμβανομένης υπόψη της κλιματικής αλλαγής και της περαιτέρω εντατικοποίησης της χρήσης των γαιών:

16.

τονίζει την οικονομική αξία του κλάδου των υδάτων και την οικονομική σπουδαιότητα της αποτελεσματικής τους διαχείρισης, αναφέρει δε επί του προκειμένου μερικά παραδείγματα:

17.

λόγω της μεγάλης αβεβαιότητας που επικρατεί ακόμη όσον αφορά το εύρος και την επίδραση των μελλοντικών προβλημάτων που συνδέονται με το νερό, καθώς και λόγω της ποικιλομορφίας των πολιτικών πλαισίων, η ΕτΠ εκτιμά ότι μια πολιτική στηριζόμενη σε ένα «σχέδιο στρατηγικής» μπορεί να αποτελέσει καλό σημείο εκκίνησης για τη βελτίωση της σχέσης μεταξύ των διαφόρων οργανισμών και τη διερεύνηση νέων καινοτόμων οδών άσκησης πολιτικής, οι οποίες θα επιτρέψουν τη συνεργασία μεταξύ των διαφορετικών τομεακών πλαισίων, μέσω της αναζήτησης συνεργιών και της αποφυγής συγκρούσεων. Επιβάλλεται η εφαρμογή αυτού που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «προσαρμοστική πολιτική». Στον κάτωθι πίνακα συνοψίζονται οι διάφορες δυνατότητες:

18.

καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διερευνήσει τις δυνατότητες εφαρμογής μιας προσαρμοστικής πολιτικής στον τομέα των υδάτων, κατά τις εργασίες για την προβλεπόμενη αναθεώρηση της οδηγίας για το πόσιμο νερό και των μέτρων σχετικά με την επαναχρησιμοποίηση των υδάτων, με την ενδεχόμενη αναθεώρηση της οδηγίας για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων και με την αναθεώρηση, αργότερα, της οδηγίας-πλαισίου για τα ύδατα. Η διερεύνηση αυτή θα πρέπει να βασιστεί στις κύριες προϋποθέσεις μιας τέτοιας πολιτικής, δηλαδή τη σφαιρική αντιμετώπιση, την ανταλλαγή πληροφοριών, την ευελιξία και τη διαφοροποίηση σε επίπεδο στόχων και σε επίπεδο καταβαλλόμενων προσπαθειών, καθώς και την καινοτομία. Κατά τη διερεύνηση των δυνατοτήτων χάραξης νέας πολιτικής, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να διαβουλεύεται με τις τοπικές και περιφερειακές αρχές, έτσι ώστε οι μελλοντικές προτάσεις να είναι προς το συμφέρον των τοπικών και περιφερειακών αρχών και να ενισχύουν, αντί να περιορίζουν, τις αρμοδιότητές τους·

19.

καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μεταβάλει τις πολιτικές της για τα ύδατα, που είναι κυρίως κλαδικές, σε μια σφαιρική πολιτική και προτρέπει, συνεπώς, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δώσει έμφαση στην ενσωμάτωση της διαχείρισης των υδάτων, ως οριζόντιου στοιχείου, σε άλλα πεδία πολιτικής δράσης που συνδέονται στενά με τον εν λόγω πόρο, όπως η ανθρώπινη κατανάλωση, η ενέργεια, η γεωργία, η αλιεία, ο τουρισμός, το περιβάλλον κ.λπ.·

20.

πιστεύει ότι η αρχή της προφύλαξης και η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» πρέπει να συνεχίσει να εκλαμβάνονται ως σημεία εκκίνησης για την πολιτική στον τομέα των υδάτων. Ωστόσο, στο πλαίσιο μιας διαφοροποιημένης προσέγγισης θα πρέπει να παραμένουν ανοικτές όλες οι δυνατότητες με σκοπό την επίτευξη των πλέον αποτελεσματικών και αποδοτικών λύσεων, έτσι ώστε —σε εξαιρετικές περιπτώσεις— να υπάρχει δυνατότητα απόκλισης από το σημείο αναφοράς. Οι λύσεις που κατονομάζονται προκύπτουν με τη χρήση καινοτόμων, στοχευμένων και περιβαλλοντικά βιώσιμων επιστημονικών προσεγγίσεων·

21.

παρατηρεί, επί του προκειμένου, ότι η ενέργεια και το ενεργειακό κόστος ενδέχεται να αποτελέσουν μείζον εμπόδιο στην εφαρμογή καινοτομίας και πρωτότυπων λύσεων για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας, όπως π.χ. η μεταφορά υδάτων προς περιοχές που αντιμετωπίζουν ξηρασία ή οι εγκαταστάσεις αφαλάτωσης. Υπογραμμίζει, επίσης, ότι τόσο η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε αυτό το πλαίσιο όσο και οι δυνατότητες των ίδιων των υδάτων ως πηγή ενέργειας, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τον σχεδιασμό των πολιτικών της ΕΕ·

22.

εφιστά την προσοχή στην αυξανόμενη χρήση φαρμάκων όπως π.χ. τα αντιβιοτικά, των οποίων τα δραστικά συστατικά, περνώντας από τις αποχετεύσεις, καταλήγουν στα επιφανειακά ύδατα, με αποτέλεσμα όχι μόνο να απαιτούνται μεγαλύτερες προσπάθειες για την παραγωγή πόσιμου ύδατος, αλλά και να αυξάνονται οι κίνδυνοι αντοχής των μικροβίων στα αντιβιοτικά. Η λύση στο πρόβλημα αυτό πρέπει να αναζητηθεί σε μια προσέγγιση που θα στηρίζεται στις διάφορες πηγές φαρμακευτικών καταλοίπων π.χ. στα ούρα και τα κόπρανα·

23.

ενθαρρύνει τα κράτη μέλη και τις τοπικές και τις περιφερειακές αρχές να συμπεριλάβουν στις πολιτικές τους για τα ύδατα τις έννοιες των οικολογικών υποδομών και μέτρα φυσικής συγκράτησης των υδάτων επιπλέον ή ως εναλλακτική λύση στα παραδοσιακά μέτρα συμβατικών υποδομών (π.χ. για τη μείωση της υδρο-μορφολογικής επιβάρυνσης της εκάστοτε λεκάνης απορροής ποταμών), στα χρηματοδοτούμενα από τα ΕΔΕΤ επιχειρησιακά τους προγράμματα (π.χ. για την αποκατάσταση των υγροτόπων και των δασών), ή στον πολεοδομικό σχεδιασμό (π.χ. για την αποθήκευση όμβριων υδάτων —προς επαναχρησιμοποίηση— ή με στόχο τη μεγαλύτερη συγκράτηση των υδάτων για τον μετριασμό των επιπτώσεων των πλημμυρών)·

24.

εφιστά την προσοχή στην ανάγκη να βελτιωθεί η διαχείριση των υδάτων μέσω της προστασίας της παροχής πόσιμου νερού σε καιρούς φυσικών καταστροφών (12)·

25.

ενθαρρύνει τις τοπικές και περιφερειακές αρχές να συνεργαστούν με τις ασφαλιστικές εταιρείες και τις εθνικές κυβερνήσεις προκειμένου να διασφαλιστεί ότι το σύνολο των νοικοκυριών, των γεωργικών εκμεταλλεύσεων και των επιχειρήσεων που ενδέχεται να πληγούν από πλημμύρες μπορούν να αποκτήσουν προσιτή ασφαλιστική κάλυψη. Χρειάζεται επίσης να καταβληθεί μεγαλύτερη προσπάθεια με μέλημα να αναγνωριστεί από όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς ότι η ανάπτυξη, ευθύς εξαρχής, ανθεκτικότητας απέναντι στις φυσικές καταστροφές είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος ελαχιστοποίησης των κινδύνων και περιορισμού των οικονομικών ζημιών σε βάθος χρόνου·

26.

επισημαίνει ότι οι στόχοι των διαφόρων πεδίων πολιτικής είναι, αφεαυτών, αποδεκτοί («κατευθυνόμενη πολιτική»), αλλά τα αναγκαία μέτρα συχνά αποδεικνύονται αντιφατικά, όσον αφορά την εφαρμογή τους. Η ΕτΠ εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι οι τοπικές και περιφερειακές αρχές, ως επίπεδο εφαρμογής των πολιτικών, αναγκάζονται συχνά να εξευρίσκουν συμβιβασμούς μεταξύ τέτοιου είδους μέτρων·

27.

ζητά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εντατικοποιήσει την ανταλλαγή πληροφοριών από τη βάση προς την κορυφή μεταξύ των τοπικών και των περιφερειακών αρχών, που είναι επιφορτισμένες με την εφαρμογή της πολιτικής των υδάτων, και των πολιτικών ιθυνόντων στις Βρυξέλλες, και να συμπεριλάβει τις πληροφορίες σχετικά με τους αντιφατικούς στόχους, για παράδειγμα, στη νέα της πολιτική ή στις τροποποιήσεις της πολιτικής της·

28.

προσδοκά ότι, χάρη στην προγραμματισμένη αναθεώρηση της οδηγίας για το πόσιμο νερό θα βελτιωθούν τα συστήματα εποπτείας και οι παράμετροι ανάλυσης, οι πολίτες θα έχουν ευχερέστερη πρόσβαση στις πληροφορίες για την ποιότητα του πόσιμου νερού, θα δοθεί λύση στο πρόβλημα των διαρροών, θα αναπτυχθεί το ρυθμιστικό πλαίσιο για τις μικρές ή ιδιωτικές πηγές άντλησης πόσιμου νερού, θα προταθούν λύσεις στα προβλήματα που προκαλεί η επαφή διαφόρων υλικών με το πόσιμο νερό και, τέλος, θα επικαιροποιηθούν και θα περιοριστούν οι υφιστάμενες παρεκκλίσεις από την οικεία νομοθεσία·

29.

επιμένει αφενός μεν ότι η μελλοντική αναθεώρηση της οδηγίας για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων πρέπει να αποσκοπεί συγκεκριμένα στη βελτίωση της εποπτείας, της γνωστοποίησης και της δημοσιοποίησης δεδομένων, αφετέρου δε στη συνεκτίμηση των κοινών πεδίων με την κυκλική οικονομία και την αποδοτική χρήση των πόρων στην ΕΕ. Οι απαιτήσεις υποβολής εκθέσεων που επιβάλλονται στα κράτη μέλη θα πρέπει να καταστούν χαλαρότερες, τουλάχιστον στην περίπτωση των υποχρεώσεων που έχουν ήδη εκπληρώσει·

30.

επικροτεί τη νέα προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αξιολόγηση της «απόστασης έως τη συμμόρφωση», η οποία επικεντρώνεται στα κενά που εξακολουθούν να υπάρχουν όσον αφορά τα λύματα που πράγματι συλλέγονται σωστά, διοχετεύονται σε δίκτυο αποχέτευσης και τυγχάνουν σωστής επεξεργασίας και είναι συμπληρωματική της επίσημης διαδικασίας αξιολόγησης της συμμόρφωσης με τις νομικές υποχρεώσεις που απορρέουν από την οδηγία για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων. Διαπιστώνει με ικανοποίηση ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην 8η έκθεσή της σχετικά με την εφαρμογή της οδηγίας για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων, επεξεργάστηκε και συμπεριέλαβε για πρώτη φορά τα αποτελέσματα σε περιφερειακό επίπεδο και προτρέπει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διατηρήσει τόσο την «απόσταση έως τη συμμόρφωση» όσο και τις περιφερειακές προσεγγίσεις και να επιδιώξει την περαιτέρω ανάπτυξή τους σε συνεργασία με τους τοπικούς και περιφερειακούς φορείς·

31.

καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα κράτη μέλη και τις τοπικές και τις περιφερειακές αρχές να περιορίσουν τη λειψυδρία και να μεριμνήσουν για την αποδοτικότερη χρήση του νερού, κυρίως με τους εξής τρόπους:

32.

διαπιστώνει ένταση ανάμεσα στους στόχους ποιότητας των υδάτων και στην κοινή γεωργική πολιτική (ΚΓΠ) και καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να μεριμνήσει για τον καλύτερο συντονισμό αυτών των δύο πεδίων πολιτικής. Η ΕΕ πρέπει να προλάβει την ενίσχυση παρόμοιων αντιθέσεων και την αύξηση των συνακόλουθων διοικητικών διατυπώσεων κατά την εφαρμογή δυνητικά συγκρουόμενων νομοθετικών κανόνων· αντ’ αυτού, πρέπει να αναζητήσει τους πλέον αποτελεσματικούς, οικονομικούς και αλληλοενισχυόμενους συνδυασμούς·

33.

κρίνει σκόπιμη και αναγκαία την ενσωμάτωση στην οδηγία-πλαίσιο για τα ύδατα της οδηγίας 91/676/ΕΟΚ, της 12ης Δεκεμβρίου 1991, για την προστασία των υδάτων από τη νιτρορρύπανση γεωργικής προέλευσης, προκειμένου να ομογενοποιηθούν τα μέτρα για την επίτευξη προστασίας των υδάτινων όγκων και επάρκειας ανθρώπινου εφοδιασμού·

34.

ζητά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εξετάσει τις δυνατότητες αύξησης της ευελιξίας και της διαφοροποίησης στην πολιτική των υδάτων. Η ευελιξία είναι αναγκαία, λόγω της αβεβαιότητας ως προς τα μελλοντικά προβλήματα σε σχέση με τα ύδατα. Συνεπώς, οι στόχοι και η προσέγγιση της πολιτικής των υδάτων θα χρειαστεί οπωσδήποτε να εξασφαλίσουν ισορροπία μεταξύ, αφενός, της ασφάλειας δικαίου που απαιτείται για να υπάρξει μακροπρόθεσμος σχεδιασμός και να γίνουν πολυετείς και πολυδάπανες επενδύσεις και, αφετέρου, της ανάγκης προσαρμογής στις νέες περιστάσεις, όποτε κρίνεται απαραίτητο. Η διαφοροποίηση των στόχων σε συνάρτηση με τη χρονική στιγμή και με τον εκάστοτε τόπο είναι επομένως αναγκαία ώστε να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα των μέτρων και να βελτιωθεί η αποδοχή τους (13), χωρίς, ωστόσο, να υποβαθμίζονται οι φιλοδοξίες·

35.

καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ορίσει μια άλλη αρχή από την αρχή της παραμέτρου υποβιβασμού (κανόνας «one out, all out», «ένα εκτός, όλα εκτός») για την παρακολούθηση βάσει της οδηγίας-πλαισίου για τα ύδατα. Η αρχή της παραμέτρου υποβιβασμού δίνει μια εικόνα λιγότερο καλή από την πραγματική οικολογική και χημική κατάσταση και δεν συνυπολογίζει τις προσπάθειες που έχουν ήδη καταβληθεί για τη βελτίωση της ποιότητας των υδάτων. Πρέπει να διαμορφωθεί ένα μέσο παρακολούθησης που να συνεκτιμά τα αποτελέσματα που έχουν ήδη επιτευχθεί στο συγκεκριμένο κράτος μέλος, μεταξύ άλλων για να εξασφαλιστεί η αποδοχή των αναγκαίων μέτρων·

36.

είναι πεπεισμένη ότι, πέρα από την πολιτική καινοτομία, καίρια σημασία έχουν οι μείζονες τεχνικές καινοτομίες, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα σημερινά και τα μελλοντικά προβλήματα στον τομέα των υδάτων (14). υπογραμμίζει —με μέλημα την υποστήριξη αυτού του είδους της καινοτομίας— τα πιθανά οφέλη ενός ενωσιακού προγράμματος δράσης στον τομέα της καινοτομίας των υδάτων στην Ευρώπη ενόψει μιας βιώσιμης και κυκλικής κοινωνίας με έξυπνη διαχείριση των υδάτινων πόρων. Ένα τέτοιο πλαίσιο θα μπορούσε να ενθαρρύνει τα κράτη μέλη και τις τοπικές και περιφερειακές αρχές, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να εφαρμόσουν συστημικές καινοτόμους προσεγγίσεις και να προωθήσουν ή να διευκολύνουν τη σύναψη εταιρικών σχέσεων για την υλοποίηση έργων στον τομέα της καινοτομίας των υδάτων. Παρότι οι ήδη υφιστάμενες πλατφόρμες γνώσης και δυνατότητες χρηματοδότησης της καινοτομίας αποτελούν αντικείμενο μιας σημαντικής διαδικασίας ανάπτυξης, εδραίωσης και επέκτασης, η ΕτΠ διακρίνει δύο εμπόδια στην εισαγωγή καινοτόμων λύσεων. Καλεί, λοιπόν, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

37.

τονίζει ότι η διαχείριση των υδάτων είναι πολιτικός τομέας με μεγάλη ένταση κεφαλαίου, στον οποίο πραγματοποιούνται σημαντικές επενδύσεις και οι επενδύσεις αυτές στο μέλλον θα αυξάνονται. Η διεύρυνση της οπτικής προσδιορισμού των προβλημάτων και των ενδεχόμενων λύσεων, καθώς και η βελτίωση της ολοκλήρωσης που προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία μεταξύ των συνδεόμενων πεδίων πολιτικής (όπως η γεωργία, η ενέργεια ή η υγεία), συντελούν στη μείωση του κινδύνου αποεπένδυσης, στη διάνοιξη νέων δυνατοτήτων και, συνεπώς, στη δημιουργία περιβάλλοντος που ευνοεί την καινοτομία. Το ζήτημα είναι να ληφθούν εύστοχες αποφάσεις, που να συνυπολογίζουν όλα όσα επιθυμούμε να διαφυλάξουμε, παρέχοντας παράλληλα επαρκή περιθώρια ελιγμών ώστε να μπορούν να αντιμετωπιστούν και οι μελλοντικές προκλήσεις, που απομένει να προσδιοριστούν επακριβώς, εφόσον αυτό που καλούμαστε να διαχειριστούμε είναι η ίδια η πηγή της ζωής !